«Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοινώνει την ανανέωση της συνεργασίας της με τον Ντόουγκλας Αουγκούστο μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2026». Αυτή είναι η είδηση της ημέρας, όπως σας την είχε αποκαλύψει αποκλειστικά, και είχε προαναγγείλει ουσιαστικά, το INPAOK. Άλλο όμως η είδηση, άλλο το αποκλειστικό, άλλο η ενημέρωση, άλλο η λογική και άλλο η άποψη. Κάπου εκεί προς το τέλος, τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν διαφορετικούς δρόμους…
Ως ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία, ο ΠΑΟΚ έκανε την επιλογή του. Με την σχετική εισήγηση, την διαπραγμάτευση, την άνωθεν έγκριση και τελικά την ολοκλήρωση. Κρατηθείτε για λίγο. Τα δεδομένα του deal, σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες, προβλέπουν ετήσιες αποδοχές που αγγίζουν το 1.2 εκατομμύρια ευρώ. Κατά άλλους, βρίσκονται κοντά στο ένα χαρτί. Τι έγινε όμως για να φτάσουμε ως εδώ και τι (ευελπιστεί το κλαμπ) να γίνει στην πορεία;
Σημείωση πρώτη: Η μετοχή ενός ποδοσφαιριστή κρίνεται στην αγορά συνήθως από την χρηματιστηριακή του αξία, την ζήτηση που έχει και το γκελ που προκαλεί στις υπόλοιπες ομάδες. Όταν είναι δεσμευμένος με κάποιον σύλλογο. Το τι ψάρια πιάνει πραγματικά όμως, φαίνεται όταν μένει ελεύθερος. “Γυμνός” από δεσμεύσεις και έξτρα χρεώσεις μεταγραφής. Εκεί αποδεικνύεται ποιοι πραγματικά είναι τα κελεπούρια και ποιοι όχι. Ποιοι ξεπουλάνε από τα χαράματα στον πάγκο της λαϊκής, και ποιοι περιμένουν το μεσημέρι.
Το πιο πρόσφατο ανάλογο παράδειγμα είναι ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Ένας τερματοφύλακας στην καλύτερη ηλικία για την θέση που αγωνίζεται(32), με γεμάτες χρονιές και μπόλικους τίτλους στο παλμαρέ με τον ΠΑΟΚ, με γνωστά προσόντα και αδυναμίες. Διαθέσιμος από τον περασμένο Ιανουάριο για διαπραγμάτευση με οποιαδήποτε ομάδα, διαθέσιμος από τον Ιούνιο για υπογραφή με οποιαδήποτε ομάδα. Μπαίνει ο Οκτώβριος, και το μόνο που του έμεινε στο χέρι είναι ο Ολυμπιακός. Κι αυτό, αν το επιτρέψει η Θύρα 7…
Προφανώς, όχι γιατί δεν υπάρχει ομάδα για τον “Superman” αλλά γιατί δεν υπάρχει ομάδα να πληρώσει αυτά που έπαιρνε από τον ΠΑΟΚ ή αυτά που ζητάει.
Κάπου εκεί, προσχωρεί στην κουβέντα και ο Αουγκούστο. Ένας 25χρονος μέσος, άρα με προοπτική και μεταπωλητική αξία, που στον τελευταίο χρόνο συμβολαίου του δεν κατάφερε να βρει μια ομάδα που να καλύπτει τις απαιτήσεις του. Μια ομάδα σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη και σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική υφήλιο. Τι σημαίνει αυτό; Σίγουρα ότι το κασέ του δεν είναι αυτό που ο ίδιος νομίζει, ότι οι ικανότητες και το ταλέντο του δεν είναι αυτά που ο ίδιος πιστεύει.
Ότι καμιά ομάδα δεν “εκμεταλλεύτηκε” την καθυστέρηση ή την αμέλεια του ΠΑΟΚ, κάτι λέει. Και για τον Αουγκούστο, και για τον Πασχαλάκη, και για αρκετούς άλλους του πρόσφατου παρελθόντος.
Σημείωση δεύτερη: Στο ελληνικό πρωτάθλημα, οι παίκτες του εκατομμυρίου πρέπει να κάνουν την διαφορά όταν θα εμφανίζονται σε μια ενδεκάδα. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να είναι game changer, να είναι odds changer. Η παρουσία τους ή μη οφείλει να διαφοροποιεί στοιχηματικές αποδόσεις, να αλλάζει δεδομένα, να… μετακινεί βουνά.
Να είναι χρήσιμος, πολύτιμος, φιλότιμος ή πασπαρτού, δεν έχει καμιά αξία για έναν 7ψηφιο ποδοσφαιριστή. Σε άλλη χώρα, ενδεχομένως ναι. Εδώ όμως, το ακριβό πρέπει να κάνει την διαφορά. Αλλιώς δεν έχει νόημα η ύπαρξή του. Το μόνο νόημα μένει στο βάρος του ετήσιου ισολογισμού.
Σε αυτήν την διάσταση, κινείται και η περίπτωση ενός άλλου ανάλογου παραδείγματος: Του Ομάρ Ελ Καντουρί. Η ποδοσφαιρική του ποιότητα δεν αμφισβητείται. Οι οικονομικές του απολαβές όμως σε σχέση με την προσφορά του, βγάζουν μάτι. Ο 7ψηφιος που σχεδόν ποτέ δεν είναι σημείο αναφοράς για την ομάδα του ή τον αντίπαλο. Δεν θα φοβίσει κανέναν, δε θα “πονέσει” απουσία του, δε θα “πανηγυριστεί” η παρουσία του. Όταν είναι υγιής βεβαίως…
Καταλήγοντας, δεν νοείται για έναν παίκτη που το καλοκαίρι το όνομά του έπεσε γερά στο τραπέζι για να παραχωρηθεί – με διεργασίες, συζητήσεις, προτάσεις κτλ. – μετά από λίγους μήνες να ανανεώνει το συμβόλαιό του με αύξηση άνω του 100%. Θεωρητικά, ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να βγάλει κέρδος από την ζημία με τον Αουγκούστο. Όμως επιτείνοντας χρονικά την ζημία, απλά την μεγαλώνεις περισσότερο, δεν την διορθώνεις ούτε την εξαλείφεις, τουλάχιστον στην χρονική στιγμή που μιλάμε.
Τα περίπου 3.000.000 ευρώ που κόστισε για να αποκτηθεί πριν τρία χρόνια, τα οποία υποτίθεται ότι θέλει αποσβέσει ο Δικέφαλος, θα γίνουν περισσότερα, με έναν μεικτό μπακαλίστικο υπολογισμό, όσο περνάει ο καιρός. Εκτός αν πουληθεί τον Ιανουάριο ή το καλοκαίρι. Εκεί ίσως σωθεί η παρτίδα.
Κλείνω με την σκέψη ότι ο Ιβάν Σαββίδης πριν λίγες βδομάδες δεν “ψήθηκε” από τους επιτελείς του ΠΑΟΚ για να δώσει το 7ψηφιο νούμερο στον Φάμπιο Μάρτινς, αλλά “ψήθηκε” για να το δώσει (επί 4 χρόνια) στον Αουγκούστο. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάτι δεν βγάζει λογική στον ΠΑΟΚ, αλλά…
