Ο Γιώργος Γεωργιάδης μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Libero 107.4» για τους κερδισμένους τελικούς τους οποίους συμμετείχε και σκόραρε το 2001 και 2003 κόντρα σε Ολυμπιακό και Άρη.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για το πιο ωραίο δικό του γκολ σε τελικό, ανάμεσα σε αυτό του 2001 και του 2003:
«Το γκολ με τον Άρη ήταν πιο όμορφο. Το κύπελλο με τον Ολυμπιακό ήταν χαρά. Το κύπελλο με τον Άρη ήταν ανακούφιση. Δεν θέλαμε με τίποτα να το χάσουμε. Ποδόσφαιρο είναι, όλα γίνονται αλλά ξέραμε ότι έπρεπε να το πάρουμε».
Για το αν είχε άλλο ματς με τόση πίεση όσο τον τελικό του 2003:
«Ο ΠΑΟΚ έχει παίξει πολλά μεγάλα παιχνίδια, αλλά αυτό είναι το παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ έπρεπε να το κερδίσει. ΕΠΡΕΠΕ. Αυτό είχε. Ο Τοχούρογλου είχε πει πως αν δεν κερδίζαμε εκείνο το ματς, η Τούμπα θα γινόταν πάρκινγκ… Ε, δεν είχε και άδικο, στην υπερβολή του».
Για το κύπελλο του 2001:
«Να πω στους νεότερους πως δε θα πρέπει να συγκρίνουν τις εποχές. Ήταν δύσκολες καταστάσεις τότε. Δεν υπήρχε διοίκηση, ο Ολυμπιακός είχε καλή ομάδα και άλλα πολλά μαζί του…. Ήταν ένα τρόπαιο που έδωσε πολύ μεγάλη χαρά. Αγωνιστικά δε θυμάμαι πολλά. Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι την άφιξή μας στο γήπεδο. Το λεωφορείο είχε μπει από την πλευρά των οπαδών. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια τους. Το πως μας κοίταζαν, το πόσο το ήθελαν. Δε μπορώ να στο εξηγήσω, να στο περιγράψω. Εκείνο το ματς ήμασταν εμείς και ο κόσμος. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο, κανείς άλλος. Οι παίκτες και ο κόσμος. Αυτοί, κανείς άλλο».
Για το πως νιώθει ένας παίκτης πριν από ένα τελικό:
«Εύκολο δεν είναι. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα. Άλλος αγχώνεται, άλλος είναι πιο άνετος. Και είναι διαφορετικό το να έχεις ζήσει έναν τελικό, να μην είναι ο πρώτος σου. Η εμπειρία παίζει ρόλο. Έχει αυτή την ιδιαιτερότητα. Πρέπει να νικήσεις το άγχος σου. Εκεί φαίνεται ο μεγάλος παίκτης. Αυτά τα μας, σε καθορίζουν…»
Για τον τελικό του 2014:
«Τι να θυμηθώ, όχι από τον τελικό, αλλά από τον ημιτελικό… Τα 15 λεπτά καθυστερήσεων; Τις κάρτες που βγήκαν στο τέλος και μας στέρησαν σημαντικούς παίκτες; Δεν είναι δικαιολογία, αλλά αδειάσαμε στον ημιτελικό. Ως οργανισμός έπρεπε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε καταστάσεις. Η προσπάθεια για να φτάσουμε στον τελικό ήταν ηρωική. Μετά το γκολ του Κλάους, δεν πήραμε ούτε ένα φάουλ. Τα ξέραμε όλα αυτά. Ο Σαββίδης είχε τότε πει ότι και τον Μέσι να έφερνε, δε θα καταφέρναμε τίποτα…»
Για το τώρα:
«Όλα ξεκινούν από το 50%-50%, σε ένα παιχνίδι με ξένο διαιτητή, σε άδειο Ολυμπιακό στάδιο. Η θέληση, η αυταπάρνηση, η προσωπικότητα. Αυτά θα μιλήσουν. Στις μεγάλες στιγμές, αυτά τα χρειάζεσαι. Οι παίκτες έχουν συνηθίσει πλέον, ακόμα και προ κορονοϊού, σε τελικούς χωρίς φιλάθλους».
Για το αδύνατο σημείο της κάθε ομάδας:
«Σε αυτό το σημείο της χρονιάς, οι ομάδες γνωρίζονται τόσο καλά, που ο ένας ξέρει τα «κουσούρια» του άλλου. Και οι δυο αλλάξανε σύστημα στο φινάλε της σεζόν. Ο ΠΑΟΚ διόρθωσε την άμυνά του, ο Ολυμπιακός σκοράρει πιο «εύκολα» από τον ΠΑΟΚ».
