Απόψε στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” διασταύρωναν τα ξίφη τους οι δυο καλύτερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Μια αναμέτρηση που θα έπρεπε οπωσδήποτε να έχει νικητή και χαμένο, μια αναμέτρηση που οπωσδήποτε έπρεπε να ξεδιαλύνει τον αποτελεσματικό από τον αναποτελεσματικό, τον ικανό από τον “ανίκανο”.
Η αλήθεια είναι ότι για κανέναν εκ των ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί δίκαιο ή άδικο να πάρει την πρόκριση. Ένα παιχνίδι απόλυτα μοιρασμένο, ένα παιχνίδι που θα κρινόταν στις λεπτομέρειες.
Οι αγωνιστική κατάσταση των αντιπάλων την συγκεκριμένη χρονική περίοδο από μέτρια έως κακή, με εμφανή κενά σε δυνάμεις και φρεσκάδα. Ο Δικέφαλος βέβαια είχε αρκετούς λόγους παραπάνω για αυτό.
Οι περιορισμένες επιλογές ανάγκασαν τον Ράζβαν Λουτσέσκου να ξεκινήσει με τον Μουργκ στις πλευρές, από τον οποίο αναμενόμενα δεν πήρε απολύτως τίποτα, και να επιδοθεί σε ένα παιχνίδι υπομονής μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Αφού ξεπέρασε σχετικά εύκολα το πιεστικό πρώτο δεκάλεπτο των γηπεδούχων, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο ισορρόπησε αλλά πήρε την κατοχή της μπάλας που έφτασε στο 62% με την συμπλήρωση του πρώτου μέρους. Ένα πρώτο μέρος που, αν δεν υπήρχε μια κακή εκτίμηση του Λύρατζη στο 41’ και η επέμβαση του Πασχαλάκη στο σουτ του Μασούρα, καμιά ομάδα δεν είχε φωνάξει ρεαλιστικά “αχ” σε κάποια φάση της.
Για περισσότερο από μια ώρα αγώνα, η παραγωγική διαδικασία των δυο ομάδων έβγαζε μια ανημποριά. Για τον ΠΑΟΚ ήταν μια πτυχή του πλάνου, για τον Ολυμπιακό μια ακόμα απόδειξη ότι δεν πατάει καλά στο γήπεδο εδώ και καιρό.
Η είσοδος του Μιτρίτσα κατόρθωσε να φέρει μια σχετική δημιουργική ανισορροπία στον αγώνα, ενώ από το 70’ και μετά οι δυο ομάδες επιδόθηκαν σε μια… ανηλεή προσπάθεια για μην οδηγηθούν σε παράταση. Παρά τις σπουδαίες ευκαιρίες που δημιούργησαν από τα μεγάλα κενά που υπήρχαν εκατέρωθεν, η παράταση ήρθε.
Με την κούραση να αναβλύζει από τα πνευμόνια όλων των ποδοσφαιριστών, τις τελικές προσπάθειες, τις επιθέσεις, τις ευκαιρίες και τα λάθη να είναι μοιρασμένα, το πράγμα πήγε στην πνευματική προσέγγιση. Σε μεγάλο διάστημα του 90λεπτου, αλλά κυρίως στην ημίωρη παράταση, αυτή φάνηκε ότι θα έβαζε την υπογραφή για τον τελικό νικητή.
Όταν όμως δεν μπορείς να κερδίσεις τον ΠΑΟΚ αγωνιστικά, όταν τελικά το αποτέλεσμα κρίνεται στο μυαλό, το σύνολο του Ράζβαλ Λουτσέσκου δεν έχει αντίπαλο. Παρά τις ελλείψεις, παρά τους τραυματισμούς κατά την διάρκεια του ματς, παρά το γεγονός ότι έμεινε πίσω στο σκορ στο 105’ και νόμιζες ότι χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια του.
Ο Ρουμάνος δήλωσε μετά το ματς ότι “ήμουν σίγουρος ότι θα προκριθούμε”. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για έναν απροσδιόριστο λόγο ήμουν σίγουρος κι εγώ.
Η είσοδος του Τσόλακ αντί του Σοάρες (όπως και η καθοριστική συμβολή των υπόλοιπων αλλαγών που μπήκαν) και το 4-4-2 του δεύτερου μέρους της παράτασης ήταν απλά η τεχνική πινελιά της υπόθεσης. Η τελευταία είχε κριθεί αλλού. Στο γ@μημένο mentality που όμοιο του δεν έχει καμιά ομάδα στην Ελλάδα.
Έτσι, οι Κυπελλούχοι Ελλάδας θα βρεθούν ξανά στον τελικό για να υπερασπιστούν τον τίτλο που έγινε συνήθεια τα τελευταία χρόνια. Τα λέμε ΟΑΚΑ…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
