Τα φετινά σκαμπανεβάσματα του ΠΑΟΚ ήταν αναμενόμενα αλλά έχουν τόση συχνότητα που προκαλούν ζαλάδες. Μια ομάδα σε μεταβατική περίοδο, με υπό διαμόρφωση ρόστερ και με υπό διαμόρφωση προπονητή, ψάχνει πατήματα. Μέχρι να τα βρει (αν τα βρει) θα περάσει από πολλά υψόμετρα, από πολλά κενά αέρος και από πολλές αναταράξεις μέχρι να έχει ασφαλές σχέδιο πτήσης. Προς το παρόν, το φωτάκι για τις ζώνες είναι αναμμένο και η χρήση τους απαραίτητη.
Η ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία, και ο ίδιος ο Ουρουγουανός προπονητής, έχουν δικαιολογίες για τα όσα προσπαθούν να παρουσιάσουν μέσα στο γήπεδο. Έχουν άλλοθι για άσχημα αποτελέσματα ή μέτριες εμφανίσεις. Για ένα πράγμα όμως δεν έχουν την πολυτέλεια: να είναι αφελείς μέσα στο παιχνίδι. Να “χαρίζονται” στον αντίπαλο, να δίνουν δικαιώματα, να θεωρούν πως η επίθεση θα κερδίζει πάντα την άμυνα.
Δεν υπήρξε ποτέ περίοδος στην ιστορία του Δικεφάλου που μπορούσαν να συνδυαστούν αφελείς εμφανίσεις με νικηφόρα αποτελέσματα. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να είσαι ή πέντε κλάσεις καλύτερος από την άλλη ομάδα, ή να “διορθώνει” τα λάθη σου η διαιτησία. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ποτέ σε αυτό το επίπεδο, δεν είχε ποτέ τέτοια ευχέρεια ή δυνατότητα. Οποιαδήποτε ολιγωρία του, την πλήρωνε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Εφόσον λοιπόν δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει σε πιο ρόδινες αγωνιστικές περιόδους, δεν είναι δυνατόν να το κάνει τώρα. Ο ΠΑΟΚ που παρουσιάζεται ασόβαρος και αναποφασιστικός έχει ελάχιστες πιθανότητες να μην κάνει γκέλα. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει τριπλάσιες ευκαιρίες από τον αντίπαλό του, όπως σήμερα κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης, αλλά αν αφεθεί σε αυτό θα κινδυνεύει. Ο ΠΑΟΚ που θα παίζει μόνο για την επίθεση και όχι για την άμυνα, θα πληγώνεται σε κάθε ευκαιρία.
Είναι θεμιτή η φιλοσοφία του Πάμπλο πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να παίζει επιθετικά και να κερδίζει παίζοντας επιθετικά, αλλά δεν μπορεί να ξεκινήσει από εκεί. Οι ομάδες χτίζονται από πίσω προς τα μπροστά. Χτίζονται φτιάχνοντας την ισορροπία των γραμμών από πίσω προς τα μπροστά, κι όχι ανάποδα.
Έτσι, οι “ασπρόμαυροι” έκαναν σήμερα στην Τούμπα άλλη μια γκέλα, χωρίς ουσιαστικά να πάρουν χαμπάρι τι έγινε. Ήταν καλύτεροι, είχαν την μπάλα στα πόδια τους, έφτιαξαν ευκαιρίες, είχαν συντριπτικά περισσότερα κόρνερ και τελικές προσπάθειες από τον αντίπαλο τους. Και; Βρέθηκαν να λένε… ευχαριστώ που δεν έχασαν στο τέλος. Όχι γιατί ήταν άτυχοι αλλά γιατί το επέτρεψαν να γίνει. Γιατί ήταν για άλλη μια φορά τακτικά και ποδοσφαιρικά αφελείς.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
