Αφού πάρουμε μερικές δραμαμίνες για να συνέλθουμε από τα – αναμενόμενα – σκαμπανεβάσματα του ΠΑΟΚ σε αποτελέσματα και εμφανίσεις, προχωράμε στον σχολιασμό του αγώνα που έγινε στο Περιστέρι.
Ακριβώς δυο βδομάδες μετά το σπουδαίο διπλό στην Λεωφόρο, ήρθαν τα όσα παρακολουθήσαμε απόψε με αντίπαλο τον ουραγό και χωρίς νίκη Ατρόμητο. Αρκετών των μυαλό πήγε στην συνήθεια του Δικεφάλου να “ανασταίνει” ομάδες που χρειάζονται επανεκκίνηση. Πριν το ματς υπήρχε η σκέψη, μετά το ματς ήρθε η “επιβεβαίωση”. Βέβαια, οι πιο έμπειροι μπήκαν στο νόημα από την φάση του 50ου λεπτού όταν πρώτα η μπάλα αποκρούστηκε πάνω στην γραμμή και στην επόμενη τελική προσέκρουσε στο κεφάλι του Γιαννιώτη για να απομακρυνθεί.
Η πρώτη νίκη, η ολική επαναφορά του Ατρομήτου και τα πρώτα γκολ του Κουλούρη βέβαια δεν ήρθαν από τέτοιες καφενειακές παραδόσεις και δεισιδαιμονίες. Είχαν καθαρά ποδοσφαιρικές αιτίες που ξεδιπλώθηκαν με σαφήνεια μέσα στο χορτάρι.
Την πρώτη, την περιέγραψε γλαφυρά ο Ράζβαν Λουτσέσκου μετά το τέλος. Ο ΠΑΟΚ δεν έβγαλε ποτέ και καμιά ένταση στο παιχνίδι του μέσα στο 90λεπτο. Ούτε όταν ήταν κυρίαρχος, στο μεγαλύτερο διάστημα, ούτε όταν ο ρυθμός έμοιαζε να πέφτει. Χωρίς ένταση, χωρίς σπιρτάδα και χωρίς συνεργασίες δεν μπόρεσε σχεδόν καθόλου να βγάλει φάσεις σε ροή αγώνα. Μόνο από στημένα.
Όταν λοιπόν δεν υπάρχει η επίθεση να συμμαζέψει τα γνωστά “κατορθώματα” της άμυνας, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από την ήττα. Ένα (ολέθριο) λάθος του Κούρτιτς στο 45’, μια φάση, ένα γκολ στην εκπνοή του ημιχρόνου. Μια λάθος εκτίμηση του Βαρέλα στο 67’, ένα πέναλτι, 2-0 και το έργο τελείωσε.
Η αμυντική διάταξη του Δικεφάλου έχει από μόνη της σοβαρά θέματα. Όταν γίνονται και λάθη στο κέντρο, τότε πιάνεται ακόμα περισσότερο σε ανισορροπία και το πράγμα δεν φτιάχνεται. Βαρέλα και Κρέσπο δεν έχουν πια τα ίδια αντανακλαστικά, δεν βγάζουν λαγούς από καπέλα. Δεν φταίνε οι ίδιοι, ο χρόνος περνάει για όλους. Δεν έχουν ούτε τις ίδιες δυνάμεις, ούτε την ίδια (ποδοσφαιρική) διαύγεια σκέψης και αντίδρασης. Δεν είναι λίγες οι φορές που τόσο οι δυο τους, όσο και άλλοι παίκτες σε φάση άμυνας, ενώ βρίσκονται σε σωστές θέσεις, απλά παρακολουθούν και δεν λειτουργούν επεμβατικά στην φάση και στον αντίπαλο.
Επιπρόσθετα, μαζί και πέρα από την αποψινή ήττα, ο ΠΑΟΚ στερείται χαρακτήρα ως ομάδα. Στερείται αποφασιστικότητας, πίστης στον στόχο. Δεν είναι πάντα το ότι χάνεις, αλλά και το πώς το χάνεις. Η ομάδα του Λουτσέσκου, απέναντι στην – βάση αριθμών – χειρότερη ομάδα της λίγκας, είχε αποχαιρετήσει το τρίποντο από το 70’ του ματς. Δεν έβγαλε νεύρο ούτε στο 0-0, ούτε στο 1-0, ούτε στο 2-0.
Οι διαφορές των τριών πρώτων ομάδων δεν είναι τόσο μεγάλες. Ούτε το πρωτάθλημα έχει τελειώσει μετά την νίκη του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Η διαφορά των “ερυθρόλευκων” με τους δυο Δικεφάλους είναι ότι αυτοί βγάζουν πίστη μέσα στο γήπεδο. Ακόμα κι όταν γκελάρουν. Ο χαρακτήρας ήταν αυτός που τους έδωσε και το σπουδαίο διπλό απόψε.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λουτσέσκου πάνω σε αυτό (τον χαρακτήρα) προσπαθεί να χτίσει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε. Έστω κι αν δεν έχει στην διάθεσή του το ανάλογο υλικό. Προς το παρόν δεν του βγαίνει…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
