Προφανώς και δεν υπήρχε τίποτα πιο σημαντικό απόψε για τον ΠΑΟΚ από το να οδηγηθεί στο διβδόμαδο κενό χωρίς απώλειες. Πρώτον για να μην πάει στράφι το διπλό του “Καραϊσκάκη”, δεύτερο για να παραμείνει εκεί κοντά στην κορυφή, τρίτον για να διατηρήσει την πνευματική του ηρεμία ενόψει της συνέχειας.
Ο Δικέφαλος είχε απέναντί του μία από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος, η οποία παρόλα αυτά δεν έμεινε σε παθητικό ρόλο, διεκδίκησε όσα μπορούσε να διεκδικήσει και τελικά έφυγε με ψηλά το κεφάλι.
Το κεφάλι του Παναιτωλικού έμεινε ψηλά και το άγχος των γηπεδούχων έμεινε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα γιατί οι τελευταίοι ήταν που το “επιδίωξαν”. Κι εκεί αναφέρεται η πρώτη χροιά του τίτλου του blog. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες του Ράζβαν Λουτσέσκου φρόντισαν να βαδίσουν με… ψηλοτάκουνα μέχρι την τελική νίκη. Αφ’ υψηλού, γνωρίζοντας τη χαώδη ποιοτικά διαφορά με τον αντίπαλό τους και μένοντας στην καλή κυκλοφορίας της μπάλας.
Όπως λένε όμως και στο γνωστό ανέκδοτο “πού να τρέχεις τώρα στα χωράφια με τη γόβα”, το ποδόσφαιρο κρίνεται πάντα στο χωράφι. Με μάχη στο πεδίο και όχι με την όποια υπεροψία.
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν ξόδεψε ένα δεύτερο ημίχρονο χωρίς να “τελειώσει” το ματς σκοράροντας ένα τρίτο γκολ, με αφέλεια και επιπολαιότητα στις συχνές επισκέψεις του στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου. Ο Παναιτωλικός ήθελε αλλά δεν μπορούσε, οπότε αυτό που μένει είναι το ευχάριστο κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου. Εκεί όπου παίρνει την άλλη του διάσταση ο τίτλος του blog.
Εκεί όπου γίναμε μάρτυρες δυο εκ των ωραιότερων γκολ του φετινού πρωταθλήματος. Αυτών που ανέτρεψαν το 0-1 των φιλοξενούμενων στο 20’ και επανάφεραν τα πράγματα στη θέση τους.
Αρχικά του – ανεβασμένου και εξαιρετικού απόψε – Σαμάτα με το υπέροχο σεντερφοράτο τακουνάκι στο 26’ και μετά του Αντρίγια με την ψηλοκρεμαστή σέντρα-σουτ που άφησε τον Καπίνο σύξυλο και χαμογελαστό. Έτσι, το θέαμα (και η ουσία) περιείχε και “τακούνι” και “ψηλό”. Σε αυτήν την περίπτωση, το ψηλοτάκουνο αναδεικνύει, δε δυσκολεύει ούτε προβληματίζει.
ΥΓ. Ασχέτως αν το σχολιάζει ή όχι ο Λουτσέσκου, η αμυντική λειτουργία της ομάδας είναι ένα από τα πρώτα ζητούμενα προς βελτίωση. Καμία εκ των πιθανών δυάδων στόπερ δεν προσφέρει εφησυχασμό. Ήρθε και μια αγωνιστική κοιλιά του Κοτάρσκι που επέτεινε το πρόβλημα και απέφερε εννιά γκολ παθητικό στα τελευταία πέντε ματς.
