Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για το διπλό του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη και πως όλοι πρέπει να αφήσουν την ομάδα να… ανασάνει.
Σήμερα θα μπω κατευθείαν στο… ζουμί. Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε μετά τη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Αστέρα Τρίπολης. Εχουμε λοιπόν και λέμε. Δεν υπάρχουν καλές και κακές νίκες. Υπάρχουν νίκες. Και κάθε νίκη είναι καλή. Υπάρχουν κακές ήττες όπως επίσης και κακές ισοπαλίες. Όπως για παράδειγμα η ισοπαλία της ΑΕΚ στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Όταν στο 78΄ προηγείσαι 0-3, η ισοπαλία φαντάζει και είναι κακή. Όπως κακή θα ήταν η ισοπαλία για τον ΠΑΟΚ, σε περίπτωση που η κεφαλιά του Μπαράλες στο φινάλε του αγώνα της Κυριακής, έβρισκε στόχο και όχι το οριζόντιο δοκάρι του Πασχαλάκη.
Όπως κακή θα ήταν η ισοπαλία για τον ΟΣΦΠ σε περίπτωση που ο Βύντρα, σκόραρε στο φινάλε του αγώνα.
Είναι εντελώς παράλογο να υποτιμούμε τη νίκη του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, μια έδρα που παραδοσιακά ο Δικέφαλος συναντά δυσκολίες. Είμαστε υποχρεωμένοι να διαχωρίσουμε το αποτέλεσμα από την εμφάνιση. Ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήθελε. Τι ήθελε; Τους τρεις βαθμούς της νίκης και την ψυχολογία που μπορεί να προσφέρει στην ομάδα, μια επιτυχία επί του μαχητικού και ποιοτικού (όπως διαπίστωσα) Αστέρα.
Το πέτυχε χωρίς να πραγματοποιήσει σπουδαία εμφάνιση, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο. Προσεγγίζοντας ρεαλιστικά την κατάσταση, δεν περίμενα κάτι περισσότερο. Όχι σε σχέση με το ρόστερ που διαθέτει ο ΠΑΟΚ αλλά σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί.
Όποιος περιμένει να δει την… Μπαρτσελόνα της «χρυσής εποχής», δεν έχει επίγνωση της κατάστασης. Οι ατυχίες με τους Καντουρί και Ζίβκοβιτς, όπως και οι καθυστερημένες προσθήκες των Σίντκλει, Μιτρίτσα, Κούρτιτς και Ακπομ, παίζουν καθοριστικό ρόλο στις εμφανίσεις που πραγματοποιεί ο Δικέφαλος. Το γκρουπ θέλει τον χρόνο του. Είμαι σίγουρος πως σύντομα θα δούμε μια ομάδα που θα ικανοποιεί. Το θέμα είναι μέχρι τότε, να μην χαθούν άλλοι βαθμοί όπως συνέβη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με τον ΠΑΣ στην Τούμπα.
