Είναι κάτι βράδια που όσο κι αν προσπαθήσεις, όσο κι θέλεις, όσο κι αν μοχθήσεις, δεν θα καταφέρεις να πετύχεις τον στόχο σου. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Ένα τέτοιο βράδυ ήταν το χθεσινό για τον ΠΑΟΚ. Προσπάθησε, ήθελε, μόχθησε αλλά δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο του.
Προδώθηκε από το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Την αδυναμία δηλαδή, να μετατρέψει σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιουργεί.
Ο Δικέφαλος κοίταξε στα μάτια την Μαρσέιγ, την περιόρισε σε ρόλο παρατηρητή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα αλλά δεν βρήκε τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα.
Η πολύ καλή απόδοση του Ματαντά μα κυρίως η επιπολαιότητα στην τελική προσπάθεια και η έλλειψη καθαρού μυαλού, στέρησαν από τον ΠΑΟΚ το δικαίωμα να προηγηθεί αξιοποιώντας μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε στο ξεκίνημα του αγώνα.
Οι Γάλλοι με την ποιότητα που αναμφισβήτητα διαθέτουν, ισορρόπησαν και παρά το γεγονός ότι δεν δημιούργησαν φάσεις, βρήκαν γκολ από κακή αντίδραση στην άμυνα του ΠΑΟΚ.
Η ομάδα του Λουτσέσκου έμεινε όρθια και στην επανάληψη (με την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια της εκπληκτικής ατμόσφαιρας που δημιούργησαν οι χιλιάδες οπαδοί σε ένα γήπεδο που θύμιζε ηφαίστειο) και επιχείρησε να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Έχτισε με ηρεμία το παιχνίδι, δημιούργησε νέες ευκαιρίες αλλά και πάλι είχε αντιπάλους τις κακές επιλογές στην τελική προσπάθεια και φυσικά τον εκπληκτικό γκολκίπερ της Μαρσέιγ.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου ΕΔΩ
