Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για την παράσταση για ένα… ρόλο του ΠΑΟΚ κόντρα στον Ολυμπιακό.
Σε παράσταση για ένα ρόλο εξελίχθηκε το παιχνίδι ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Σε ρόλο πρωταγωνιστή οι γηπεδούχοι που κατάφεραν –περί κατορθώματος πρόκειται όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι- να μην κερδίσουν τους ερυθρόλευκους.
Αν μια ομάδα δικαιούταν τη νίκη στο παιχνίδι, ήταν ο ΠΑΟΚ, σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα και τους αριθμούς της στατιστικής υπηρεσίας.
Ο ΠΑΟΚ επιτέλους έβγαλε αντίδραση και ανάγκασε τον Ολυμπιακό να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου. Αποδείχθηκε η «φούσκα» του αφηγήματος περί καλύτερης ομάδας και αήττητου πρωταθλητή που έχουν δημιουργήσει οι ερυθρόλευκοι, με την βοήθεια των διαιτητών και των δορυφόρων τους.
Στο σύνολο της διάρκειας του αγώνα, ο Ολυμπιακός απείλησε (εκτός από το γκολ – δώρο που του έκανε ο ΠΑΟΚ), μια μονό φορά στο α΄ ημίχρονο, φάση που προήλθε από λάθος των παικτών του Δικεφάλου.
Ίσως δεν έχω δει πιο ακίνδυνο –και πιο φοβισμένο- Ολυμπιακό στην Τούμπα τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι με την διαφορά των 10 βαθμών, δεν «καιγόταν» για τη νίκη, ξέρουμε όμως καλά πόσο πολύ «καιγόταν» για να υπερασπιστεί το αήττητο που του στέρησε πέρσι ο ΠΑΟΚ με το γκολ του Μιχάι στο Καραισκάκη.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Δεν μπορούσε γιατί μετά από καιρό, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έδειξαν τεράστια αγωνιστική πειθαρχία και συγκέντρωση στο παιχνίδι, ακολουθώντας πιστά το πλάνο της τεχνικής ηγεσίας.
