Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για τις… ζαλάδες που προκαλεί ο ΠΑΟΚ, ο οποίος έχει πετύχει τα αυτονόητα και τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά του.
Με απολογισμό 5 νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα, ολοκλήρωσε ο ΠΑΟΚ τον πρώτο κύκλο αγώνων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η ήττα – ΣΟΚ στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος από τον ΠΑΣ Γιάννινα, προφανώς αφύπνισε τον ποδοσφαιρικό ασπρόμαυρο οργανισμό που με 4 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα, βρέθηκε στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκάτοικος με τον Βόλο.
Αν μάλιστα αναλογιστούμε πως οι 3 νίκες επιτεύχθηκαν σε έδρες όπως η Τρίπολη, το Αγρίνιο και το Ηράκλειο, ενώ η εντός έδρας νίκη επί της ΑΕΚ, το πρόσημο δεν μπορεί παρά να είναι θετικό. Η παρέα του Ράζβαν Λουτσέσκου, έδειξε τα δόντια της με τρίποντα σε παιχνίδια που δεν είχε καλή απόδοση (Αστέρα Τρίπολης – Παναιτωλικό) και σε αναμετρήσεις (ΑΕΚ – ΟΦΗ), που οι αντίπαλοι της παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους, δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν την ορμή του ΠΑΟΚ.
Είχα τονίσει ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του Δικεφάλου. Ήμουν βέβαιος πως παιχνίδι με παιχνίδι η ομάδα θα παρουσίαζε εξέλιξη καθώς θα αυξανόταν ο βαθμός ομοιογένειας (απαραίτητο συστατικό για ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί και να διεκδικεί τίτλους), ενώ παράλληλα θα παρουσίαζαν βελτίωση, βασικά ατού του ΠΑΟΚ, όπως οι Κούρτιτς, Αντρίγια Ζίβκοβιτς, Βιειρίνια, Σβιντέρσκι, Μιτρίτσα και άλλοι που για διάφορους λόγους, παρουσιάστηκαν ανέτοιμοι στην έναρξη της χρονιάς.
Τόσο κόντρα στην ΑΕΚ όσο και κόντρα στον ΟΦΗ, ο Δικέφαλος έδειξε –παρά τις απουσίες ποιοτικών και έμπειρων παικτών όπως οι Καντουρί, Βαρέλα, Κρέσπο, Μούργκ- βελτίωση, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Το ιδανικό θα ήταν να είχε κερδίσει και τη Σλόβαν Μπρατισλάβας στην Τούμπα. Θεωρώ ότι θα το είχε πετύχει αν η τεχνική ηγεσία είχε στη διάθεση της, ένα – δυο παίκτες απ΄ όσους βρέθηκαν στα πιτς, λόγω τραυματισμών η κόπωσης από τους αγώνες που είχαν προηγηθεί.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου, πατώντας εδώ
