Πιθανώς δεν θα γίνει ποτέ αγαπητός, μα είναι απαραίτητος. Η ανανέωση του Αουγκούστο με τον ΠΑΟΚ θα φέρει απόσβεση με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος.
Παραφράζοντας λιγάκι την θρυλική ρήξη του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς: «μπορείς να βγάλεις το παιδί από τη φαβέλα, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις την φαβέλα μέσα από το παιδί».
Κι αυτό ακριβώς είναι ακόμα ο λεγάμενος. Ένα παιδί της φαβέλας. Με ότι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό.
Μπορεί να ζει σε ένα ήρεμο, ασφαλές, προστατευόμενο περιβάλλον. Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμος, να έχει λύσει για πάντα το οικονομικό του πρόβλημα, να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα παίζοντας επαγγελματικά ποδόσφαιρο, όμως μέσα του παραμένει ένα ατίθασο αγρίμι, με αδικαιολόγητες εκρήξεις θυμού, αστάθεια συμπεριφοράς και δυσκολία κατανόησης.
Δεν έχει φίλους, ούτε κολλητούς εντός ομάδας. Δεν έχει πολλά πάρε – δώσε με κανέναν. Μόνο τα τυπικά, τα καθημερινά. Αποφεύγει να μιλάει αγγλικά, αν και όλοι είναι σίγουροι ότι καταλαβαίνει τα πάντα. Κάποιοι υποψιάζονται ότι πιάνει και τα περισσότερα ελληνικά κι ας μην το έχει πει πουθενά.
Είναι πολύτεκνος από τα 25 του, είναι σε ένα άλλο δικό του μήκος κύματος. Είναι λίγο μυστήριο τρένο, όπως φαίνεται κι από τα αλλόκοτα τατουάζ που έχει στο κορμί του: το λογότυπο του Air Jordan στον λαιμό του και την φιγούρα του Μίκυ Μάους στον καρπό του δεξιού του χεριού. Τα δύο άκρα. Καμία σχέση
Αν γινόταν ένα δημοψήφισμα στους οπαδούς του ΠΑΟΚ για τον λιγότερο δημοφιλή παίκτη της ομάδας, θα ήταν το πρώτο φαβορί… για αυτοδυναμία.
Δεν είναι λαοφιλής, δεν τον πάει η εξέδρα, δεν κάνει γκελ στον κόσμο. Υπάρχει εξήγηση για αυτό.
Γι’ αυτό που δεν υπάρχει εξήγηση είναι η παγωμένη -σχεδόν απαξιωτική- αντίδραση στην είδηση για την επέκταση του συμβολαίου του Βραζιλιάνου μέσου μέχρι το 2026.
Αν δεν είχε υποστεί έναν αναπάντεχο μυϊκό τραυματισμό το περσινό καλοκαίρι λίγο πριν τους αγώνες του Τόκιο θα ήταν σήμερα Ολυμπιονίκης με την ομάδα Κ23 της Εθνικής Βραζιλίας. Είχε κληθεί στην αποστολή, ήταν ενεργό, ενεργότατο μέλος του ρόστερ.
Είναι μόλις 25 ετών και στο βιογραφικό του μετρά πάνω από 240 παιχνίδια σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι από τους ελάχιστους παίκτες στο ρόστερ του ΠΑΟΚ που έχει την τακτική παιδεία, τα φυσικά προσόντα (αντοχή, άλμα, δύναμη) να ανταποκριθεί σε επίπεδο Τοπ-5 ευρωπαϊκής λίγκας, έστω και σε ομάδα δεύτερης ταχύτητας.
Έχει δυσεύρετο αριστερό πόδι, καλή τακτική αντίληψη, ένας παίκτης προπονητή, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να παίξει και στο 6 και στο 8 και στο 10. Σίγουρα, όχι με την ίδια επιτυχία, αλλά μπορεί. Κι αυτό το μετράνε όλοι οι προπονητές.
