Οι κατεβασμένες κάλτσες δείχνουν άγνοια κινδύνου, τρέλα και διαφορετικότητα. Οι κατεβασμένες κάλτσες είναι ποδοσφαιρική αλητεία και καλώς εννοούμενη μαγκιά. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Οι κατεβασμένες κάλτσες είναι ο Μπράιτνερ, ο Λέρμπι, ο Μπρίγκελ, ο Βαμβακούλας. Είναι, από τους σύγχρονους, ο Τζακ Γκρίλις.
Για να φορέσεις κατεβασμένες κάλτσες πρέπει να το λέει η καρδιά σου, κινδυνεύεις να την ακούσεις άγρια αν δεν μπορείς να τις υποστηρίξεις.
Όλοι, μα όλοι οι ποδοσφαιριστές, θέλουν να δείχνουν διαφορετικοί. Θέλουν να διαφέρουν, να ξεχωρίζουν ακόμα και αν κάποιος τους βλέπει από το τέρμα πάνω διάζωμα.
Άλλος βάφει τα μαλλιά του. Άλλος επιλέγει περίεργα κουρέματα. Άλλος φοράει χρωματιστά παπούτσια. Άλλος βγάζει την φανέλα έξω. Άλλος βάζει λίγο παραπάνω tape στις κάλτσες. Άλλος φοράει επιδέσμους, κορδέλες, επιγονατίδες.
Στην πρώτη του εμφάνιση με την πρώτη ομάδα ο Βασίλης Γκορντεζιάνι αποφάσισε να παίζει με κατεβασμένες κάλτσες. Δεν είμαι σίγουρος ότι ήθελε να κάνει μία δήλωση με αυτή του την επιλογή -μπορεί απλώς να ζεσταινόταν. Πέτυχε όμως αυτό που ήθελε. Τράβηξε με μιας τα βλέμματα. Κι αυτό που φάνηκε όμως αμέσως ήταν τα «χαλύβδινα» πόδια του. Πόδια που μαρτυρούν χιλιάδες ώρες σκληρής δουλειάς.
Δεν ήρθε ουρανοκατέβατος, από το 2014, που παίζει στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ είναι από τους πιο συνεπείς «μαθητές». Δεν έχει το θεόσταλτο ταλέντο, αλλά είναι δουλευταράς. Είναι από αυτούς που βελτιώθηκαν πιο πολύ σε σχέση με την αφετηρία τους.
