Μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι ο στίχος του ύμνου του: «ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ τρέμουν το όνομά σου και στο πέρασμά σου τρέμει όλη η γη». Κάτι καλύτερα θα ήξερε ο εμπνευστής του, κάπως αλλιώς το βιώνουμε όλοι μας τελευταία.
Ένας ΠΑΟΚ που προσπαθούν ρίξουν στα σκοινιά με όλες τις επαίσχυντες μεθόδους της αισχρής προπαγάνδας, της λάσπης στον ανεμιστήρα, της ακατάσχετης τσουβαλοποίησης για να μουντζουρωθεί και να αλλοιωθεί η γενική εικόνα.
Του ΠΑΟΚ που τρέμουν, του ΠΑΟΚ που φοβούνται όσο κανέναν άλλον.
Τον τρέμουν γιατί ξέρουν ποια είναι η δύναμή του. Αυτή που μάζεψε μέσα του και την σκόρπισε σε κάθε γωνιά του αγαπημένου του ΟΑΚΑ απόψε. Κι από εκεί σε όλη την Ελλάδα.
Ο Δικέφαλος ήθελε να δώσει απαντήσεις σε όλα. Προς το παρόν τις έδωσε μέσα στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Εκεί που παίζεται το παιχνίδι. Εκεί ξέσπασε το μαζεμένο κύμα των συνεχών χτυπημάτων κάτω από την ζώνη εναντίον του. Με τον πιο εμφατικό τρόπο. Έτσι όπως έπρεπε. Και με τον αντίπαλο που έπρεπε.
Καθαρά αγωνιστικά, η ρεβάνς με την ΑΕΚ ήταν δύσκολο να ξεφύγει από μια μάχη τακτικής και υπομονής. Το 0-0 της Τούμπας προϊδέαζε για το τι θα επακολουθήσει. Ένα αργό, συντηρητικό παιχνίδι και για τις δυο ομάδες, με λιγοστά ρίσκα και έμφαση στις λεπτομέρειες.
Η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου πήρε την μπάλα στα πόδια της περισσότερο, είχε τον έλεγχο, η “ένωση” έψαξε τις κόντρα επιθέσεις με τους γρήγορους παίκτες της. Αυτό που κατόρθωσαν όμως ήταν να έχουν μόλις από δυο τελικές προσπάθειες σε 70 λεπτά αγώνα!
Η είσοδος του Μιτρίτσα άλλαξε την ροή του αγώνα, ανακάτεψε την τράπουλα και την άμυνα της ΑΕΚ, χωρίς όμως να φέρει τις ανάλογες καθαρές ευκαιρίες. Ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι θέλει το γκολ στην κανονική διάρκεια, το έψαξε αλλά τελικά το δέχθηκε στο 83’.
Παρά το σοκ, αντέδρασε σωστά, αλλά κανείς δεν περίμενε τέτοιο απίθανο φινάλε. Εκεί που ο Κούρτιτς έβαλε την σφραγίδα της ποιότητάς του, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καλός απόψε. Εκεί που ο Μιτρίτσα επιβραβεύτηκε για την εμφάνισή του, και μαζί του επιβραβεύτηκε όλος ο ΠΑΟΚ.
Τα δυο γκολ στις καθυστερήσεις ήταν ακόμη μια version της εξακολουθητικής εκδίκησης που παίρνει ο ΠΑΟΚ από τον συγκεκριμένο αντίπαλο μετά το 2018. Το ξέρουν πλέον κι οι ίδιοι. Τρέμουν το όνομά του κι αυτοί.
Ήταν όμως και μία ηχηρή απάντηση σε όλον αυτόν τον ανηλεή πόλεμο που δέχεται το τελευταίο διάστημα. Ήταν σαν ο Κούρτιτς να έχει το πρόσωπο του Σαββίδη, ήταν σαν ο Μιτρίτσα να έχει το πρόσωπο κάθε φίλαθλου του Δικεφάλου που νιώθει να πληγώνουν ύπουλα αυτό που αγαπά και όσα αντιπροσωπεύει.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
