Ο φίλαθλος του Δικεφάλου που ζει μόνιμα στην Σκωτία, Γιάννης Σταυρίδης, μιλά αποκλειστικά στο INPAOK για την ζωή στην χώρα της Μεγάλης Βρετανίας, για το πως διδάσκει… ΠΑΟΚ τους Βρετανούς, για τα παλιά χρόνια που πήγαινε στην Τούμπα με τον πατέρα του και μετέπειτα με την γυναίκα του και τα παιδιά του, για την ριζική ανανέωση του ρόστερ που έχει επιλέξει η ομάδα, για τους αγαπημένους παίκτες της οικογένειας, αλλά και για μια εκπληκτική ιστορία από τον στρατό την ημέρα του Άρσεναλ-ΠΑΟΚ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε αποκλειστικά στο INPAOK:
Για τους λόγους που είναι στην Σκωτία:
«Έχει λίγα χρόνια που ήρθαμε στην Σκωτία, γιατί όπως είναι γνωστό σε όλους, είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες πλέον να ζήσεις στην Ελλάδα, έχοντας οικογένεια με δύο παιδιά».
Για το αν οι Σκωτσέζοι πολίτες που βλέπουν τα ρούχα του ΠΑΟΚ και το λάβαρο στον πάγκο, ρωτούν για την ομάδα:
«Ναι σχεδόν σε όλα τα μάρκετ φοράω όσο μπορώ περισσότερα ρούχα της ΠΑΟΚΑΡΑΣ μας. Έχω μπλούζες, ζακέτες, σκουφιά απ’ όλα. Κάθε χρόνο που κατεβαίνουμε Θεσσαλονίκη, περνάμε πάντα από την μπουτίκ μας και όσο μπορούμε συνεισφέρουμε και εμείς.
Ο κόσμος συχνά ρωτάει για το λάβαρο και εγώ τους εξηγώ για την καλύτερη ομάδα της Ελλάδας, για τις σφαγές εις βάρος μας, για την κερκιδάρα μας και αυτοί ενθουσιάζονται και τους δείχνω βιντεάκια στο YouTube.
Μάλιστα στην δουλειά μου την άλλη που είμαι με ένα νέο παιδί που είναι φίλαθλος της τοπικής ομάδας εδώ της Sent Johnstone και έχουν σύμβολο έναν αετό και τον έχω κάνει τρελό-ΠΑΟΚι.
Πριν το καλοκαίρι πήγαμε με την ομάδα του γιου μου, που παίζει μπάλα εδώ, σε έναν αγώνα νομίζω Μπέρνλι-Μάντσεστερ Σίτι και σε όλο τον αγώνα σηκώναμε μια μεγάλη σημαία της ΠΑΟΚΑΡΑΣ μας και ερχόταν συνέχεια οι σεκιουριτάδες και μας έλεγαν να την κατεβάσουμε!»
Για το αν πηγαίνει στην Τούμπα ή σε κάποιο παιχνίδι επίσημο ή φιλικό του ΠΑΟΚ στο εξωτερικό:
«Δυστυχώς αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα για μένα, τον γιο μου και την γυναίκα μου. Εγώ από τότε που με θυμάμαι με έπαιρνε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου στο γήπεδο συνέχεια.
Θυμάμαι με Μαγκτί Ντολμπά, με τους αδερφούς Χασάν, μετά με Στέφανο Μπορμπόκη, με Γκιτσιούδη, Λαγωνίδη και όλους μετέπειτα, γιατί δεν έχανα αγώνες. Είχε μπει ήδη το μικρόβιο. Όλα μου τα χρονια είχα διαρκείας στην 4, μετά και η γυναίκα μου και μετά στην θύρα 7 οικογενειακό γιατί είχαμε και δύο παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια όμως που μετακομίσαμε Σκωτία, δεν είναι και όλα ρόδινα. Κατεβαίνουμε κάθε καλοκαίρι Ελλάδα μέσα στον Ιούλιο, λόγω σχολείων και παρακαλάμε μήπως παίξει ο ΠΑΟΚ και μας βολέψει να τον δούμε από κοντά.
Νομίζω τελευταίο ευρωπαϊκό στην Τούμπα ήταν με Φιορεντίνα ή με την Μπενφίκα δεν θυμάμαι καλά. Όταν, που παίξαμε με την Τσέλσι κλαίγαμε ειδικά εγώ με τον γιο μου, που τώρα είναι 16 χρονών, που επειδή δεν είμαστε οργανωμένοι κάπου σε έναν σύνδεσμο δεν βρήκαμε εισιτήρια να πάμε… Όλο μου το ζόρι στην ξενιτιά για μένα και τον γιο μου είναι ο ΠΑΟΚ μας!»
Για τους αγαπημένους παίκτες της οικογένειας:
«Ο Ζίφκοβιτς αν και φέτος δεν είναι και τόσο καλός. Χαιρόμαστε με τα Ελληνόπουλα που παίζουν μπαλάρα και ο Νάρεϊ που είναι θωρηκτό. Από το αήττητο μας λείπε πολύ ο Πριγιογκόλ, αλλά και ο μεγάλος Τσε Γκε Βάρα του ΠΑΟΚ, Πάμπλο Γκαρσία, αλλά και πιο παλιά μου άρεζε πολύ ο Τουρσουνίδης, που είχε κάνει τον πανηγυρισμό μπροστά στην θύρα 3 στο Χαριλάου».
Για την στρατηγική που έχει επιλέξει ο ΠΑΟΚ με την ριζική ανανέωση του ρόστερ:
«Καταρχάς φαίνεται ότι τον Κύριο με Κ κεφαλαίο, Ιωάννη Σαββίδη, πρόεδρο του ΠΑΟΚ μας τον πολεμούν από παντού και μάλλον δεν μπορεί να κυκλοφορήσει το χρήμα του, γι’ αυτό πάει και λάιτ. Γνώμη μου πάντα έτσι. Πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να τον στηρίξουμε χωρίς πολλές φωνές, γιατί κάτι καλό γίνεται.
Και αφού κάνουμε ριζική ανανέωση, δεν μπορείς από τον πρώτο χρόνο να τους πας τάπα. Πιστεύω θέλει υπομονή δύο, τρία χρονάκια να δέσει ο κορμός και με τον στρατηγό στο τιμόνι, που είναι ο μόνος που τους ξεμπροστιάζει έτσι τους κάτω δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου τέτοιο θράσος από προπονητή, να τα λέει χύμα, οπότε στήριξη και στους δύο για να πάμε ψηλά.
Αγαπήστε τον ΠΑΟΚ μας ρε. Εμείς μεγαλώσαμε χωρίς τίτλους και θα ήθελα πολύ να σταματήσει η βία στα γήπεδα και έξω από αυτά. Όλοι είμαστε άνθρωποι και αγαπάμε τις ομάδες μας!
Απλά, θέλω να πω στον κύριο Λουτσέσκου ότι φτάνει με τον Μπίσεσβαρ. Δεν μπορεί ούτε λεπτό να παίξει πλέον. Φέρτον εδώ στον πάγκο μου να κάνει sold out τα φαγητά μου (σ.σ. γέλια)».
Τέλος, ο Γιάννης θυμήθηκε και μια «ασπρόμαυρη» ιστορία από την θητεία του στον στρατό:
Υπηρέτησα 16 μήνες στην Μενεμένη στου Παπακυριαζή το στρατόπεδο. 16 μήνες υλικού πολέμου 243 εσσό το 97/99. Ο διοικητής μας στρατηγός Ιωάννης Κελλεγκούρης νομίζω δεν θυμάμαι, ήταν φόλα ΠΑΟΚτσής και σε όλες τις νυχτερινές ασκήσεις όλοι ήταν παρόν και εγώ και ο οδηγός του, ο Χρύσανθος Σαββάογλου, από την Σταυρούπολη φόλα ΠΑΟΚάρα λέμε, πηγαίναμε σε όλους τους αγώνες και με την Άρσεναλ στην Αγγλία το βλέπαμε στο ΚΨΜ και με το που προκριθήκαμε με την γκολάρα του Ζήση, πήραμε το τζιπάκι του διοικητή, πήγαμε στον Λευκό Πύργο μέχρι το πρωί και μετά πήγαμε και πήραμε τον διοικητή από το σπίτι του!»
