Το γκολ του Νάρεϊ στις καθυστερήσεις απέδωσε δικαιοσύνη για μία ομάδα που κάποιοι βιάζονται να ξεγράψουν. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Καταρχήν, μία παράκληση: Ας κρατήσουμε όλοι με τον δέοντα σεβασμό ενός λεπτού σιγή για όλα τα πικρόχολα ποστ ισοπέδωσης στα social media, που σβήστηκαν λίγο πριν πατηθεί το enter.
Ας παραμείνουμε σιωπηλοί για τα τηλέφωνα διαμαρτυρίας, που δεν βγήκαν ποτέ στον ραδιοφωνικό αέρα.
Ας σεβαστούμε την πίκρα για τους αφοριστικούς τίτλους στα Μέσα, που άλλαξαν στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Για τις καφενειακές αναλύσεις που αναβλήθηκαν, μέχρι να έρθει η πρώτη γκέλα.
Τώρα που πέρασαν 60 δευτερόλεπτα σιωπής και οι παλμοί επανήλθαν στο φυσιολογικό, ας επιστρέψουμε στο αυτονόητο, που μάλλον… δεν είναι και τόσο αυτονόητο.
Ακόμα κι αν το 1-1 έμενε ως το τελευταίο σφύριγμα στην Τούμπα, δεν θα μπορούσε να αναιρεθεί πως ο ΠΑΟΚ -τουλάχιστον για 75 λεπτά- έκανε μία πλήρη, κυριαρχική, γεμάτη, ποιοτική εμφάνιση.
Έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, αυτό με την μεγαλύτερη ένταση, τις περισσότερες φάσεις, το καλύτερο build-up και το πιο συγχρονισμένο πρέσινγκ.
