Σιγά που θα ερχόταν μια σβηστή και διαδικαστική πρόκριση για τον ΠΑΟΚ. Απέναντι σε μια σαφώς υποδεέστερη ομάδα, κάτι που φάνηκε τόσο στην Τούμπα όσο και στο Teddy Stadium.
Μέσα σε συνολικά 105 λεπτά αγώνα απόψε, το δύσκολο έγινε εύκολο, το εύκολο έγινε δύσκολο, το δύσκολο έγινε διαχειρίσιμο, το διαχειρίσιμο ξανά εύκολο, το εύκολο έγινε επικίνδυνο, το επικίνδυνο έγινε αγχωτικό, το αγχωτικό έγινε λυτρωτικό και το λυτρωτικό έγινε θριαμβευτικό. Γιατί; Γιατί είναι ο ΠΑΟΚ.
Η αρχική εικόνα της ρεβάνς δεν είχε μεγάλες διαφορές από το πρώτο ματς. Η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου είχε την κατοχή της μπάλας, η Μπεϊτάρ ήταν περιορισμένη σε παθητικό ρόλο με 11 παίκτες πίσω από το κέντρο. Το γκολ βέβαια άγνωστη λέξη, μέχρι να έρθει ο Γκότλιβ να βάλει ένα απολαυστικό αυτογκόλ. Από αυτά που ο Δικέφαλος έχει μάθει να δέχεται και όχι να καρπώνεται.
Μαζί με τις διακοπές λόγω ρίψης αντικειμένων από τους οπαδούς των γηπεδούχων, τον τρόπο που ήρθε το 0-1 και τη φανερή διαφορά των δυο ομάδων, η αναμέτρηση “τσουλούσε” όπως ακριβώς έπρεπε. Η ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Ο Σβαμπ έκανε σοβαρό λάθος, ο Αουγκούστο το συνέχισε και το διεύρυνε, έτσι ο ΠΑΟΚ βρέθηκε με -1 παίκτη και με την μπάλα στημένη στη βούλα του πέναλτι. Όλα αυτά περίπου στο 42’ γιατί στο 45’+1 το διαφαινόμενο 1-1 είχε γίνει 0-2. Και το διαφαινόμενο 0-2 του ημιχρόνου έγινε 1-2 λίγα λεπτά αργότερα.
Το δεύτερο μέρος προμηνυόταν αγχωτικό, ο Αμπουκσίς έριξε στη μάχη και τον Νικολαέσκου δίπλα στον Φράιντεϊ, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Δικέφαλος λίγες φορές απειλήθηκε ουσιαστικά. Ο Λουτσέσκου είχε προλάβει να βάλει τον Τσιγγάρα στα χαφ λόγω της αποβολής Αουγκούστο και να προσθέσει τον Κουλιεράκη αντί του “κιτρινισμένου” Μιχαηλίδη. Οι αλλαγές του Ρουμάνου λειτούργησαν άψογα αλλά το καλύτερο θα ερχόταν αργότερα.
Έστω και χωρίς να καταφέρνει να κρατά πολύ την μπάλα στα πόδια του, ο ΠΑΟΚ είχε τον έλεγχο και προσπάθησε να πιέσει ψηλά τόσο με την είσοδο του Σαμάτα όσο κυρίως του Κωνσταντέλια.
Κι αφού ο διακριθείς Τσιγγάρας κατάφερε να μη βρει δίχτυα στην άδεια εστία στο 77’, το κερασάκι ήρθε από τον Ντέλια και μάλιστα διπλό. Μια μαγική ενέργειά του έφερε το 1-3 και τις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων στη θέση τους και ένα υπέροχο σκαφτό τελείωμα (μετά από κλέψιμο και ασίστ του Τσιγγάρα) το 1-4.
Ένα σκορ και μια διάσταση που κανείς δε φανταζόταν πριν την έναρξη του ματς, ούτε κατά τη διάρκειά του, ούτε στο 40’, ούτε στο 45’+1, ούτε στο 60’, ούτε καν στο 90’.
Ο Δικέφαλος κέρδισε την πρόκριση, κέρδισε ευρωπαϊκούς πόντους κατάταξης, κέρδισε μέρες, κέρδισε αυτοπεποίθηση, κέρδισε προοπτική. Όμως για λίγες μόνο μέρες. Μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη και την αναμέτρηση του Σπλιτ. Τότε η κουβέντα σταματά και αρχίζει η επόμενη.
