Αν θέλετε στραβοπατήματα των μεγάλων και συγκινήσεις, μπορείτε να απευθυνθείτε στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Εδώ είναι Super League και τα φαβορί καλωσορίζουν την σεζόν με το απόλυτο, και μάλιστα χωρίς να δεχθεί κανένας τους γκολ. Όχι παίζουμε…
Προφανώς και το έργο δεν θα συνεχιστεί με το ίδιο βαρετό σενάριο, οι πρωταγωνιστές θα “τσαλακωθούν” αργά ή γρήγορα στους ρόλους τους. Άλλωστε και οι πρώτες σκηνές τους δεν ήταν βγαλμένες από τον παράδεισο. Απλά οι στιγμές κόλασης κόπηκαν στο μοντάζ.
Ο ΠΑΟΚ ανησύχησε ίσως λιγότερο από τον καθένα. Κυρίως γιατί ο Παναιτωλικός δεν ήταν ο ιδανικός παρτενέρ. Για την ακρίβεια, περιορίστηκε σε ρόλο κομπάρσου. Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου δεν ήρθε στην Τούμπα για να πάρει αλλά για να κλέψει. Δεν ήρθε για να διεκδικήσει αλλά για το μη χείρον.
Αυτό, σε συνδυασμό με το γρήγορο και σεντερφορίσιο γκολ του Μπράντον Τόμας έβαλε από νωρίς τα πράγματα σε φυσιολογική ροή. Ο Δικέφαλος θα μπορούσε να είναι πιο safe με ένα ακόμα γκολ πριν έρθει το αναγκαστικά αγχωτικό φινάλε της ταινίας, ο Κουλιεράκης θα ήταν αμαρτία να πληρώσει το μοναδικό του λάθος, έτσι το 1-0 σφράγισε το πρώτο τρίποντο των “ασπρόμαυρων” στο πρωτάθλημα.
Ένα τρίποντο που, στο τέλος της ημέρας, ήταν και είναι αυτό που πάντα θα μένει για τις ομάδες που διεκδικούν τις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας. Πόσο μάλλον στην πρεμιέρα. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να συγκριθεί με το +3 στην σούμα της βαθμολογίας.
Αν δεν γίνει αυτή η πρόσθεση, καμιά άλλη μαθηματική πράξη δεν θα είχε νόημα. Ούτε οι ηλικίες 22, 18, 22, 22, 21 που απαριθμούνταν στην σειρά ξεκινώντας το μέτρημα από την εστία μέχρι το κέντρο του ΠΑΟΚ, ούτε οι 19, 23,24 που ήρθαν από τον πάγκο.
Ένα τρίποντο που μπαίνει στα τρέιλερ και των υπόλοιπων ομάδων κορυφής, και αφήνει στις κομμένες σκηνές όσα θα μπορούσαν να το αλλάξουν αλλά δεν το άλλαξαν.
Κανείς λοιπόν δεν θα θυμάται ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε μείνει πίσω στο σκορ στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους με αυτογκόλ του Μανωλά, ούτε τις 12-9 τελικές προσπάθειες με τον ΠΑΣ Γιάννενα.
Κανείς δεν θα θυμάται τον Παναθηναϊκό των μηδέν φάσεων του πρώτου ημιχρόνου, ενός χαμένου τετ α τετ του Ιωνικού στο 20’ και ενός πέναλτι-δώρου του Χουτεσιώτη λίγο πριν την ανάπαυλα.
Κανείς δεν θα θυμάται ότι ο Ντε Βινσέντι έχασε πέναλτι στο 0-0 του 33’, ούτε τις 7-9 τελικές προσπάθειες της Λαμίας με την ΑΕΚ.
Κανείς δεν θα θυμάται ούτε τις 13-12 τελικές προσπάθειες στο Άρης-Λεβαδειακός, ούτε ότι οι γηπεδούχοι βρήκαν δίχτυα στην πρώτη φάση τους και ξανά στην δεύτερη και τελευταία τους πριν την λήξη του ημιχρόνου.
Οι “κίτρινοι” εκμεταλλεύτηκαν την σπουδαία μέρα του Μαντσίνι – καψούρα του Λουτσέσκου παρεμπιπτόντως – ο οποίος αν αρχίσει να βάζει και γκολ θα σπάσει εύκολα το ερχόμενο καλοκαίρι το ρεκόρ του Αμπουμπακάρ Καμαρά κάνοντας το γνωστό δρομολόγιο προς το λιμάνι.
