«Ήξερα ακριβώς που βρίσκεται ο Κρμέντσικ», δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς για να δικαιολογήσει το… τακουνάκι που άνοιξε τον δρόμο για την κατάκτηση του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ. Ήξερε άραγε, τι συναισθήματα θα δημιουργούσε στα επόμενα δευτερόλεπτα, σε εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους του Δικεφάλου σε όλο τον κόσμο, η κατάληξη της φάσης;
Πιθανολογώ πως με ένα χρόνο παρουσίας στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ δεν μπορεί να αντιληφθεί τον όγκο των συναισθημάτων, σίγουρα όμως πήρε μια γεύση, από τον τρόπο που πανηγυρίστηκε το Κύπελλο από τον ασπρόμαυρο οργανισμό, να διαπίστωσε τι σημασία της νίκης του ΠΑΟΚ και της κατάκτησης του Κυπέλλου.
Ο ΠΑΟΚ το βράδυ του Σαββάτου, δεν κατέκτησε απλά ένα ακόμα Κύπελλο Ελλάδας. Με τη νίκη του, τιμώρησε τον Ολυμπιακό και όσους υπηρετούν την νοοτροπία του, για την περσινή σκευωρία και φυσικά όσα δεινά έχουν προκαλέσει στον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δεν ήταν μια νίκη σε έναν ακόμα τελικό. Ήταν η νίκη του καλού σε βάρος του κακού που πανηγύρισαν έξαλλα οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και χάρηκαν με την ψυχή τους, οι φίλαθλοι των περισσοτέρων ομάδων. Όχι γιατί συμπαθούν τον Δικέφαλο αλλά γιατί αντιπαθούν όσα πρεσβεύει ο Ολυμπιακός.
Επί 15 μέρες έγραφα ότι δεν υπάρχει φαβορί στον τελικό. Δεν μπορεί να υπάρχει φαβορί σε έναν τελικό ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό με ξένο διαιτητή. Οι δυο ομάδες είχαν ισορροπημένα νούμερα στους μεταξύ τους αγώνες, στην διάρκεια του πρωταθλήματος και των play off. Ο ΟΣΠΦ είχε το πλεονέκτημα της ψυχολογίας που του προσέφερε η κατάκτηση του πρωταθλήματος (με πλασματική θα επισημάνω διαφορά βαθμών από τον ΠΑΟΚ) και ο Δικέφαλος το πλεονέκτημα της νίκης σε δυο διαδοχικούς τελικούς στο ΟΑΚΑ (2018-2019).
Αποδείχθηκε το βράδυ του Σαββάτου. Σε ένα απόλυτα ισορροπημένο παιχνίδι, η στρατηγική του Πάμπλο Γκαρσία (με τις αλλαγές Τσιγγάρα – Κρμέντσικ και με την εσωτερική μετακίνηση του Ζίβκοβιτς) στο φινάλε του αγώνα, αιφνιδίασε τον Πέδρο Μαρτίνς και η έμπνευση του Αντρίγια σε συνδυασμό με την εκτελεστική δεινότητα του Κρμέντσικ (η αλήθεια είναι ότι έχασε δυο… άχαστα νωρίτερα), έφεραν το Κύπελλο στον Πύργο το Λευκό.
Μόνο αυτοί; Όχι βέβαια. Κατέθεσαν την ψυχή τους όσοι αγωνίστηκαν –και όχι μόνο- το Σάββατο για να φτάσει ο Δικέφαλος στο 8ο Κύπελλο της ιστορίας του. Η εμπειρία και η συγκινητική προσπάθεια του πανταχού παρών Βιειρίνια, οι φοβερές επεμβάσεις του Πασχαλάκη, το πάθος και η προσήλωση του Βαρέλα στην επίτευξη του στόχου, η συνέπεια και η αγωνιστική πειθαρχία Μπάμπα – Ροντρίγκο, οι «μάχες» του Σφιντέρσκι, η ποιότητα και η αποφασιστικότητα του Σβάμπ, η καλώς εννοούμενη ποδοσφαιρική τρέλα του Ουάρντα που αναστάτωνε με κάθε ευκαιρία την ερυθρόλευκη άμυνα, τα χιλιόμετρα που «κατάπισε» ο Ντούγκλας, το μαχητικό πνεύμα και η ψυχραιμία του Κρέπσο, η ενέργεια και η ορμή του Τσιγγάρα, η ομιλία του team manager Χρήστου Καρυπίδη στα αποδυτήρια πριν την έναρξη του αγώνα, η πίστη των επιτελών της ΠΑΕ στην επίτευξη των στόχων και η θετική ενέργεια που δημιούργησε ο κόσμος γύρω από την ομάδα, έφεραν στην Θεσσαλονίκη το 8ο Κύπελλο του Δικεφάλου και συνολικά τον 11ο τίτλο της ιστορίας.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου ΕΔΩ.
