Σήμερα (4/10) συμπληρώνονται 22 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα που το 1999 έξι παιδιά-οπαδοί του ΠΑΟΚ έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών επιστρέφοντας από εκδρομή στην Αθήνα για να βρεθούν στο πλευρό του Δικέφαλου.
Για έξι αετόπουλα το νήμα της ζωής τους κόπηκε το ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου του 1999, μία ημερομηνία που έχει στιγματίσει την οικογένεια του ΠΑΟΚ, η οποία δεν ξεχνά και τιμά κάθε χρόνο τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο, για να βρεθούν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η μνήμη τους θα παραμένει άσβεστη στις καρδιές των απανταχού ΠΑΟΚτσήδων. Οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, Χριστίνα Τζιόβα, Αναστάσιος Θέμελης, Γεώργιος Γκανάτσιος και Κυριάκος Λαζαρίδης πλήρωσαν με τον μέγιστο φόρο αίματος την αγάπη τους για τον Δικέφαλο και κάθε χρόνο τέτοια ημέρα (4/10) η σκέψη όλων στον Δικέφαλο γυρνάει σ’ εκείνη την αποφράδα ημέρα.
Κανείς από την οικογένεια του ΠΑΟΚ, 22 χρόνια τώρα, δεν έχει αφήσει αυτά τα έξι ονόματα να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου…
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Ο Δικέφαλος είχε αποσπάσει ισοπαλία 1-1 από τον Παναθηναϊκό με γκολ του Τζο Νάγκμπε στο 78 λεπτό και οι οπαδοί του αποχωρούσαν με το χαμόγελο στα χείλη από το ΟΑΚΑ. Όλα αυτά όμως, σταμάτησαν στις 4:30 τα χαράματα, δύο χιλιόμετρα μακριά από τα διόδια των Τεμπών.
Το διώροφο τουριστικό λεωφορείο της εταιρείας “Relax Travel” στο οποίο επέβαιναν 77 οπαδοί του ΠΑΟΚ, συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι και ανατράπηκε πέφτοντας σε χαντάκι σκορπώντας το θάνατο σε φιλάθλους καθώς και στον οδηγό του δευτέρου οχήματος.
Λίγη ώρα νωρίτερα, στο Βελεστίνο έγινε στάση όπου αποβιβάστηκαν κάποιοι και σύμφωνα με τον οδηγό Κ. Μ. το λεωφορείο ανέλαβε να το οδηγήσει ο 19χρονος φαντάρος Γ. Ν. , γιος του ιδιοκτήτη του λεωφορείου. Δύο χιλιόμετρα πριν από τα διόδια Τεμπών, το λεωφορείο, προσπάθησε να προσπεράσει προπορευόμενο όχημα με αποτέλεσμα να βρεθεί στο αντίθετο ρεύμα και να συγκρουστεί με φορτηγό που κατευθυνόταν προς τη Λάρισα.
Από τα συντρίμμια του λεωφορείου ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης 20 χρόνων, Δημήτριος Ανδρεαδάκης 25 χρόνων, Χριστίνα Τζιόβα 18 χρόνων, Αναστάσιος Θέμελης 22 χρόνων, Γεώργιος Γκανάτσιος 22 χρόνων, Κυριάκος Λαζαρίδης 17 χρόνων, καθώς και o Αστέριος Αγκζιώτης 68 χρόνων, ο οδηγός του μικρού φορτηγού που κατευθυνόταν προς τη Λάρισα.
Και οι έξι φίλαθλοι ήταν μέλη του Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ Κορδελιού, ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης, που βίωσε στον μέγιστο βαθμό τον πόνο από τον τραγικό χαμό των φιλάθλων της ομάδας.
Λίγα λεπτά μετά την μοιραία σύγκρουση, ενημερώνονται ο Γιώργος Μπατατούδης (πρόεδρος της ΠΑΕ) και ο Θανάσης Ακριβόπουλος (αντιπρόεδρος της ΠΑΕ), οι οποίοι με τη σειρά τους μεταφέρουν τα νέα σε όλη την οικογένεια του ΠΑΟΚ.
Στη Λάρισα σπεύδει αμέσως ο Σταύρος Καλαφάτης για να συμπαρασταθεί στις οικογένειες των θυμάτων, αλλά και να συναντήσει τους υπόλοιπους εκδρομείς του Δικεφάλου που στάθμευσαν στα Τέμπη. Συνολικά τραυματίστηκαν 33 φίλοι του ΠΑΟΚ οι οποίοι και διακομίστηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας.
ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ…
Tα γραφεία της ΠAE κατακλύζονται από τηλεφωνήματα και τηλεγραφήματα. Μεταξύ άλλων τηλεγράφημα στέλνει ο σύνδεσμος φιλάθλων του Άρη, Super 3, που εκφράζει τα συλλυπητήριά του και δηλώνει ότι σε ένδειξη πένθους δεν θα κάνει τη ραδιοφωνική του εκπομπή.
“Εξαιρετικά αφιερωμένο”
Πραγματικά ανατριχιαστικό το άρθρο του Χρήστου Μιχαηλίδη στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” δύο ημέρες μετά το τραγικό συμβάν:
“Αφιερωμένο στο Χαράλαμπο, τη Χριστίνα, τον Τάσο, το Γιώργο, τον Κυριάκο, το Δημήτρη και σε όσους έφυγαν από κοντά μας ταξιδεύοντας στους ουρανούς, με τον δικέφαλο της καρδιάς τους να τους συντροφεύει για πάντα “Όποιος δεν έχει ταξιδέψει με πούλμαν για να δει την αγαπημένη του ομάδα ν’ αγωνίζεται εκτός έδρας, πολύ δύσκολα θα καταλάβει αυτό το σημείωμα.
Ημέρα χθες που η Θεσσαλονίκη έθαψε έξι παιδιά της, άκουσα στις συνηθισμένες, κατά την διάρκεια των τηλεοπτικών ειδήσεων συζητήσεις, μεταξύ γνωστών και φίλων, πολλούς να αναρωτιούνται, κάπως απαξιωτικά:
“Τι το ‘θελαν, μωρέ να ΄ρθουν στην Αθήνα με τον ΠΑΟΚ;”. Και κατά καιρούς, όταν συμβαίνει να έχουμε συμπλοκές φιλάθλων σε διάφορες πόλεις, ακούω τους γνωστούς, τυποποιημένους ανθρώπους να καταλήγουν εύκολα στο “ηθικόν δίδαγμα”: “Να δούμε τι ανατροφή έχουν πάρει αυτά τα παιδιά”. Το ταξίδι, λοιπόν, για το παιδί της εξέδρας είναι ένα κομμάτι μονάχα, ίσως και το ωραιότερο όμως, αυτής της συγκλονιστικής του διαδρομής μέσα από τα πιο όμορφα του χρόνια. Ταξιδεύει, γιατί είναι έγκλημα σ’ αυτή την ηλικία να παραμένεις στάσιμος. Η ομάδα του είναι πολλές φορές απλώς ένα πρόσχημα.
Στις ποδοσφαιρικές αυτές εκδρομές αναπτύσσεται, όσο πουθενά αλλού, η έννοια της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς συμπαράστασης του ενός προς τον άλλον. Αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε “χαρά της παρέας”, μέσα στα πούλμαν των οπαδών είναι χειροπιαστή πραγματικότητα. Το σάντουιτς του ενός ανήκει και στον άλλον. Το “κερνάω μια μπύρα ή ένα αναψυκτικό” είναι ενέργεια απολύτως φυσική, σαν να σκουπίζεις -ας πούμε- τον ιδρώτα από το κούτελο, δεν το σκέφτεσαι, το κάνεις. Πολλές φορές, όταν ο ένας πει “δεν μπορώ να έρθω αυτό το Σαββατοκύριακο, δεν έχω φράγκα”, είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα θα πέσει σύρμα στους υπολοίπους και θα βρεθούν λεφτά. Λεφτά, που κανείς δεν απαιτεί να επιστραφούν ποτέ. Στα ταξίδια τους αυτά -που εμείς οι βολεμένοι βλέπουμε πάντοτε με κακό μάτι- τα παιδιά είναι χαρούμενα.
Όπως δεν είναι, δηλαδή, στο σπίτι τους, στο σχολείο, στη γειτονιά, στην πόλη. Ερωτεύονται, συζητάνε, καβγαδίζουν, λένε σαχλαμάρες, τραγουδάνε, μερικές φορές υπερβαίνουν τα όρια. εντάξει Αλλά, γιατί είναι έγκλημα να υπερβαίνει τα όρια ένα παιδί 20 χρονών και δεν είναι όταν τα υπερβαίνει ένας πολιτικός 60 χρονών ή ένας δημοσιογράφος 40; Ειρωνεία! Τη στιγμή που ο μισός πληθυσμός αυτής της τερατούπολης, της Αθήνας, την εγκατέλειπε από τον φόβο των σεισμών, αυτά τα παιδιά, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, ήρθαν εδώ. Και σκοτώθηκαν φεύγοντας, όταν οι αλαφιασμένοι Αθηναίοι είχαν πια επιστρέψει.
Τη στιγμή της σύγκρουσης κοιμόντουσαν. Ήταν γλυκός ο ύπνος τους, όχι τόσο γιατί ο ΠΑΟΚ πήρε καλό αποτέλεσμα από τον Παναθηναϊκό, όσο γιατί απλώς είχαν περάσει ωραία. Είχαν ζήσει. Δεν είχαν μουχλιάσει, όπως όλοι εμείς.
Στο καλό ρε φιλαράκια! Και μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί και τα κασκόλ σας, να τον ομορφύνετε πιο πολύ τον ουρανό”.
