Ο ΠΑΟΚ πούλησε φτηνά το αήττητο σερί 16 αγώνων που είχε χτίσει το τελευταίο τετράμηνο, πούλησε φτηνά ένα θετικό αποτέλεσμα που θα τον κρατούσε στο θεωρητικό κυνήγι τίτλου (σε συνδυασμό και με το Χ στο Καραϊσκακη), πούλησε φτηνά ένα boost ψυχολογίας ενόψει των ιστορικών αναμετρήσεων με την Μαρσέιγ.
Στο παζάρι της πώλησης, ενεργό ρόλο διαπραγματευτή είχε και η τεχνολογία. Η τεχνολογία όμως δεν είναι ποτέ επικίνδυνη από μόνη της. Επικίνδυνη μπορεί να γίνει μόνο στα χέρια των χειριστών της.
Το VAR ήρθε για να βοηθήσει, ούτε για να αποπροσανατολίσει ούτε να συνεχίσει την πολιτική της εύνοιας. Χωρίς το VAR, ο ΠΑΟΚ θα είχε απόψε στην Λεωφόρο τουλάχιστον ένα πέναλτι, αυτό που σφύριξε ακαριαία ο Πελίτο στο 8ο λεπτό. Ούτε αυτό θα ήταν όμως δίκαιο.
Το VAR είναι για το αν υπάρχει παράβαση ή όχι, όχι για το πόσα πέναλτι έχει πάρει φέτος ο ΠΑΟΚ ή ο όποιος ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ έχει πάρει τα πέναλτι στα οποία υπέπεσαν οι αντίπαλοί του. Και του έχουν καταλογιστεί τα πέναλτι που έκανε ο ίδιος. Τόσο ξεκάθαρα.
Τι έγινε όμως στην Λεωφόρο; Πολύ απλά, οι χειριστές του VAR δεν είχαν στις… προτεραιότητές τους ο Δικέφαλος να πάρει κάποιο κομβικό σφύριγμα. Στο πέναλτι του 8’ “ανάγκασαν” τον, όπως φάνηκε “ελαφρύ” και εύκολα χειραγωγήσιμο, Πελίτο να ξαναδεί την φάση και να αλλάξει απόφαση. Στο γκολ του Ζίβκοβιτς… πάλεψαν αλλά δεν κατάφεραν να βρουν παράβαση. Στο χέρι του Χουανκάρ στο 85’ δεν έβαλαν τον διαιτητή στην διαδικασία να δει ο ίδιος την παράβαση.
Ο Ισπανός VAR Ντε Ρικάρντο και ο Αθηναίος AVAR Φωτόπουλος έδειξαν προς τα πού ήθελαν να γύρει η πλάστιγγα.
Για να γύρει όμως, έπρεπε να βάλει το χέρι της και η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου. Είπαμε, η φτηνή πώληση είχε κυρίως την δική του υπογραφή. Όχι τόσο γιατί είχε το μυαλό του στην Μαρσέιγ, όσο γιατί ξόδευε τις ευκαιρίες και μάζευε τα γκολ.
Χαμένες ευκαιρίες όπως αυτή του Ζίβκοβιτς στο 32’ και κυρίως του Ελ Καντουρί στο 52’ τιμωρούνται. Άλλες φορές από την ποιότητα του αντίπαλου, άλλες φορές από τον “νόμο του ποδοσφαίρου”.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ίσως δεν ήταν τίποτα από δυο. Ήταν περισσότερο η θέληση και η αποφασιστικότητα του αντιπάλου. Οι “πράσινοι” έδειξαν σε όλα τα 95 λεπτά του ντέρμπι ότι ήθελαν πολύ αυτό το τρίποντο. Παίκτες, κόσμος, προπονητής. Η κίνηση με τα υψωμένα χέρια του Γιοβάνοβιτς προς την κερκίδα στις καθυστερήσεις ήταν χαρακτηριστική και αντικατόπτριζε πλήρως την γενική εικόνα.
Από την πλευρά του, ο Δικέφαλος “κατάφερε” να κάνει ακόμα μια γκέλα μετά από διακοπή πρωταθλήματος (έχει 4/4!) αλλά είναι αναγκασμένος να κοιτάξει λίγο πιο μπροστά. Προς Μασσαλία μεριά. Εκεί, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Εκεί είναι που γράφεται ιστορία…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
