Χωρίς να επιθυμώ να δώσω μεγαλύτερη σημασία – από αυτήν που πραγματικά έχουν – στους εύκολους και κατά συνθήκη κριτές των πάντων, το διάστημα μεταξύ Δευτέρας και Κυριακής ήταν εξόχως χρήσιμο. Ανάμεσα στην OPAP Arena και το “Γεώργιος Καραϊσκάκης” παραδόθηκε το πιο σπουδαίο μάθημα. Αυτό που θα έπρεπε να διδάσκεται στα πανεπιστήμια των ποδοσφαιρικών πεζοδρομίων. Αυτό που δε χρειάζεται μελέτη, αλλά αντίληψη.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, στις αρχές της βδομάδας παρουσίασε ίσως το χειρότερο αγωνιστικό πρόσωπο της φετινής – ίσως και των προηγουμένων αλλά και των επομένων – σεζόν. Προκάλεσε σοκ, προκάλεσε τη καθιερωμένη – σε παρόμοιες περιπτώσεις – μήνη του κόσμου του, σκόρπισε απογοήτευση. Για την ακρίβεια έπιασε πάτο.
Μόλις έξι βράδια μετά, χωρίς να μεσολαβήσει απολύτως τίποτα, ο Δικέφαλος πέτυχε ένα από τα πιο εμφατικά διπλά της ιστορίας του στον Πειραιά. Έγινε θαύμα; Έφυγε η επήρεια του ανάδρομου Ερμή; Κατέβηκαν τα Ελοχίμ και τα Νεφελίμ; Μάλλον όχι. Τουλάχιστον δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου.
Το γεγονός ότι ο Ράζβαν Λουτσέσκου προχώρησε σε γενναίες αλλαγές στη βασική του ενδεκάδα είναι μια παράμετρος. Αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα πάντα. Δεν μπορεί να είναι η απόλυτη αιτία μεταμόρφωσης. Μακάρι να ήταν τόσο απλό.
Ακόμα και ο ίδιος αρνήθηκε μετά βδελυγμίας να μιλήσει για “αντίδραση” μετά το ντέρμπι. «Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αυτά τα αποτελέσματα όπως με την ΑΕΚ μπορούν να συμβούν, δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός επειδή έχασε 2-4 σήμερα θα τα παρατήσει. Από αύριο θα συνεχίσουν να δουλεύουν» είπε χαρακτηριστικά.
Το ποδόσφαιρο, και ειδικά το πρωτάθλημα, δεν είναι ένα ματς. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα είναι σε μια διοργάνωση στυλ μαραθωνίου. Οι ακραίες αντιδράσεις μετά από ένα ξερό 90λεπτο, οι εύκολοι αφορισμοί και θεοποιήσεις αντικατοπτρίζουν απλά την εν θερμώ συναισθηματική φόρτιση της στιγμής.
Το μάθημα των έξι ημερών φανερώνει και στον πλέον δύσπιστο ή ανίκανο να κατανοήσει, ότι όλα να κρίνονται στο τέλος. Ούτε ο ΠΑΟΚ ήταν για υποβιβασμό τη Δευτέρα, ούτε έγινε φαβορί του τίτλου απόψε.
Το δάσος μέχρι στιγμής είναι απείρως πιο ικανοποιητικό από ένα ή δυο άκαρπα δέντρα που παρουσιάστηκαν και στοχοποιήθηκαν. Θα παρουσιαστούν κι άλλα. Η συνολική εικόνα όμως του δάσους θα αξιολογηθεί το Μάιο. Ή τουλάχιστον σε ένα βάθος χρόνου.
Καθαρά αγωνιστικά, ο προπονητής του ΠΑΟΚ παρέταξε απόψε ένα διαφορετικό μείγμα προσώπων, με στοχευμένη προσήλωση και συντεταγμένες. Προτίμησε τον Κεντζιόρα από τον Εκόνγκ βελτιώνοντας άρδην την εικόνα στο κέντρο άμυνας, επέλεξε τον Σάστρε για μεγαλύτερες εντάσεις, ξεκίνησε με τον Μουργκ δίνοντας ισορροπία στην μεσοεπιετική του γραμμή και την πίεση που ασκούσε.
Την ώρα που Μεϊτέ και Οζντόεφ κατάπιναν τα τρία χαφ του Ολυμπιακού, τα φτερά του Δικεφάλου λειτούργησαν εξαιρετικά σε άμυνα (με εξαίρεση το πρώτο μισάωρο) και επίθεση. Εκμεταλλεύτηκαν τα κενά που άφηναν Κίνι και Ροντινέι και την έλλειψη βοηθειών από Φορτούνη και Ποντένσε.
Έξυπνη επίσης η έμπνευση να πιέσει επισταμένως τον Πασχαλάκη ψηλά, οδηγώντας τον σε κάποια λάθη που μπορεί να μην κόστισαν αλλά οδήγησαν κυρίως στην πνευματική του αποδιοργάνωση. Έτσι ήρθε το 0-1, έτσι έχασε συγκέντρωση στο υπόλοιπο ματς.
Ας κλείσουμε όμως, επιστρέφοντας στο μάθημα. Απόψε είναι μια απολαυστική βραδιά. Το ίδιο ίσως και αύριο πρωί. Την Πέμπτη όμως υπάρχει η Αμπερντίν και το δάσος συνεχίζει να διαμορφώνεται. Το δέντρο του “Καραϊσκάκη”, όσο πλουμιστό κι αν είναι, είναι απλά ένα δέντρο. Όπως ήταν και αυτό της Φιλαδέλφειας.
