Αυτό που ενώνει τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς και τον Μίγιατ Γκατσίνοβιτς είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα τους χωρίσει για 90 λεπτά στην Τούμπα στο ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό.
«Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι», ήταν η θρυλική ατάκα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, στην «Καζμπλάνκα» που έμεινε αναλλοίωτη με το πέρασμα του χρόνου. Όπου κι αν πάμε, ότι κι αν κάνουμε, οι αναμνήσεις είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.
Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς με τον Μίγιατ Γκατσίνοβιτς θα τεθούν αντιμέτωποι στην Τούμπα στο ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό, όμως οι δυο τους θα έχουν για πάντα… το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας για να τους θυμίζει την πιο ωραία ποδοσφαιρική τους ανάμνηση!
Το βράδυ που ένιωσαν βασιλιάδες του κόσμου, το βράδυ που ένιωσαν άτρωτοι, ανίκητοι, το βράδυ που έκαναν όνειρα πως τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην καριέρα τους.
Πριν όμως φτάσουν εκεί, είχαν διανύσει μία παράλληλη πορεία, δύο ετερώνυμοι πόλοι που τελικά με έναν παράδοξο τρόπο άρχικαν να έλκονται με έναν μαγικό τρόπο.
Παιδί του Νόβι Σαντ και του Βορρά ο ένας. Παιδί του Νις και του Νότου ο άλλος. Δύο παιδιά – θαύματα που γεννήθηκαν με ένα χρόνο διαφορά και με την εμφάνιση τους ταρακούνησαν τα νερά στο σέρβικο ποδόσφαιρο.
Δειλά – δειλά εμφανίστηκαν μαζί στο τέλος της σεζόν 2012-13. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς ήταν μόλις 16,5 όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την ασπρόμαυρη φανέλα της Παρτίζαν τον Απρίλιο του 2013 απέναντι στην Νόβι Πόζαρ.
Μερικές ημέρες νωρίτερα στις 18 Μαρτίου του 2013, ο Μίγιατ Γκατσίνοβιτς έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός με τα κόκκινα της Βοϊβόντινα στα τελευταία λεπτά ενός εύκολου 3-0 επί της Ντόνι Σρεμ.
Ήταν η πρώτη γεύση από αυτό που θα ακολουθούσε. Η έκρηξη τους την επόμενη σεζόν ήταν… μετεωρική. Δεν έγιναν απλώς το… talk of the town, αλλά το… talk of the country.
Ο Γκατσίνοβιτς ένας λεπτοκαμωμένος «τσόγλανος» με μαλλί καρφάκι και κάλτσες ανεβασμένες μέχρι τα… μπούτια ήταν σαν ένας μικρός Κριστιάνο για την ομάδα του Νόβι Σαντ.
Έγινε με μιας βασικός και οδήγησε την Βοϊβόντινα στην κατάκτηση του κυπέλλου Σερβίας (2013-14), με χάι-λάιτ τον αποκλεισμό του Ερυθρού Αστέρα μέσα στο Μαρακανά (1-3). Ο πρώτος τίτλος στην ιστορία του συλλόγου μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, κι όλα αυτά στην σεζόν που η ομάδα του γιόρταζε το δικό της Ιωβηλάιο, τα 100 χρόνια ζωής.
Έγινε αρχηγός από τα 19 του, το περιβραχιόνιο τον απογείωσε. Τα 11 γκολ του στο πρωτάθλημα της σεζόν 2014-15 (πρώτος σκόρερ της Βοϊβόντινα) τον έστειλαν κατευθείαν στον μαγικό κόσμο της Bundesliga και την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης.
Το αντίπαλο δέος βρισκόταν αρκετά πιο νότια, στο Βελιγράδι. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς έπαιρνε όλη την λεζάντα, στην σαφώς πιο λαοπρόβλητη Παρτίζαν. Σε ηλικία 17 ετών 7 μηνών και 18 ημερών γινόταν ο πιο νεαρός αρχηγός στην ιστορία των γκρόμπαρι, αλλά και ο νεαρότερος παίκτης που κάνει ντεμπούτο με την Εθνική Ανδρών.
Μέχρι να ενηλικιωθεί είχε ήδη δύο μετάλλια πρωταθλητή Σερβίας, είχε παίξει ομίλους Europa League και είχε ήδη διψήφιο αριθμό γκολ με την φανέλα της Παρτίζαν. Όχι και λίγα.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου, πατώντας εδώ
