Ο Θόδωρος Χαστάς γράφει για το φινάλε του ΠΑΟΚ στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος
Ο ΠΑΟΚ ήθελε να κλείσει τον πρώτο γύρο με ένα σερί νικών, με ένα πιο “αισιόδοξο” πλασάρισμα στη βαθμολογία. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς πάλι, ήθελε από καιρό να ξεσπάσει, να αποτινάξει τη βαριά σκιά που τον συνοδεύει εδώ και μήνες, να μπει με άλλον αέρα στο αεροπλάνο για το Μουντιάλ του Κατάρ. Τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος, φύλαξαν τα καλύτερα για το τέλος. Το τέλος του πρώτου γύρου, έστω κι αν αυτό δεν είναι ούτε το μισό της σεζόν.
Ο Δικέφαλος απόψε στην Τούμπα, όχι μόνο έδωσε συνέχεια στα αποτελέσματα και τις εμφανίσεις των δυο προηγούμενων αγωνιστικών, αλλά ανέβασε ακόμα περισσότερο τον δικό του αγωνιστικό πήχη απόδοσης. Μεγάλα διαστήματα εξαιρετικού ποδοσφαίρου. Συνδυαστικού, οργανωμένου, δουλεμένου, δημιουργικού, παραγωγικού. Τα είχε όλα.
Με τον Αουγκούστο και τον Ελ Καντουρί να παίζουν στις φυσικές τους θέσεις – σπάνιες οι φορές που έχει συμβεί αυτό στα χρόνια τους στην ομάδα – και να βγάζουν την αρμονία και την ποιότητα που αναμφισβήτητα διαθέτουν, με τον Φιλίπε Σοάρες και τον Κωνσταντέλια φανερά απελευθερωμένους πνευματικά να καταθέτουν τις εντάσεις και τις ποδοσφαιρικές αρετές τους.
Δεν υστέρησε κανείς γιατί το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει – και παίζει τελευταία – ο ΠΑΟΚ είναι ομαδικό, ποδόσφαιρο συνεργασιών, ποδόσφαιρο ρόλων και συνοχής.
Κάπου εκεί βέβαια υπήρχε και ένας Αντρίγια… Ο Σέρβος μπήκε φανερά απόψε με μουντιαλικό πνεύμα, αποφασισμένος ότι ήρθε η ώρα να στείλει το “ασπρόμαυρο” μήνυμα πριν ξεκινήσει τις υποχρεώσεις του με την Εθνική. Αυτό έγινε με μία εξαιρετική εμφάνιση και το απίθανο no look γυριστό σουτ-γκολ του 30ου λεπτού. Ένα γκολ που θύμισε την κλάση του, ένα γκολ για να σπάσει την “κατάρα” μηνών. Το πάλεψε καιρό, δεν του βγήκε αλλά κράτησε κι αυτός το καλύτερο για το τέλος.
Στα αξιοσημείωτα του αγώνα, η απελπιστικά απογοητευτική διαιτητική παρουσία του Γκάμαρη. Ένας διαιτητής που δεν έδειξε σε κανένα σημείο ότι έχει τον έλεγχο του αγώνα, δεν ήταν σίγουρος για τίποτα, δεν πήρε καμιά φάση πάνω του, συζητούσε και εξηγούσε σε παίκτες, φοβόταν, δεν επιβαλλόταν. Κανένας χαρακτήρας, καμιά σοβαρότητα.
