Δυο τελείως διαφορετικές φιλοσοφίες και κατευθύνσεις χωρίζουν την περσινή θερινή μεταγραφική περίοδο του ΠΑΟΚ με τη φετινή. Άλλα “θέλω” και άλλες προτεραιότητες για τον Ζοσέ Μπότο και τους συνεργάτες του.
Ο Πορτογάλος τεχνικός διευθυντής, πριν από περίπου 12 μήνες, είχε αναλάβει να κάνει πράξη την ηλικιακή ανανέωση του ρόστερ, να επενδύσει σε ποδοσφαιριστές με προοπτική και μεταπωλητική αξία, να δώσει νιάτα, φρεσκάδα και ένταση στο υλικό του Λουτσέσκου.
Η προσπάθεια έγινε, αν και αλήθεια είναι ότι δεν είχε μεγάλο ποσοστό επιτυχίας στις επιλογές του. Τα εξωφρενικά λεφτά για τον Κουαλιάτα δεν έπιασαν τόπο, το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει με τον Φιλίπε Σοάρες, αμελητέα επιδραστικές οι προσθήκες των Νέσμπεργκ, Ράφα Σοάρες, Σάστρε, ακόμα και του τίμιου Μπράντον Τόμας. Πραγματικό κελεπούρι αποδείχθηκε μόνο ο Κοτάρσκι, ίσως και ο Ντάντας ο οποίος όμως ήταν δανεικός. Πετυχημένη επιλογή θεωρείται βεβαίως και ο Νάρεϊ, όμως αυτός ανήκει σε μια άλλη κατηγορία. Σε αυτήν που μετατίθεται το ενδιαφέρον φέτος: στους έτοιμους, έμπειρους, ποιοτικούς, άμεσα ενδεκαδάτους παίκτες.
Έτσι φτάνουμε στο τρέχον θερινό μεταγραφικό σαφάρι που έχει ήδη ξεκινήσει. Εδώ που δεν υπάρχουν πλέον ρίσκα, εδώ που το λάθος απαγορεύεται.
Ο Δικέφαλος έχει – σε πρώτη φάση – την ανάγκη 4-5 ποδοσφαιριστών που θα διαθέτουν το ειδικό βάρος να καλύψουν σχεδόν άμεσα τα κενά των θέσεων που υπάρχει ανάγκη. Να τα καλύψουν πειστικά κι αποφασιστικά. Να έχουν την αγωνιστική αξία και τις παραστάσεις, έτσι ώστε να διορθωθούν οι προφανείς αδυναμίες που διαπιστώθηκαν σε ολόκληρη την τελευταία σεζόν. Πρώτα το γκολ και η αποτελεσματικότητα στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου, μετά τα υπόλοιπα.
Με δεδομένο ότι ο προσανατολισμός βρίσκεται σε μονάδες που θα πρέπει να αποτελέσουν “πυλώνες” της ομάδας, και που θα αντικαταστήσουν τα βαριά συμβόλαια των απερχόμενων, οποιαδήποτε αστοχία θα στοιχίσει. Χωρίς να υπάρχει η “δικαιολογία” του νεαρού που δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις. Άλλο πέρσι, άλλο φέτος.
