Στην Κοπεγχάγη ο ΠΑΟΚ κέρδισε και πάλι τον ευρωπαϊκό αυτοσεβασμό του. Τρία διπλά στην ίδια σεζόν. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Κλείνοντας το προηγούμενο σημείωμα, υπήρχε μία πολύ συγκεκριμένη πρόβλεψη που έμοιαζε με αυτοεκπληρούμενη προφητεία για όποιον έχει γνώση από αυτό το ιδιαίτερο οικοσύστημα: «Ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα που λειτουργεί και αποδίδει πολύ καλύτερα υπό καθεστώς πίεσης και αμφισβήτησης, παρά σε συνθήκες άνεσης, εφησυχασμού, υπερφίαλης αισιοδοξίας. Η σφαλιάρα από τον Βόλο σίγουρα θα τον ταρακουνήσει για την «διαβολοβδομάδα» που έχει ταξίδια σε Κοπεγχάγη και Πειραιά για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό».
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το πράττεις. Ο Ολυμπιακός είναι Ολυμπιακός. Και η Κοπεγχάγη απλώς ένα εκτός έδρας ματς, σε ένα μίνι πρωτάθλημα έξι αγωνιστικών. Η ήττα στο Πάρκεν δεν θα σήμαινε τίποτα. Δεν θα έφερνε κλυδωνισμούς. Δεν ήταν αγώνας δίχως αύριο. Ό,τι κι αν γινόταν εκεί θα μπορούσε να διορθωθεί. Ο Δικέφαλος όμως δεν ταξίδεψε με δικαιολογίες στο κεφάλι του. Πήγε για να κερδίσει. Και κέρδισε.
Θα μπορούσε να είναι χαλαρός. Να κάνει εκτενές rotation. Να περιμένει. Να μην ξοδέψει δυνάμεις. Να το πάει… λάου-λάου. Δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά. Κι αυτό δείχνει πως ο ΠΑΟΚ έγινε και πάλι ευρωπαίος. Έπαθε και έμαθε. Δεν επιλέγει πια παιχνίδια, ούτε στόχους. Δεν καίει ματς. Μία σαφής αλλαγή νοοτροπίας.
Όσο μικρό κι αν ακούγεται, δεν είναι. Τέλη Οκτωβρίου και ο Δικέφαλος έχει ήδη στο σακούλι του τρία ευρωπαϊκά διπλά: Ριέκα, Γιβραλτάρ, Κοπεγχάγη.
Αν αναρωτιέστε, το έχει κάνει άλλες δύο φορές στην ιστορία του. Την σεζόν 2016-17 με Τιφλίδα, Λίμπερετς, Φλωρεντία και την σεζόν 2011-12 με Βαλερένγκα, Σάμροκ Ρόβερς και Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Ένα επιπλέον κίνητρο για την αναμέτρηση της Μπρατισλάβας με την Σλόβαν, που εκτός από μία πιθανή πρόκριση ή πρωτιά στον όμιλο μπορεί να φέρει κάτι που ουδέποτε έχει πετύχει ο ΠΑΟΚ στην ιστορία του. Όχι αμελητέο για μία σεζόν που ξεκίνησε με δυσπιστία και δεδομένες ανορθογραφίες στο ρόστερ.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου με ένα κλικ ΕΔΩ…
