Ο ΠΑΟΚ έκανε απόψε στην Τούμπα το – έστω βαριεστημένο- τυπικό βήμα που απέμενε για να πάρει μια θέση σε έναν ακόμα τελικό κυπέλλου. Η πρόκριση ήρθε, το για πού και πότε ακόμα αγνοείται. Ένα μήνα πριν έρθει η στιγμή που η σεζόν θα κλείσει… γιορτινά με το τελευταίο ματς της χρονιάς, με έναν τίτλο, κανείς ακόμα δε γνωρίζει τι θα γίνει.
Η τραγελαφική οργάνωση και η έλλειψη στοιχειώδους προνοητικότητας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, οι δυο “χυλόπιτες” σε διάστημα λίγων ημερών και το πολιτικό κόστος που διακυβεύεται λόγω εκλογών, αφήνουν ακόμα μετέωρο τον τρόπο ολοκλήρωσης της όλης διοργάνωσης.
Οι έδρες διεξαγωγής τελικού αλλάζουν σαν τα πουκάμισα πριν καν αυτά ιδρώσουν, οι ημερομηνίες πηγαινοέρχονται σαν πολυσύχναστος δρόμος της Λευκωσίας ή του Βόλου.
Κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη, κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει. Ε ας αποφασίσεις ο λαός. Οι εθνικές εκλογές της 21ης Μαϊου αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας να στηθούν διπλές κάλπες. Μία για τη νέα Κυβέρνηση και μία για το γήπεδο του τελικού.
Το εκλογικό σώμα θα βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, ο κυρίαρχος λαός θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του, η λαϊκή ετυμηγορία θα είναι η νικήτρια. 300 οι έδρες της βουλής και μία η έδρα του τελικού.
Μέχρι τότε ας μεταφερόμαστε νοητά από πόλη σε πόλη κι από ημερομηνία σε ημερομηνία. Ας φανταζόμαστε ότι ζούμε σε μια κανονική χώρα με κανονικό ποδόσφαιρο. Ας ελπίζουμε ότι κάποτε θα έρθει η ανάσταση. Μια ανάσταση όμως που δυστυχώς δε θα κάνει ποτέ την εμφάνισή της. Όσες καμπάνες κι αν χτυπήσουν. Οπότε ας αρκεστούμε στην χριστιανική της έκδοση. Καλό Πάσχα σε όλους.
