Έπειτα από 39 μέρες – από το τελευταίο ματς πρωταθλήματος και το τέλος του πρώτου γύρου μέχρι το αποψινό- ο ΠΑΟΚ είχε βάλει στόχο να το… πιάσει από εκεί που το άφησε. Να δώσει συνέχεια στη σταθερή του βελτίωση σε απόδοση και αποτελέσματα, να μείνει ψηλά και να μπορεί να κοιτάει ψηλότερα.
Από τις 13 Νοεμβρίου, φτάσαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να επιβεβαιωθεί ότι τίποτα δε γίνεται τυχαία. Η αγωνιστική εικόνα του Δικεφάλου και το διπλό στο Αγρίνιο δεν έπεσε από τον ουρανό, δεν ήταν ένα θαύμα των Χριστουγέννων. Είναι ένα προϊόν μια συνεχούς δουλειάς, εξέλιξης και μεθοδικότητας του Ράζβαν Λουτσέσκου με τους ποδοσφαιριστές του. Κι αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό από τους τρεις πόντους.
Οι “ασπρόμαυροι” απόψε ήταν απολύτως πειστικοί, αποφασιστικοί και προσηλωμένοι από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Η αναποδιά με τον Ελ Καντουρί δε χάλασε το πλάνο ούτε έφερε ανισορροπία στη συγκέντρωση, αντίθετα με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς πήρε περισσότερη ενέργεια και ταχύτητα.
Η μεταφορά του Κωνσταντέλια πίσω από το φορ για πρώτη φορά είχε αισιόδοξα μηνύματα, ακόμα πιο αισιόδοξα είναι αυτά που στέλνει ο ίδιος ο νεαρός με όσα κάνει μέσα στο γήπεδο. Προσθέτει συνεχώς νέες διαστάσεις στο παιχνίδι του, έχει οξυδέρκεια με την μπάλα στα πόδια, σκέφτεται για την καλύτερη επιλογή, μαρκάρει, βοηθά στην άμυνα, είναι πιστός στο τακτικός κομμάτι.
Η κυριαρχία του ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο άργησε να κεφαλοποιηθεί με ένα γκολ αλλά ήρθε στο πιο καίριο χρονικό σημείο. Το ίδιο εύκολα θα μπορούσε αυτό να γίνει νωρίτερα, το ίδιο εύκολα θα μπορούσε να γίνει και αργότερα. Έδωσε όμως το προβάδισμα που ήταν χρήσιμο για τη διαχείριση του αγώνα.
Αυτή έγινε σχεδόν ιδανικά στο δεύτερο ημίχρονο, αν εξαιρέσουμε τη φάση του 57’. Εκεί όπου ο εξαιρετικά ευάλωτος αμυντικά απόψε Ράφα Σοάρες άφησε ένα τεράστιο κενό στα αριστερά χαλώντας ολόκληρη την ανασταλτική ισορροπία της ομάδας του. Ο Κοτάρσκι φώναξε “παρών”, το λάθος δε στοίχισε, και ο Δικέφαλος το άφησε πίσω κρατώντας το ίδιο μοτίβο ανωτερότητας αλλά με μικρότερη διαθέσιμη ενέργεια.
Ο Λουτσέσκου αργοπόρησε στο φρεσκάρισμα συγκεκριμένων παικτών. Φάνηκε πολύ με τον – εξαιρετικό στο πρώτο μέρος – Ολιβέιρα, για παράδειγμα στη φάση του 82’ που δεν μπόρεσε να τελειώσει καν λόγω κούρασης. Αν ήταν ήδη εκεί ο Τόμας, το δεύτερο γκολ θα ερχόταν λίγο νωρίτερα. Φάνηκε και με τον Ράφα Σοάρες που έδειξε ότι είχε σοβαρά αμυντικά προβλήματα, φάνηκε και στις ανάσες του άξονα.
Το γκολ του Αουγκούστο στο 86’ “έσβησε” και αυτές τις όποιες ανορθογραφίες, ένα γκολ με κλέψιμο του Βραζιλιάνου και ωραία συνεργασία με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Όσα δηλαδή θέλει να πρεσβεύει ποδοσφαιρικά ο νέος ΠΑΟΚ.
Το θαύμα των Χριστουγέννων λοιπόν δεν υπάρχει. Ο ΠΑΟΚ δουλεύει μεθοδικά και ανταμείβεται για αυτό. Θαύμα των Χριστουγέννων δεν υπάρχει ούτε για τον Ομάρ Ελ Καντουρί. Εκεί έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και ο Άγιος Βασίλης. Κατά άλλα, καλές γιορτές σε όλους!
ΥΓ. Είναι απίστευτο το πόσο καθοδική διαιτητική πορεία έχει ο Τάσος Σιδηρόπουλος. Τόσο κακός διαιτητής σε κάθε διάσταση των καθηκόντων του μέσα στο γήπεδο.
