Είναι γνωστό και για μένα αποδεκτό, ότι στην περίοδο που διανύει ο ΠΑΟΚ, αυτό που μετράει είναι η εξέλιξη και η πρόοδος της ομάδας. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Εξέλιξη και πρόοδος, που εξαρτώνται τόσο από την καλή χημεία και τη συνεργασία που δομείται ανάμεσα στους παίκτες και την τεχνική ηγεσία όσο και από τα αποτελέσματα, ανεξάρτητα από την απόδοση της ομάδας.
Στην πορεία αυτή και με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, τα θετικά αποτελέσματα –όπως για παράδειγμα η νίκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος απέναντι στον Παναιτωλικό- παίζουν καθοριστικό ρόλο καθώς τονώνουν την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ομάδας.
Η σταδιακή επιστροφή παικτών όπως οι Ολιβέιρα, Βιειρίνια, Τσιγγάρα, Καντουρί (για τον οποίο πάντα θα υπάρχουν αμφιβολίες σε σχέση με τους εύκολους τραυματισμούς που καταγράφει), θα προσφέρουν αξιόπιστες λύσεις ποιότητας που θεωρώ δεδομένο ότι θα ενισχύσουν την προσπάθεια της ομάδας.
Μια τέτοια ομάδα λοιπόν, μια ομάδα δηλαδή που χτίζεται σχεδόν από την αρχή, με πολλά από τα συστατικά της να αποτελούν ταλαντούχοι μεν αλλά άπειροι δε, νεαροί ποδοσφαιριστές, και ελλείψεις (μέχρι να τις καλύψει, αν τελικά καταφέρει να τις καλύψει) σε θέσεις κλειδιά όπως το αριστερό εξτρέμ, ένα επιτελικό χαφ και ένα γρήγορο χαφ (6αρι συγκεκριμένα), δεν χρειάζεται να… βλέπει μακριά.
Τι εννοώ; Ότι η δομή του φετινού ΠΑΟΚ, επιτάσσει να γίνεται κάθε εβδομάδα συζήτηση για το αμέσως επόμενο παιχνίδι και τίποτε άλλο. Δεν υπάρχει λόγος και κυρίως χώρος, για συζητήσεις που έχουν σχέση με την πορεία της ομάδας σε βάθος χρόνου.
