Δεν είναι εύκολη υπόθεση να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψεις τον Σταύρο Σαράφη. Για να περιγράψεις το μεγαλείο του Σταύρου Σαράφη για την ακρίβεια. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Ο «Καίσαρας» δεν υπήρξε ποτέ επαγγελματίας ποδοσφαιριστής με όποια έννοια είχε η φράση, για την εποχή που έπαιξε ποδόσφαιρο.
Ουσιαστικά ήταν ένας στρατιώτης του ΠΑΟΚ. Φόρεσε την ασπρόμαυρη φανέλα (το 1967 σε ηλικία 17 ετών προερχόμενος από την Αναγέννηση Επανωμής) και έζησε με τον Δικέφαλο στην ψυχή και το μυαλό του, μέχρι την Πέμπτη, που άφησε την τελευταία του πνοή, νικημένος από τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.
Έδωσε τον αγώνα του με αξιοπρέπεια και τους δικούς του ανθρώπους στο προσκεφάλι του. Βιάστηκε να μας αποχαιρετήσει, ενώ το κοντέρ του έγραφε 72 χρόνια.
Ο Σταύρος Σαράφης ήταν ένας μαχητής στο γήπεδο και στη ζωή. Τίποτε δεν του χαρίστηκε. Κατέκτησε την κορυφή βασιζόμενος στα προσόντα του, τον χαρακτήρα του και την… μεγάλη καρδιά που χτυπούσε μέσα στα στήθια του. Αντι – σταρ από πεποίθηση και ισιοσυγκρασία, απέφευγε την δημοσιότητα, προτιμώντας να κάνει… δηλώσεις με τα πόδια και το ανίκητο κεφάλι του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Και το έκανε με τόσο χαρισματικό τρόπο, που ανάγκαζε σε υπόκλιση τους αντιπάλους. Προκαλούσε τον θαυμασμό σε κάθε του εμφάνιση και φυσικά πόλο έλξης για όσους αγαπούσαν το θεαματικό ποδόσφαιρο.
Είναι άτυχοι όσοι δεν πρόλαβαν να δούνε τον άρχοντα Σταύρο Σαράφη, να τιμά την φανέλα του ΠΑΟΚ στα Ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα. Ηταν η ψυχή εκείνης της ασπρόμαυρης ποδοσφαιρικής παρέας, που έβαλε τις βάσεις για να γιγαντωθεί ο ΠΑΟΚ και να εξελιχθεί σε ένα κοινωνικό φαινόμενο που όμοιο του, σπάνια συναντάς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Η προσφορά του στην χρυσή δεκαετία του ΠΑΟΚ, ανεκτίμητη. Μιλούν τα εντυπωσιακά νούμερα που κατέγραψε με την ασπρόμαυρη φανέλα και φυσικά μιλούν οι συμπαίκτες του που περιγράφουν με θαυμασμό τα επιτεύγματα του.
Τα προβλήματα ποτέ δεν τον λύγιζαν αν και η ζωή δεν ήταν καλή μαζί του, μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Ο Σταύρος πάντα έβρισκε ένα λόγο να χαμογελά και να βλέπει με αισιοδοξία την επόμενη μέρα. Και κάθε μέρα της ζωής του είχε ως προτεραιότητα τον ΠΑΟΚ και τον γιο του τον Πανταζή.
Μεγάλη του αγάπη ήταν τα άλογα. Έβρισκε προσωπική γαλήνη ασχολούμενος με τα άλογα που φρόντιζε καθημερινά στην Επανωμή όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του.
