Το σωστό θα ήταν να ξεκινούσα με ό,τι αφορά στον ΠΑΟΚ και τον Πάμπλο Γκαρσία. Οι γελοιότητες όμως δεν έχουν σύνορα, ούτε όρια. Όπως και η βλακεία.
Έτσι, είμαστε αναγκασμένοι να παρακολουθούμε, να διαβάζουμε και να ακούμε έναν ανεξήγητο ξεσηκωμό παικτών, προπονητών, παραγόντων του Παναθηναϊκού αλλά και αρθρογράφων για «σφαγή» του Παναθηναϊκού στην Τούμπα. Για μια φάση που προφανώς δε θα έπρεπε ποτέ να διακοπεί, αλλά και ποτέ να συνεχιστεί με τους παίκτες να την έχουν παρατήσει.
Ό,τι έχει απομείνει από έναν παρηκμασμένο “πράσινο” οργανισμό και μερικοί… γυροφέρνοντες καλοθελητές, θέλουν να πείσουν όλους όσους είδαν ή δεν είδαν το ματς ότι ο Γκεστράνιους «έκλεψε» από την ομάδα του Μπόλονι τη νίκη. Τι για φούρνους, τι για χειρουργεία, τι για πριονοκορδέλες, μέχρι και για “στεγνό καθάρισμα” έγραψαν! Για ένα δεδομένο γκολ μιας πιθανής νίκης, και όχι ένα πιθανό γκολ σε μια φάση που ουσιαστικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το γεγονός ότι ο άνθρωπος που σφύριζε σήμερα στην Τούμπα αγγίζει τη γελοιότητα, ταιριάζει γάντι σε όλο αυτό το τσίρκο που προσπαθεί να βγάλει υπόλογο τον ΠΑΟΚ. Θα μου πει, λίγες ώρες αργότερα άλλοι ωρύονταν για πέναλτι ενώ ο επιθετικός τους κλωτσάει τον αμυντικό. Αυτοί έχουν άλλα κατάλοιπα…
Πάμε στη δεύτερη γελοιότητα. Κι αυτή έχει να κάνει με τα εδώ γύρω τεκταινόμενα. Κυριακή είναι καλός, Τετάρτη καλός, Κυριακή να φύγει, την Πέμπτη θα δούμε. Αυτή είναι η διαδικασία κρίσεων και λήψης αποφάσεων από τον κόσμο. Κάθε τρεις μέρες, ο Πάμπλο Γκαρσία μετατρέπεται από μάγος σε μαθητευόμενος μάγος και τούμπαλιν. Και ξανά. Ένα γενικά ελληνικό και ειδικά “ασπρόμαυρο” φαινόμενο, το οποίο εν ολίγοις εξηγεί πόση σχέση έχουμε όλοι μας με το ποδόσφαιρο.
Να αξιολογείς συνολικά την ικανότητα και τα προσόντα ενός προπονητή ανάλογα με το αποτέλεσμα και την εμφάνιση κάθε βδομάδας, ή κάθε λίγες μέρες.
Υπήρχε και ματς. Υπήρχε αλήθεια; Για όσους το παρακολούθησαν ήταν ένας καλός “μεσημεριανός ύπνος”, με ένα πεντάλεπτο χουζούρεμα στο τέλος. Για τον ΠΑΟΚ ήταν το ενδιάμεσο πριν από την καθοριστική ρεβάνς κυπέλλου με την ΑΕΚ. Ο Δικέφαλος δεν είχε κανένα λόγο να φορτσάρει. Φυσικά, δεν είχε κανένα λόγο και να μας κοιμίσει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Η ευρωπαϊκή θέση της ερχόμενης σεζόν κατοχυρώθηκε. Δεν αλλάζει. Στόχος δεν έχει απομείνει άλλος από την κατάκτηση του κυπέλλου. Δηλαδή πρώτα τον αποκλεισμό της ΑΕΚ την ερχόμενη Πέμπτη. Προς αυτή την κατεύθυνση ήταν όλες οι αλλαγές στην ενδεκάδα, προς αυτή την κατεύθυνση ήταν ο τρόπος παιχνιδιού του ΠΑΟΚ, προς αυτή την κατεύθυνση ήταν και το μυαλό όλων.
Δικαιολογείται που ο Δικέφαλος πέρασε ένα ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο (εκτός από το φινάλε) χωρίς να δημιουργήσει ούτε μία ευκαιρία; Ίσως όχι. Δικαιολογείται που δε ρίσκαρε το παραμικρό; Μπορεί και ναι.
Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ χρησιμοποίησε πολύ… πιτσιρακαρία, έδωσε ανάσες. Σε ατομικό επίπεδο, το είπε και ο ίδιος, δεν υστέρησε κάποιος. Συμφωνώ. Αυτό που δεν είχε ο ΠΑΟΚ ήταν ένταση σε ομαδικό επίπεδο, πείσμα και διάθεση στη δημιουργία. Οι λόγοι προαναφέρονται και είναι προφανείς.
Η σουπερλιγκάτη σεζόν για την ομάδα έχει ουσιαστικά τελειώσει. Μπορεί να βγει δεύτερο, μπορεί τρίτος, μπορεί τέταρτος. Λίγη σημασία έχει. Μένει η σεζόν του κυπέλλου. Ο μισός στόχος κρίνεται την Πέμπτη, ο άλλος μισός σε έναν περίπου μήνα. Τα υπόλοιπα είναι για να έχουμε να συζητάμε. Ενίοτε και για να γελάμε…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
