Το έργο τέχνης του Γιάννη Κωνσταντέλια απέναντι στον Ολυμπιακό είχε την ίδια απαράμιλλη ομορφιά με την ωραιότερη ασίστ που έχει δοθεί ποτέ στα ισπανικά γήπεδα.
Μπορεί να ήταν αυτός ο αλμυρός από τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού αέρας στο «ψαροχώρι» που περιβάλει το «Ριαθόρ».
Μπορεί να ήταν κάποιου είδους ανεξήγητη κατάρα. Η Γαλικία είναι η πρωτεύουσα της δεισιδαιμονίας στην Ισπανία, το μέρος που άνθισαν από τον 13ο αιώνα μάγισσες, ξόρκια, βοτάνια, μαντζούνια και κατάρες.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έψαχνε από το 1991 ένα τρόπο για να ξορκίσει την πιο ανεξήγητη ποδοσφαιρική παράδοση, αυτή που την ήθελε να μην κερδίζει με τίποτα επί 19 συνεχόμενα χρόνια την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια -έκτοτε σε αυτό το «στοιχειωμένο» γήπεδο μετρούσε μόλις 5 ισοπαλίες και 13 ήττες.
Οι οιωνοί δεν ήταν μαζί της ούτε και σε εκείνο το ταξίδι στην μύτη του Ατλαντικού Ωκεανού. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν τιμωρημένος από την πρώτη κόκκινη κάρτα που είχε αντικρίσει στα ισπανικά γήπεδα. Ο Πιπίτα Ιγκουαΐν ήταν κι αυτός στα πιτς, τραυματίας.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιζε το πρωτάθλημα, με ήττα η Μπαρτσελόνα θα έφευγε στο +8, όμως ταξίδευε στο σπίτι της Super Depor ως πρόβατο επί σφαγής.
Η βροχή που προηγήθηκε έκανε το γήπεδο βαρύ. Το χόρτο είχε φαγωθεί, σε πολλά σημεία η μπάλα κολλούσε στην λάσπη, το χειρότερο σενάριο για τις πριμαντόνες της βασίλισσας που είχαν συνηθίζει να παίζουν σε χαλιά.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου, πατώντας εδώ
