Μεγάλη και αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος -μεταξύ άλλων- μίλησε για το διετές πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ την περίοδο 1991-93.

Αναλυτικά, ο Σέρβος τεχνικός είπε:

“Μετά το EuroBasket της Ρώμης, δεν πιστεύω ότι θα έφευγα ποτέ από τη Γιουγκοσλαβία, αν δεν υπήρχε ο πόλεμος. Εκείνο το διάστημα λοιπόν με συνάντησαν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, ο Νίκος Βεζυρτζής και ο Τάκης Πανελούδης. Συμφωνήσαμε να έρθω στον ΠΑΟΚ.

Είμαι περήφανος γι αυτά που καταφέραμε με την ομάδα. Ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής άξιζε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ευρώπης, όπως αντίστοιχα πιστεύω το ίδιο για τον Άρη της δεκαετίας του ‘80.

Θα σου πω κιόλας κάτι που δεν έχω ξαναπεί δημόσια: πιστεύω πως με τον ΠΑΟΚ παίζαμε τότε το καλύτερο μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Δεν μπορείς να πεις ότι ήμασταν ομαδάρα, αλλά είχαμε πολύ ισορροπημένο σύνολο.

Δουλέψαμε σκληρά και η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να πάρω μια απόφαση, την υποχρεωτική άδεια τριών εβδομάδων που έδωσα στον Λέβινγκστον στις αρχές της σεζόν. Μας βοήθησε η συγκεκριμένη απόφαση.

Ο Λέβινγκστον ήταν πολύ προικισμένος παίκτης, αλλά δημιουργούσε ένα χάος παντού, στο τραπέζι της ομάδας, στα αποδυτήρια.

Θυμάμαι λοιπόν πως μετά από μια βαριά ήττα από το Περιστέρι με 25 πόντους, την επόμενη μέρα τον είδα στο γυμναστήριο να κάνει βάρη. Τον πλησίασα και του είπα να ενημερώσει τον πρόεδρο ότι του έχω δώσει άδεια τριών εβδομάδων, για να γυρίσει στην πατρίδα του και να σκεφτεί.

Δεν πήγαινε άλλο η ομάδα, κι αν ήταν έτοιμος να επιστρέψει έχει καλώς, ειδάλλως να μείνει εκεί. Αυτό έκρινα σωστό τότε, δεν πήγαινε άλλο. Το ίδιο βράδυ ήρθε και με βρήκε ο Νίκος Βεζυρτζής με τον Τάκη Πανελούδη.

Μου είπε ο Νίκος Βεζυρτζής τότε “κόουτς, σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό, είμαι μπροστά σε προσωπική και ομαδική καταστροφή. Μην το κάνεις αυτό, ασ τον απλά στον πάγκο”. Του απάντησα πως αυτό δεν το έκανα για να τον τιμωρήσω, αλλά για να γίνουμε ομάδα.

Θα σου πω και κάτι για να γελάσεις: όταν γύρισε και άρχισε να παίζει, ο φροντιστής μας, ο Μπάμπης, του έκρυβε μια κόκα κόλα και του έδινε να πιει. Έλεγε πως αν δεν ρευτεί, δεν μπορεί να παίξει. Άκου τώρα κάτι μαλακίες.

Ο χαμένος ημιτελικός με την Μπενετόν το 1993

Στεναχωρήθηκα πολύ για τον Νίκο Βεζυρτζή και τον κόσμο της ομάδας, που χάσαμε εκείνο τον ημιτελικό από τη Μπενετόν. Είχαμε πολύ καλή ισορροπία στο ρόστερ, αλλά μας χάλασε τα σχέδια ο τραυματισμός του Χρήστου Τσέκου.

Είχε πολύ σημαντικό ρόλο στη θέση του σέντερ. Μετά από αυτόν τον τραυματισμό, εγώ πάνω στον Τόνι Κούκοτς να βάλω τον Κένεθ Μπάρλοου και τον Νίκο Μπουντούρη, που ήταν σημαντικός για μένα.

Το ζευγάρι του Τζον Κόρφα με τον Μπάνε Πρέλεβιτς ήταν φανταστικό κι ο Νίκος Μπουντούρης άλλαξε τον ρυθμό του αγώνα παίζοντας πάρα πολύ καλή άμυνα. Για να βγει το μαρκάρισμα του Τόνι Κούκοτς, έβγαλα από την ομάδα τον Γιώργο Κουκλάκη και ίσως ήταν λάθος που είχα στον πάγκο τον Γιώργο Βαλαβανίδη, ένα δυνατό παιδί, που όμως δεν έπαιξε ποτέ.

Το έκανα για να κρατήσω τη χημεία και την ισορροπία της ομάδας. Δεν ξέρω πώς το βλέπουν οι άλλοι.

Στο πρώτο ημίχρονο όλα καλά, η μπάλα πήγαινε στον Κλιφ Λέβινγκστον. Ο Παναγιώτης Φασούλας χρεώθηκε όμως με τρία φάουλ.

Στο δεύτερο ημίχρονο αλλάξαμε το παιχνίδι μας. Ο Τζον Κόρφας άρχισε να πασάρει διαρκώς στον Μπάνε Πρέλεβιτς, ο οποίος όμως είχε άσχημο ποσοστό στα σουτ εκείνο το βράδυ.

Χάσαμε τον αγώνα και θυμάμαι ότι στα αποδυτήρια μόνο ένας παίκτης σηκώθηκε όρθιος και μίλησε. Ήταν ο Τζον Κόρφας. Με το που μπήκα, σηκώθηκε, χτύπησε το χέρι στο στήθος του και είπε ‘εγώ φταίω’.

Αλλάξαμε το παιχνίδι μας, σταματήσαμε να πασάρουμε την μπάλα στους ψηλούς και αρχίσαμε να σουτάρουμε. Αυτή ήταν η ιστορία μας”.