Ως συνέχεια των προηγούμενων δυο επεισοδίων εξελίχθηκε το πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟΚ κόντρα στην Ελσίνκι στη Φινλανδία. Μετά τις μηδενικές σημαντικές φάσεις που δημιούργησε στο Ηράκλειο και στην Τούμπα, φρόντισε να δείξει την ίδια προσήλωση και στο Bolt Arena.
Με μοναδική δικαιολογία τον πλαστικό χλοοτάπητα, ο Δικέφαλος έμοιαζε ανήμπορος για οτιδήποτε στα πρώτα 45 λεπτά. Τι κι αν ο Λουτσέσκου επανάφερε τους Σβαμπ-Τσιγγάρα στα χαφ, τι κι αν έκανε το ντεμπούτο ως βασικός ο Ντεσπόντοφ, τι κι αν εμπιστεύτηκε ξανά τον -προβληματικό μέχρι στιγμής- Σαματα.
Οι Φινλανδοί ήταν καλά διαβασμένοι και πιστοί στο πλάνο τους. Συμπαγείς γραμμές και αποστάσεις, ελάχιστοι χώροι διαθέσιμοι, μαρκαρίσματα από κοντά. Ο έτσι κι αλλιώς δυσκοίλιος ΠΑΟΚ έγινε ξανά εντελώς ανούσιος και προβλέψιμος.
Μετά το 25’, και αφού άρχισαν να κρατούν λίγο την μπάλα στα πόδια τους, οι γηπεδούχοι πήραν ψυχολογία και μέτρα στο γήπεδο. Το γκολ από στημένη φάση στο 36’ ήρθε να μετατρέψει σε βουνό την ήδη άγονη πεδιάδα.
Ο άλλος ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ό,τι δεν έκανε σε 45 λεπτά, το έκανε στα πρώτα πέντε. Κι ό,τι δεν έκανε σε 2,5 ματς, τα έκανε μαζεμένα σε μισό.
Τρεις κραυγαλέες ευκαιρίες με ένα δοκάρι μέχρι το 50’, μια υπενθύμιση από τον Ραντούλοβιτς, και ξανά προς την ασφυκτική πίεση. Το γκολ του Κουλιεράκη στο 55’ ήταν το πρώτο ζητούμενο που επιτεύχθηκε. Μετά το 65’ όμως, το ντεπόζιτο άρχισε να αδειάζει και χρειαζόταν φουλάρισμα. Οι αλλαγές του Λουτσέσκου ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση και έτσι το σφυροκόπημα συνεχίστηκε μέχρι την τελική ανατροπή.
Και οι πέντε ποδοσφαιριστές που ήρθαν από τον πάγκο βοήθησαν σε κάτι. Από λίγο έως πολύ. Ο Οζντόεφ έδωσε ηρεμία στο κέντρο, ο Τάισον βρήκε χώρους και είχε ασίστ, ο Κωνσταντέλιας έδωσε νότες δημιουργίας που έλειπαν, ο Μπράντον κατάφερε να βρει δίχτυα, ο Βιεϊρίνια έδωσε την εμπειρία και την άψογη κάθετη πάσα στον χώρο για να έρθει το 1-3.
Πρόσωπο της μεταμόρφωσης του Δικεφάλου βέβαια ήταν ο Ντεσπόντοφ. Παρά το γεγονός ότι ακόμα μοιάζει να μην έχει “γνωριστεί” αγωνιστικά με τους υπόλοιπους, η ποιότητά του αρκεί για να αλλάξει καταστάσεις. Η εκτέλεση φάουλ του φέρνει το 1-1, το δικό περίεργο τελείωμα το 1-2. Έστω κι αν ο Μπράντον πήγε πάλι να του πάρει την… μπουκιά από το στόμα.
Το πιο σημαντικό αυτήν την περίοδο είναι το αποτέλεσμα. Ειδικά στον ευρωπαϊκό όμιλο. Αυτό ήρθε και ο Δικέφαλος μπορεί να έχει βλέψεις. Η αγωνιστική βελτίωση και σταθεροποίηση βέβαια έχει ακόμα ανηφόρα μπροστά…
