Στα θρησκευτικά λέγεται “αμαρτία”, στα κοινωνικά λέγεται “αυτοκτονία”, στα ποδοσφαιρικά όμως ταιριάζει και το “όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς”.
Στην αποψινή ήττα από την Κοπεγχάγη δεν άλλαξε τίποτα από όσα ισχύουν για τον φετινό ΠΑΟΚ. Μόνο που αυτή την φορά έγιναν στον υπερθετικό βαθμό.
Η άμυνα του Δικεφάλου “πληγώνει” συνέχεια την προσπάθεια του συνόλου, η επίθεση παλεύει να διορθώσει την κατάσταση, αλλά δεν γίνεται πάντα να τα καταφέρνει.
Κόντρα στους Δανούς, η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου έβγαζε φλόγες μπροστά και καιγόταν πίσω. Έτσι δεν γίνεται δουλειά…
Ο ΠΑΟΚ ήταν κατά διαστήματα απολαυστικός στο δημιουργικό του κομμάτι, έχασε ευκαιρίες που δεν μπορούν να χαθούν, και έτσι δεν έσωσε τα νέα “κατορθώματα” της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας.
Άλλα δυο γκολ από λάθη, από κενά, από κάκιστη αμυντική ισορροπία και συνοχή. Κάποια φορά ήταν ο Τέιλορ, ο Βαρέλα, ο Μιχαηλίδης, ο Εσίτι. Απόψε ήταν ο Βιεϊρίνια, ο Πασχαλάκης ή ο Μιχάι. Τα ονόματα δεν παίζουν ρόλο.
Είναι αδύνατον να προχωρήσει μια ομάδα που φοβάσαι σε κάθε επίθεση του αντιπάλου ότι μπορεί να έρθει το γκολ. Όσο καλός κι αν είσαι από την μέση και μπροστά.
Ο Δικέφαλος πλήρωσε αυτό το κομβικό του μειονέκτημα απόψε με έναν πιθανό ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Με μια ήττα που δεν δικαιούταν. Η πρόκριση πλέον ζορίζει. Πιο πολύ όμως ζορίζει η εικόνα των μετόπισθεν. Αυτή που στοίχισε στην Ευρώπη, στοιχίζει στο πρωτάθλημα και θα στοιχίζει όσο δεν βελτιώνεται.
Το όσα βάλουμε και όσα φάμε δεν μπορεί να είναι ποδοσφαιρική λογική. Το όσα πάνε κι όσα έρθουν δεν είναι λογική γενικότερα…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
