Η ανανέωση του Αντρίγια Ζίβκοβιτς, με το συγκεκριμένο τριετές συμβόλαιο, τις συγκεκριμένες απολαβές και την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στέλνει ένα πολυεπίπεδο μήνυμα από τον ΠΑΟΚ. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ένα καλό συμβόλαιο από μόνο του δεν μπορεί να σε κάνει ομάδα, ούτε να σου δώσει κάποιον τίτλο. Ένα κακό συμβόλαιο, όμως, μπορεί να σε καταστρέψει, να σου διαλύσει τα αποδυτήρια, να γίνει πηγή διχόνοιας, έριδας, ζήλιας, παραφιλολογίας. Μπορεί να εμφυτεύσει το σπόρο της αδικίας, να εγείρει παράλογες απαιτήσεις, να σπείρει έμμονες ιδέες. Οι παίκτες δεν είναι παρά μεγάλα παιδιά που ακόμα φορούν κοντά παντελονάκια. Τα ποσά στα συμβόλαια (των άλλων) είναι πάντα το αγαπημένο τους κουτσομπολιό. Και -πιστέψτε με- δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από συμπαίκτες σε μία ομάδα ή απλούς εργαζόμενους στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον που νιώθουν ριγμένοι και βλέπουν απέναντι τους κάποιους που εισπράττουν περισσότερα από όσα αξίζουν. Οποιαδήποτε αίσθημα ομαδικότητας πάει περίπατο. Αξίωμα.
Τα αποδυτήρια είναι το Α και το Ω σε μία ομάδα. Όταν έχεις να διαχειριστείς τόσα πολλά (ανταγωνιστικά) «εγώ» κάθε λεπτό συμμετοχής, κάθε ευρώ στις ετήσιες απολαβές, κάθε μικρό μπόνους, κάθε μικρή λεπτομέρεια μετράει. Παίζει ρόλο. Δίχως αίσθημα δικαιοσύνης καμία ομάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά.
Η δικαιοσύνη γεννά ευγνωμοσύνη. Η ευγνωμοσύνη γεννάει σχέσεις εμπιστοσύνης. Σχέσεις ζωής. Την ημέρα που υπέγραψε τον ΠΑΟΚ, ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς ήταν περίπου κάτι σαν… καμένο χαρτί. Καμία ομάδα δεν έπαιρνε το ρίσκο να υπογράψει έναν τύπο που είχε να παίξει μπάλα κοντά δύο χρόνια, έναν τύπο που η Μπενφίκα έκανε το παν για να ξεφορτωθεί, έναν τύπο που είχε γίνει εκατομμυριούχος από τα 19 του είχε χάσει την φλόγα, το κίνητρο, την δίψα του.
Ο Σέρβος έμοιαζε «ληγμένος» στα 24 του, ένα ακόμα wonderkid που τυφλώθηκε από τα φώτα και έχασε τον προσανατολισμό του. Το μονοπάτι του έμοιαζε να έχει ιχνηλατηθεί. Κίνα; Ηνωμένες Πολιτείες; Αραβία; Εμιράτα; Δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.
Μερικές φορές κάποια κομμάτια του παζλ ενώνονται από μόνα τους. Χωρίς λόγο. Χωρίς αιτία. Απλώς, έρχονται δίπλα – δίπλα και κουμπώνουν. Ο ΠΑΟΚ ταίριαξε απόλυτα στον «Ζίβκο». Ο «Ζίβκο» κόλλησε αμέσως στα θέλω του ΠΑΟΚ.
Ο Σέρβος εκτίμησε που ο Δικέφαλος του προσέφερε σανίδα σωτηρίας, όταν όλοι οι υπόλοιποι δίστασαν. Ο Δικέφαλος εκτίμησε που ο Σέρβος υπέγραψε ένα σκανδαλωδώς ταπεινό σε απολαβές συμβόλαιο σε σχέση με αυτά που έπαιρνε στην Μπενφίκα, με αυτά που έπιανε στην αγορά. Από την πρώτη ημέρα δημιουργήθηκε μία σχέση ευγνωμοσύνης.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σωτήρη Μήλιου με ένα κλικ ΕΔΩ…
