Δύσκολη νύχτα, δύσκολη και η επόμενη ημέρα όσων συνέβησαν στην Τούμπα, οπότε ας προσπαθήσω μέσω αυτού του blog να ξετυλίξω τις σκέψεις μου.
Αρχικά ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε δίκαια από μια ομάδα που σε αντίθεση με τον ίδιο είχε τρεξίματα, ένταση, αλλά και πιο καθαρό μυαλό. Ο Δικέφαλος μέσα στο γήπεδο έμοιαζε να μην ξέρει τι θέλει να κάνει και το πιο σημαντικό είναι πως έμοιαζε να μην μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά του ποδοσφαίρου. Είναι σκληρό αυτό που λέω; Ναι είναι, αλλά όταν μία ομάδα έχει να σκοράρει από τις 7 Νοεμβρίου και οι φάσεις που βγάζει στα τελευταία 4 παιχνίδια δεν είναι σε καθαρή ροή αγώνα, αλλά μέσω στημένων φάσεων κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Αυτή η ομάδα σίγουρα δεν είναι αυτή που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα, δεν ξέρω καν αν μπορεί να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου και να το διεκδικήσει αυτό. Τα έχουμε ξαναπεί για τα λάθη του καλοκαιριού και τις επιλογές που έγιναν. Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι οι «ασπρόμαυροι» φόρτσαραν ως ένα σημείο το καλοκαίρι στις μεταγραφές και μετά για κάποιον ανεξήγητο λόγο σταμάτησαν. Σα να μπλόκαραν, σα να μην είχαν επιλογές στη λίστα τους. Κυνήγησαν την εξαιρετική περίπτωση του Τζιοβίνκο για αρκετό καιρό χάνοντας άλλες περιπτώσεις από το πάνω ράφι.
Λάθος τους προφανώς. Αυτά όμως τώρα δεν αλλάζουν. Τον Γενάρη δεν μπορεί ο Δικέφαλος να κάνει 10 μεταγραφές. Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου είναι δύσκολη και όλα είναι πιο ακριβά προφανώς. Ωστόσο, μπορεί σιγά-σιγά να αρχίσει να χτίζει για τη νέα σεζόν.
Το μεγαλύτερο λάθος του ΠΑΟΚ ως οργανισμού φέτος ήταν το γεγονός πως δεν βγήκε να εξηγήσει που και πως πορεύεται η ομάδα. Θα είναι μια χρονιά υπομονής, που θα λήξουν τα συμβόλαια της φουρνιάς του νταμπλ και στη συνέχεια θα στηθεί ένα νέο Project; Θα είναι μια σεζόν που η ομάδα θα πορευτεί με τους «λεγεωνάριους» και όπου βγάλει; Θα είναι μια σεζόν οικονομικού ορθολογισμού; Τίποτα δεν ειπώθηκε ποτέ. Νομίζω πως και ο ίδιος ο ΠΑΟΚ υπερεκτίμησε πολλά πράγματα και ίσως φοβήθηκε να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα και στη συνέχεια να την επικοινωνήσει.
