Αν εξαιρέσουμε όλη την υπόλοιπη φίλαθλη Ελλάδα που παρακολούθησε ίσως το καλύτερο και πιο συναρπαστικό ματς της σεζόν, τους Βολιώτες που δικαίως πανηγυρίζουν μια σπουδαία εμφάνιση και ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, υπάρχει και ένας ΠΑΟΚ που ακόμα κοιτιέται στον καθρέφτη…
Πώς γίνεται να χωνέψεις μια τέτοια εξέλιξη αγώνα, πώς μπορείς να εξηγήσεις τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα έχασε δυο πολύτιμους βαθμούς, πώς γίνεται το 4-1 να μετατρέπεται σε 4-4.
Στο ποδόσφαιρο μπορούν να γίνουν όλα. Ανεξήγητα ή με εξηγήσεις. Και στο ματς με τον Βόλο υπήρχαν αρκετές.
Όταν επιτρέπεις μια αναμέτρηση να γίνεται ροντέο, μην νιώθεις καμιά έκπληξη για ο,τιδήποτε προκύψει. Και ο λόγος πέφτει στον ΠΑΟΚ, και όχι στον Βόλο. Οι Θεσσαλοί ήταν αυτοί που επιδίωξαν μια τέτοια μορφή παιχνιδιού, οι “ασπρόμαυροι” ήταν αυτοί που θα έπρεπε αλλά δεν μπόρεσαν να το αλλάξουν.
Με αρνητικούς πρωταγωνιστές τις τραγικές άμυνες, κάθε κατεβασιά των δυο ομάδων “μύριζε” γκολ. Τέσσερα γκολ σε 16 τελικές προσπάθειες οι μεν, τέσσερα γκολ σε δέκα τελικές προσπάθειες οι δε. Ο Δικέφαλος δεν μπόρεσε σχεδόν ποτέ να βγάλει αυτό το “κόμπακτ” που πρεσβεύει. Στο διάστημα που ανέβασε στροφές, απλώς έβαζε γκολ. Στο διάστημα που έπεφτε, απλώς δεχόταν. Δεν είναι αυτό δείγμα σοβαρότητας.
Η αμυντική λειτουργία του ΠΑΟΚ ήταν τόσο ευάλωτη, που δεν έβγαζε σιγουριά ούτε όταν είχε την αυτοπεποίθηση του 4-1. Προβληματική στις ψηλές μπάλες, προβληματική στα γεμίσματα, προβληματική στις συνεννοήσεις, προβληματική σε προσωπικότητα.
Στο πρώτο γκολ δεν συνεννοούνται οι Σβαμπ και Μιχαηλίδης, στο δεύτερο οι Βαρέλα, Τέιλορ και Πασχαλάκης, στο τρίτο οι Τέιλορ και Πασχαλάκης. Στο τέταρτο πια δεν χρειάστηκε κανένας. Πήδηξε ο Ρίνερ μόνος του για κεφαλιά στο κέντρο της μικρής περιοχής.
Έτσι, “χάθηκε” η αφύπνιση του Αντρίγια Ζίβκοβιτς με τα δυο γκολ που πέτυχε, “χάθηκε” η φόρα που είχε ο ΠΑΟΚ το τελευταίο διάστημα, κυρίως όμως “χάθηκαν” δυο πολύτιμοι βαθμοί στην μάχη της κορυφής.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
