Μετά τα όσα έγιναν το 2018, η εν βρασμώ εκδίκηση έδωσε τη θέση της στην τιμωρία, από την τιμωρία περάσαμε στο κάρμα, στη Θεία Δίκη, και από εκεί στη… συνήθεια. Έτσι είναι οι σχέσεις άλλωστε. Ειδικά οι ερωτικές. Στην αρχή φουντώνουν, μετά τις απολαμβάνεις, στο τέλος… τα κάνεις όλα μηχανικά.

Μία από τις πιο σοφές ατάκες που έχω ακούσει στη ζωή μου είναι ότι ακόμα και την πιο ωραία γυναίκα πάνω στη γη, κάποιος έχει βαρεθεί να της κάνει έρωτα. Μεγάλη αλήθεια, αλλά όχι για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Για τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, πάντα θα υπάρχει λόγος να… συνευρίσκονται. Πάντα θα υπάρχει στο μυαλό η φλόγα της πρώτης φοράς. Γιατί αυτό που τους “έδεσε” είναι πιο δυνατό από όσο ίσως κάποιοι φαντάστηκαν. Γιατί δε θα ξεχαστεί ποτέ.

Στα σοβαρά τώρα, ο Δικέφαλος πέρασε ένα σχετικά εύκολο βράδυ απέναντι σε μια ομάδα που πνέει τα λοίσθια. Παρά το… απονενοημένο διάβημα του Χιμένεθ να ασκήσει πίεση ψηλά από την αρχή του αγώνα. Κάτι που δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα, ούτε θα μπορούσε να έχει διάρκεια.

Ο Πάμπλο Γκαρσία προσέγγισε σωστά το ματς και παρέταξε μια ομάδα με σφιχτές γραμμές, συγκροτημένη ανασταλτικά και με τις κατάλληλες δόσεις δημιουργίας. Διόρθωσε τις ανορθογραφίες των Μουργκ και Αουγκούστο, έδωσε περισσότερα στηρίγματα στον “φορτωμένο” απόψε Κρμέντσικ και… καθάρισε την μπουγάδα σε λίγα λεπτά.

Το πιο σημαντικό από όλα στον ΠΑΟΚ που παρακολουθήσαμε απόψε, και που παρακολουθούμε τελευταία, είναι η συνοχή, το μέταλλο, ο χαρακτήρας, η αύρα… ομάδας που βγάζει μέσα στο γήπεδο. Αν αυτό συνεχιστεί και κορυφωθεί μέχρι τον τελικό κυπέλλου, τότε οι πιθανότητες κατάκτησης ενός ακόμα τροπαίου αυξάνονται.

Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς

Twitter: Thodoros Hastas

Instagram: theohastas