Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ έχει ανοσία δεκαετιών. Έχει αιώνια αντισώματα. Έχει δει την ομάδα του με Τσαουσίλα, με Μαριφαλίεφ, με Αμαφούλε, με Φοφανά, με Άλαν και Μπαϊάνο.
Έχει βάλλει κολλύριο στα μάτια για να αντέξει επιθετικούς όπως ο Φρούντζα, ο Αμαφούλε, ο Τόργκελε, ο Σάλμον, ο Νιμανί και ο Μίλτον «Τάισον» Νούνιες.
Έχει πάθει αναφυλαξία σε κάθε επαφή της μπάλας από τον Κουμαλό, τον Ραμπούτλα, τον Σκαρντίνα, τον Βιβιάν
Έχει χρειαστεί υπογλώσσιο κάθε φορά που έπρεπε να κάνουν μία επέμβαση ο Μάινταν, ο Σαμοτούλσκι, ο Μπρκιτς και ο Ρέι.
Έχει αντέξει με Κοζμίνσκι, Άλεξιτς, Τσερνίσοφ, Γιόχανσον, Μπέρτχολντ, Μιλάνκο, Πίρβου, Αντινόλφι, Σεγκάρα, Τάχα, Ρεμπόσιο, Λεβέκ και Μουλέν.
Έχει δει, έχει ζήσει τα πάντα, αυτό που δεν περίμενε με τίποτα είναι πως θα ξαναζούσε κάτι τέτοιο. Πως θα χρειαζόταν να ανασύρει από την μνήμη του, εποχές που κάθε παιχνίδι έμοιαζε με μικρή ή μεγάλη περιπέτεια. Κάθε 90λεπτο θα ήταν και μία δοκιμασία για την σωματική και την ψυχική του υγεία.
Μέσα σε τρία μόλις χρόνια οι invincibles, οι τύποι που δεν έχαναν πουθενά κι από κανέναν, έγιναν μία ομάδα που δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν, μία ομάδα που μπορεί να ηττηθεί από τον οποιοδήποτε.
Ο ΠΑΟΚ μετρά ήδη 5 ήττες στο πρωτάθλημα μετά από 12 αγωνιστικές. Επίδοση άλλων εποχών.
Ο διακόπτης έπεσε. Το καύσιμο τελείωσε. Η μηχανή έσβησε. Ο ΠΑΟΚ είναι πια η χαρά του κάθε πικραμένου, η ομάδα που δίνει ελπίδες σε όποιον παίζει ποδόσφαιρο.
Ο Βόλος έζησε την απόλυτη αναλαμπή στην Τούμπα, όταν το 4-1 έγινε 4-4. Έκτοτε έκανε πέντε ήττες στα επόμενα έξι παιχνίδια του, δεν ξανακέρδισε ποτέ, ο Γκιγέρμο Αμπασκάλ που τόσο επαινέθηκε για την δουλειά του βρίσκεται πια στο ταμείο ανεργίας.
Ο Ατρόμητος ήταν η μοναδική ομάδα της Super League δίχως νίκη, την βρήκε απέναντι στον Δικέφαλο, την αμέσως επόμενη αγωνιστική έφαγε εξάρα στην Τρίπολη.
Ο Ευθύμης Κουλούρης είχε να σκοράρει 2,5 χρόνια, ξαναβρήκε το χαμένο του ένστικτο απέναντι στην πρώην ομάδα του.
Ο Άρης που είχε να κερδίσει στην Τούμπα από το 2010, το έκανε φέτος.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου ΕΔΩ.
