Τις τελευταίες στιγμές του 29χρονου Μιχάλη Κατσουρή μετά το δολοφονικό χτύπημα που δέχθηκε στην καταδρομική επίθεση των χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στη Νέα Φιλαδέλφεια, περιέγραψε ένας φίλος τους που ήταν δίπλα του μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή.
Ο Χρήστος μίλησε στον ΑΝΤ1 και περιέγραψε τις στιγμές αγωνίας που ακολούθησαν μετά την καταδρομική, δολοφονική επίθεση των Κροατών χούλιγκαν έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και τις προσπάθειες διαφυγής καθώς όλοι αναζητούσαν καταφύγιο.
Όπως είπε ο Χρήστος διένυσαν περίπου 100 μέτρα και βρήκαν καταφύγιο σε ένα περίπτερο μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας εκεί ήταν που κατάλαβε ότι ο Μιχάλης Κατσουρής είχε χτυπηθεί.
«Το μόνο που άκουσα ήταν μία φωνή να λέει ‘αδερφέ χτυπήθηκα’ και να γυρνάω πίσω να δω ποιος είναι και τι είναι… Και να είναι εκείνο το παιδί», περιέγραψε με τρεμάμενη φωνή ο φίλος του αδικοχαμένου 29χρονου.
«Υπήρχε τρελή αιμορραγία ασταμάτητη και σε όλη τη διαδρομή πηγαίναμε εκεί παρεούλα μέχρι και την καρέκλα που κάθισε στο περίπτερο το μόνο που μας έκανε ένα τίναγμα ήθελε να φύγει από την καρέκλα και να κάτσει κάτω να ξαπλώσει κάτω δεν τον αφήσαμε και υπήρχε μία κοπέλα εκεί νοσηλεύτρια προσπαθούσε η κοπελίτσα να κάνει ό,τι μπορεί», συμπλήρωσε.
Ο Χρήστος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος, όπως είπε, έφυγε με το μηχανάκι του για να αναζητήσει ασθενοφόρο: «Δεν υπήρχαν ασθενοφόρα πουθενά, καλούσαμε… Από ό,τι μάθαμε η αστυνομία είχε εγκλωβίσει τα ασθενοφόρα και την Πυροσβεστική 20 λεπτά και δεν τους άφηνε να περάσουν επίτηδες μέχρι να σταματήσουν οι φασαρίες μάθαμε τέτοια πράγματα. Εγώ έφυγα μόνος μου να πάω να φέρω το ιδιωτικό ασθενοφόρο από τη διασταύρωση της Δεκέλειας το οποίο το βρήκα κατά λάθος. Ο άνθρωπος είχε σχολάσει. Τον παρακάλεσα ότι πεθαίνει κόσμος και χάνουμε τον άνθρωπό μας και έτσι ήρθε το ιδιωτικό ασθενοφόρο».
«Συγγνώμη αδελφέ δεν τα κατάφερα. Αυτό θέλω να πω, τίποτα άλλο» είπε ακόμα μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του ο Χρήστος.
Ακόμα όπως είπε τον είχε γνωρίσει από το γήπεδο. «Τον Μιχάλη τον γνώριζα από το γήπεδο. Στην ίδια κερκίδα, εκδρομές μαζί, μαζί φαγητό, μαζί στις καφετέριες, μαζί στη γειτονιά μας στη Φιλαδέλφεια. Δεν είχε πειράξει ποτέ άνθρωπο. Η αγάπη του για την ομάδα ήταν εκεί πέρα ήτανε στη βόλτα του, αυτό. Η ομάδα είναι οικογένεια όποιος και να είναι δίπλα είναι αδελφός. Είμαστε δύο μέρες άυπνοι», κατέληξε τη συγκλονιστική του μαρτυρία.
