Η ιστορία ξεκινά λίγες ώρα πριν την έναρξη του αγώνα με την Γάνδη. Παίρνοντας θέση στα δημοσιογραφικά θεωρεία του Ghelamco Arena και παραλαμβάνοντας τις συνθέσεις των δυο αντιπάλων. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, βγήκα για λίγο από τον εαυτό μου, πήρα απόσταση από την καθημερινή τριβή με τον ΠΑΟΚ και “ζύγισα” προσεκτικά τους έντεκα παίκτες που είχε ο Ράζβαν Λουτσέσκου στο βασικό του σχήμα, αλλά και τους υπόλοιπους που βρίσκονταν στον πάγκο.
Άλλοι ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν στην γαλαρία του ρόστερ πριν μερικούς μήνες, άλλοι ποδοσφαιριστές που πιθανότατα σε λίγες βδομάδες να μην βρίσκονται καν στην Τούμπα, άλλοι ποδοσφαιριστές με μηδαμινές εμπειρίες σε υψηλό – και δη ευρωπαϊκό – επίπεδο, άλλοι ποδοσφαιριστές σε άσχημη αγωνιστική τρέχουσα φόρμα, άλλοι ποδοσφαιριστές που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να σταθούν στο επίπεδο του Δικεφάλου.
Μου ξέφυγε μια μικρή απογοήτευση σε συνδυασμό και με τις πολύ σημαντικές απουσίες που είχαν οι κυπελλούχοι Ελλάδας. Την έδιωξα γρήγορα. Τα mind games του Ρουμάνου τεχνικού δεν αποσκοπούν μόνο στους παίκτες του, δεν αποσκοπούν μόνο τους αντιπάλους, δεν επηρεάζουν μόνο τους φιλάθλους. Το mentality και το focus για τους στόχους, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, έχει επίδραση σε ολόκληρο το κλαμπ.
Ο Λουτσέσκου δεν άφησε στιγμή να πέσει τίποτα κάτω. Τα διαχειρίστηκε όλα σαν να είχε στην διάθεσή του το ρόστερ της Μάντσεστερ Σίτι. Δεν τον πτόησαν οι απόντες, τα ντεφορμαρίσματα, τα απρόοπτα. Αυτός το πιστεύει. Κι αφού το πιστεύει αυτός, το πιστεύει και η ομάδα. Κι αφού το πιστεύει η ομάδα, το πιστεύουν και όλοι υπόλοιποι γύρω από τον σύλλογο.
Τι κι αν έλειπαν οι Κούρτιτς-Αντρίγια, τι κι αν χάθηκε ο Ελ Καντουρί την τελευταία στιγμή, τι κι αν ο Κρέσπο εγκατέλειψε τραυματίας στο ημίχρονο, τι κι αν ο Βιεϊρίνια σφάδαζε αιμόφυρτος στο κεφάλι.
Όποιος φορούσε ασπρόμαυρα και βρισκόταν εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου ήταν το ίδιο. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ έχει καταφέρει – έχει κατορθώσει για την ακρίβεια – οι φανέλες της ομάδας να μην… έχουν ονόματα στην πλάτη. Μόνο έναν Δικέφαλο Αετό μπροστά, στο μέρος της καρδιάς. Αυτήν η καρδιά έφερε τις φετινές αγωνιστικές υπερβάσεις. Με αυτόν τον τρόπο φάνηκε σε όλη της την μεγαλοπρέπεια το βασικό πλεονέκτημα αυτού του συνόλου. Η πίστη.
Δεν έχει σημασία ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει, ποιος είναι στον πάγκο, στην εξέδρα, στο σπίτι του. Μόνο έτσι, μόνο με όπλο την πίστη γράφεται ιστορία. Όπως γράφτηκε στην Γάνδη και όπως θα συνεχίσει να γράφεται.
Κλήρωση καλή ή κακή δεν υπήρχε. Μόνο προτιμήσεις ή προβλέψεις. Η Μαρσέιγ, όπως και κάθε άλλο μπαλάκι της κληρωτίδας, δεν φέρνει απογοήτευση ή χαρά. Αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία. Όχι μόνο γιατί οι πιθανοί αντίπαλοι δεν είναι μεγαθήρια, αλλά και γιατί ο ΠΑΟΚ δείχνει ικανός να παλέψει με οποιονδήποτε.
Στον δρόμο του Δικεφάλου θα βρεθεί ένα δυνατό ευρωπαϊκό brand name, με ποιοτικό ρόστερ και δυνατή έδρα. Τίποτα όμως δεν είναι πλέον απίθανο.
Το ταβάνι έχει ήδη σπάσει. Με την ιστορική νίκη στο Βέλγιο, διαλύθηκε, σκορπίστηκαν κομμάτια παντού. Πόσο πιο πάνω θα φτάσει, κανείς δεν το ξέρει ακόμα…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
