Υπάρχει ένα απόφθεγμα που λέει: «Το ποτάμι διαλύει τον βράχο όχι λόγω της δύναμης του, αλλά της επιμονής του». Ο ΠΑΟΚ στο Γιβραλτάρ, έπρεπε να… σπάσει τον βράχο. Όχι γιατί κινδύνευε από αυτόν, αλλά γιατί επιβάλλονταν για αρκετούς λόγους. Κυρίως όμως για ψυχολογικούς και βαθμολογικούς.
Όχι, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός χθες. Δεν έθελξε, δεν είχε φαντασία, δεν ήταν στιβαρός και σοβαρός αμυντικά, δεν, δεν, δεν… Ωστόσο, το πιο σημαντικό σε αυτό το χρονικό σημείο για τον Δικέφαλο είναι να κερδίζει ανεξαρτήτου εμφάνισης. Οι νίκες δίνουν χρόνο και ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση και το σύνολο του Λουτσέσκου έχει ανάγκη και από τα δύο, έτσι ώστε στη συνέχεια να παρουσιάσει βελτιωμένη εικόνα.
Υπάρχουν φυσικά και σημεία που προβληματίζουν στον αγώνα, αλλά και σημεία που αφήνουν μερικές χαραμάδες αισιοδοξίας. Ας ξεκινήσουμε από τα όχι και τόσο καλά, έτσι ώστε στη συνέχεια να μείνει η όμορφη γεύση. Οι «ασπρόμαυροι» συνεχίζουν να έχουν τεράστιο θέμα απέναντι στις κλειστές άμυνες. Η ανάπτυξη είναι αργή και αυτό δίνει την ευκαιρία στον αντίπαλο να κλείσει εύκολα τους χώρους του. Όσον αφορά τη φαντασία, αυτή μοιάζει να είναι… μηδενική. Ο ΠΑΟΚ σκόραρε το πρώτο του γκολ, όταν ο Τέιλορ έκανε το… αναπάντεχο, την ενέργεια που δεν περίμενε η αντίπαλη άμυνα και στη συνέχεια ο Άκπομ πλάσαρε σωστά. Βέβαια, πρέπει να τονιστεί και η υπερπροσπάθεια του Μουργκ.
