Ο μόνιμη επωδός των προπονητών -από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου- είναι ότι στα φιλικά παιχνίδια το τελευταίο που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Θεωρητικά λογικό, πρακτικά σωστό, κατά περιπτώσεις ίσως επισφαλές για την έξωθεν καλή μαρτυρία και το ηθικό της ομάδας.
Για το ματς του ΠΑΟΚ με τη Φέγενορντ, ο Ράζβαν Λουτσέσκου δεν ακολούθησε την πεπατημένη. “Αυτό ήταν ίσως το πρώτο φιλικό της καριέρας μου που με ενδιέφερε να κερδίσω” είπε σχετικά ο Ρουμάνος και όχι χωρίς λόγο. Κόντρα σε έναν αντίπαλο με μεγάλη δυναμική, πιο έτοιμο καθώς έχουν ξεκινήσει οι επίσημες υποχρεώσεις του, παίζοντας στην έδρα του, με τον κόσμο του στις κερκίδες. Μια αναμέτρηση που ήταν το τελευταίο δείγμα που θα άφηνε ο Δικέφαλος πριν αποχωρήσει από την Ολλανδία, και πριν μπει στην τελική ευθεία για τους αγώνες με Ντουντελάνς ή Μποέμιανς.
Προπόνηση με προπόνηση, φιλικό με φιλικό, οι κυπελλούχοι Ελλάδας άρχισαν να βγάζουν στο γήπεδο τα “θέλω” του προπονητή τους. Ο ΠΑΟΚ πλέον -αργά αλλά σταθερά- αποπνέει “Λουτσέσκου” σε αγωνιστική φιλοσοφία, συμπεριφορά και λειτουργία. Κι εφόσον αποπνέει “Λουτσέσκου”, παίζει για το αποτέλεσμα. Έτσι, δεν ήταν καθόλου αμελητέα, ούτε η προσέγγιση της αναμέτρησης του Ντε Κάιπ, ούτε το τελικό σκορ. Αφού αφομοιώθηκαν οι βασικές αρχές του Ρουμάνου τεχνικού, έφτασε η ώρα αυτές οι αρχές να οδηγούν στις νίκες. Το 1-2 επί της Φέγενορντ δεν ήταν απλά ένα αποτέλεσμα σε ένα φιλικό, αλλά ένα σκορ με το οποίο προκρίνεται στο επόμενο -και τελικό- επίπεδο που θέλει να οδηγήσει την ομάδα ο 52χρονος προπονητής.
Προφανώς και δεν ήταν απαστράπτων ο ΠΑΟΚ σήμερα. Έβγαλε όμως κατά διαστήματα πολλές από τις αρετές για τις οποίες πασχίζει στην προετοιμασία του.
Το build up από την άμυνα προς την επίθεση, οι κοντινές πάσες, οι συνεργασίες, οι συμπαγείς μεταξύ τους γραμμές. Σε πιο ειδικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν, διαχειρίστηκε άκρως ικανοποιητικά ένα γρήγορο γκολ εναντίον του, πίεσε ψηλά και εκμεταλλεύτηκε αυτή την πίεση και τα λάθη που προξένησε στους αντιπάλους του. Τόσο στα δυο γκολ που πέτυχε, όσο και σε ευκαιρίες που χάθηκαν.
Είδε τον Χρήστο Τζόλη να παρουσιάζεται βασικός, διαφορετικός και πολύ πιο συμμετοχικός. Να βρίσκει ψυχολογία με το πέναλτι-γκολ. Είδε τον Κούρτιτς να παίρνει χρόνο συμμετοχής. Είδε τον Κούτσια να βγάζει αυτοπεποίθηση, να σκοράρει, να ολοκληρώνει την ανατροπή.
Δεν ήταν βεβαίως όλα ρόδινα. Υπήρχαν προβλήματα στον άξονα, υπήρχαν κακές συνεννοήσεις στο “καρούμπαλο” της μεγάλης περιοχής που έφεραν φάσεις του αντιπάλου, υπήρχε ευαλωτότητα στις κάθετες πάσες της Φέγενορντ. Διαπιστώθηκε επίσης θέμα όταν ο ίδιος ο ΠΑΟΚ δέχεται πίεση ψηλά, στο δεύτερο ημίχρονο. Σε ατομικό επίπεδο, επαναλήφθηκε το κενό της εξαιρετικά αδύναμης αμυντικής συμπεριφοράς του Περέιρα, το κορμί του Καγκάβα συνεχίζει να μην υπακούει στο μυαλό του.
Μέχρι τώρα ο ΠΑΟΚ έχει φτάσει σε πολλές κατακτήσεις, έχει όμως κι άλλες κορυφές στις οποίες πρέπει να καρφώσει τη σημαία του. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα πάντως είναι ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο, παίρνει με τη σειρά τα σκαλοπάτια και ανεβαίνει.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
