Μια άγνωστη -μέχρι χθες- ιστορία διηγήθηκε κατά την παρουσίαση του βιβλίου «ΡΑΖΒΑΝ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ DOUBLE PAOK» του Κώστα Βασιλόπουλου, ο προπονητής της ομάδας του Δικεφάλου.
Ο Ράζβαν Λουτσέσκου αναφέρθηκε στα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν μετά την εντός έδρας ήττα από την ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ στις 13 Δεκεμβρίου 2018, όταν ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε με 1-3 στο πλαίσιο των ομίλων του Europa League.
Με απολαυστικό και άκρως παραστατικό τρόπο ο Ρουμάνος τεχνικός αφηγήθηκε όλα όσα έγιναν μετά το τέλος της ευρωπαϊκής αναμέτρησης, αναφερόμενος στα meetings με τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ, Ιβάν Σαββίδη και τις αντιδράσεις του, μετά τη βαριά ήττα στην Τούμπα.
Επιπροσθέτως, ο Λουτσέσκου διηγήθηκε και μια ιστορία από τα γεγονότα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όπου ο Δικέφαλος είχε αγώνα ρεβάνς με τον Αστέρα Τρίπολης για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Η «λευκή» ισοπαλία έδωσε την πρόκριση, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν άρεσε στον πρόεδρο της ομάδας, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Ρουμάνος προπονητής.
Διαβάστε παρακάτω τις απολαυστικές ιστορίες που ανέφερε ο Ράζβαν Λουτσέσκου με πρωταγωνιστή τον Ιβάν Σαββίδη:
«Έχει αναφερθεί πολύ το όνομα μου εδώ, αλλά δεν είναι δίκαιο ο λόγος για όλα όσα πετύχαμε και για τη γενική ανάπτυξη του ΠΑΟΚ ανήκει όλο το μερίδιο αυτών στον κύριο Σαββίδη.
Σε δύο κομμάτια θα το χωρίσω, ένα όσον αφορά στον ΠΑΟΚ, στον οποίο επένδυσε την ψυχή του. Ήταν πάνω από όλους μας θέλοντας να πάρει το καλύτερο κομμάτι μας. Μας μετέδωσε τη μεγάλη του φλόγα, τη μεγάλη του επιθυμία να κατακτήσει πραγματικά σημαντικά πράγματα με τον ΠΑΟΚ. Όλοι όσοι δουλέψαμε στα δύο νταμπλ. Κερδίσαμε δύο νταμπλ και ξέρετε πως μας το έκλεψαν το ένα.
Είναι όλοι εδώ εξαιτίας του κύριου Σαββίδη. Από τη διοίκηση, το προπονητικό σταφ, τους ποδοσφαιριστές ήταν όλοι εξαιτίας του κύριου Σαββίδη στην ομάδα και όλοι δούλευαν προς την ίδια κατεύθυνση. Παρότι η επιτυχία δεν είναι ποτέ μόνο ενός ανθρώπου, αν πρέπει να μιλήσουμε για έναν άνθρωπο που αξίζει περισσότερο από όλους η αναφορά στο όνομα του, για τα όσα κατακτήσαμε, για το πως δουλέψαμε για τη γενικότερη βελτίωση του ΠΑΟΚ και την άνοδο του στο επίπεδο της ομάδας, που μάχεται για τίτλους και για ευρωπαϊκές πορείες, τότε αυτό το όνομα είναι του κυρίου Σαββίδη.
Προσωπικά θέλω να τον ευχαριστήσω γιατί με έκανε καλύτερο προπονητή χωρίς καμία αμφιβολία. Με έκανε να είμαι μαχητής από κάθε άποψη, με σκληραγώγησε, με έκανε πιο σκληρό στη νοοτροπία και με έκανε έναν καλύτερο προπονητή.
Πρέπει να ευχαριστήσω επίσης και τον Γιώργο Σαββίδη, που ειδικά τον πρώτο χρόνο, την δύσκολη περίοδο της προσαρμογής, όταν υπήρχαν αντιδράσεις ήταν πάντα δίπλα μου, ειδικά σε δύσκολες στιγμές.
Τώρα θα πω μια ιστορία που είναι κάπως γραμμένη στο βιβλίο, είναι για τον αγώνα μετά την ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ, που ηττηθήκαμε με 3-1. Το αφεντικό είχε… τρελαθεί, αλήθεια είχε τρελαθεί και μας κάλεσε στο ξενοδοχείο όλους. Τη διοίκηση, την ομάδα και εμένα. Εγώ άργησα λίγο εξαιτίας της συνέντευξης τύπου και όταν πήγα εκεί ήδη είχε ξεκινήσει την ομιλία του. Άρχισε να μου επιτίθεται με έναν τρόπο που δεν ξέρω πως κατάφερα να βγω ζωντανός από αυτό το μίτινγκ. Με κατηγορούσε πως καταστρέφω παίκτες, και πως άδικο συγκεκριμένου ποδοσφαιριστές πως έβαλα τον ένα και τον άλλο. Έκανε συγκεκριμένη κριτική λέγοντας πως αδικώ συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές και αισθανόμουν ότι έχανα τους ποδοσφαιριστές που ονόμασε ευνοημένους από μένα, γιατί έπεφτε η αυτοπεποίθηση τους και πως έχανα και τους άλλους που ένιωθαν πως δικαιώνονται που πιστεύουν ότι είναι αδικημένοι και ένιωθα πως δεν θα μπορέσω να κουμαντάρω την ομάδα και έλεγα τι κάνω τώρα εγώ εδώ;
Όταν τελείωσε το μίτινγκ ήμουν… εξουθενωμένος και χωρίς ενέργεια και σκεφτόμουν πως το καλύτερο είναι να παραιτηθώ. Πήγα και είπα στο επιτελείο μου πως ήρθε η στιγμή να φύγουμε. Τότε ο βοηθός μου ο Ντιέγκο είπε όχι θα μείνεις γιατί θα πάρουμε τον τίτλο. Οι παίκτες έχουν στο μυαλό το πως θα κερδίσουν τον τίτλο μετά του τι συνέβη πέρσι, οπότε όχι δεν θα πας πουθενά. Εκείνη την στιγμή ήρθε η Μαρία (Γκοντσάρεβα) και μας προσκάλεσε για ένα κρασί ακούγοντας αυτή την ιστορία. Ήταν 1-1:30 το βράδυ. Πήγαμε στο Ναβόνα και αρχίσαμε σιγά σιγά, βήμα-βήμα να ζεσταινόμαστε λίγο τα αστεία, λίγο το κρασί. Κατά τις 2 περίπου είχαμε χαλαρώσει και κάναμε ένα αστείο και ο Παντελής (Κωνσταντινίδης) που είχε πλάτη στην είσοδο άρχισε να γελάει. Τη στιγμή που άρχισε να γελάει μπήκε το αφεντικό. Το αφεντικό τον έπιασε από το κεφάλι και τον κούνησε. Ο Παντελής για λίγο ήταν σε σοκ. Σηκώθηκε αμέσως και είπε φεύγω, τελείωσα φωνάζοντας δεν το δέχομαι αυτό.
Εκείνη τη στιγμή το αφεντικό ήταν λίγο σε σοκ. Ο Μάκης (Γκαγκάτσης) σηκώθηκε και αντέδρασε και έτρεξε να προλάβει τον Παντελή. Εκείνη τη στιγμή το αφεντικό έκατσε απέναντι μου και μου λέει: «γιατί τους χρειάζομαι αυτούς τους ανθρώπους, που με την πρώτη πίεση το βάζουν στα πόδια;» Και μετά άρχισε ξανά σα να μην έφτανε το μίτινγκ πριν. Μια ώρα σχεδόν ήταν καταιγιστικός και μετά από μια ώρα, που έχασε όλη την ενέργεια μπήκε ο Μάκης και μου είπε ότι όλα είναι ΟΚ ο Παντελής ηρέμησε και αύριο θα είναι όλα καλά. Το αφεντικό είπε: «Ράζβαν δεν υπάρχει καμία κρίση κράτα ψηλά την αυτοπεποίθηση της ομάδας. Πάμε όλοι να ξεκουραστούμε και αύριο είναι μια νέα ημέρα».
Αυτό έγινε Πέμπτη προς Παρασκευή, την Παρασκευή συνάντησε τον Παντελή στο γεύμα και του είπε: «γιατί αντέδρασες έτσι; Σε έχω σαν γιο μου και στον γιο μου μπορώ να αντιδράσω έτσι και λίγο πιο υπερβολικά». Όλα τελείωσαν τέλεια. Εγώ ήμουν χαρούμενος γιατί ο Παντελής εκτός από καλύτερος μου φίλος είναι ο άνθρωπος που στις δύσκολες στιγμές με ηρεμεί και είναι πάντα δίπλα μου, μου ήταν και μου είναι πολύτιμος. Την επόμενη ημέρα το αφεντικό πήγε από τη μια πλευρά στην άλλη! Κάλεσε τον Παντελή για να τον ρωτήσει πώς να αντιμετωπίσει τους ποδοσφαιριστές μετά το μίτινγκ της Πέμπτης. Παίζαμε τη Δευτέρα στη Λιβαδειά και αισθανόταν πως με τη ομιλία του ίσως είχε δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στους ποδοσφαιριστές, ίσως μια κρίση στην ομάδα και ήθελε τη συμβουλή του Παντελή και τη δική μου. Του ζητήσαμε να γίνεται να μιλήσει με τρεις ποδοσφαιριστές που όπως και σε εμένα είχε επιτεθεί αρκετά σκληρά, τους Βαρέλα, Κρέσπο και Κάνιας. Μας εξέπληξε, καθώς πήρε το ιδιωτικό του αεροπλάνο ήρθε στην Αθήνα, μας περίμενε να φτάσουμε από τη Θεσσαλονίκη και μίλησε μαζί τους δίνοντας τους αυτοπεποίθηση, αγκαλιάζοντας τους και ανεβάζοντας την ψυχολογία τους με με ξεχωριστή ομιλία δινοντας τους κίνητρο. Όλα τελείωσαν τέλεια νικώντας τον αγώνα και προχωρήσαμε όπως έπρεπε. Υπάρχουν πολλές ιστορίες και πολύ συναισθηματικές ιστορίες και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να τις επαναφέρω στη μνήμη μου.
Υπάρχει ακόμα μια ιστορία και με αυτή θα ολοκληρώσω. Αφού κερδίσαμε το πρωτάθλημα, και μετά τη φιέστα και το πάρτι σε όλη την πόλη. Ο Γιώργος Σαββίδης μου είπε μέσα στο λεωφορείο πως την Πέμπτη πρέπει να προκριθούμε. Είχαμε τον ημιτελικό με τον Αστέρα. Μου είπε κόουτς όπως βλέπω τους παίκτες δεν έχουμε ελπίδα την Πέμπτη. Όπως το ίδιο αισθανόταν πολύς κόσμος. Είπα ηρέμησε έχουμε τρεις ημέρες να προετοιμαστούμε, να ηρεμήσουμε και να πάμε να πάρουμε την πρόκριση. Πήγαμε εκεί ήρθαμε ισόπαλοι 0-0 και πήγαμε στον τελικό. Όταν πήγαμε στο αεροδρόμιο, είδα τον Μάκη, του έστειλα ένα φιλί και του είπα: «δεν πιστεύω να έχουμε μίτινγκ σήμερα». Αυτός γέλασε και είπε ««όχι όχι κανένα μίτινγκ σήμερα». Περπάτησα λίγο στο αεροδρόμιο για πέντε λεπτά και έπεσα πάνω στον Μάκη, που είχε κατεβασμένο το κεφάλι. Τον ρώτησα τι έγινε και μου είπε… «έχουμε μίτινγκ».
Αυτό ήταν πριν το Πάσχα, Πέμπτη πριν το Πάσχα. Φτάσαμε περίπου στη 1 το βράδυ και είχαμε δώσει ρεπό στους παίκτες. Πήγαμε στο μίτινγκ και για μια ώρα έπεφταν βόμβες γύρω μου. «Τι ήταν αυτό; Τι προπονητής είσαι; Πώς είναι δυνατόν; Τι ποδόσφαιρο είναι αυτό; Πώς θες να κερδίσουμε το Κύπελλο με τέτοια εμφάνιση; Πώς θες να προκριθούμε στο Champions League; Είναι ντροπή» Ήμασταν εγώ, η διοίκηση και οι βοηθοί μου. Μετά από μια ώρα… βομβαρδισμών εναντίων μου σταμάτησε και είπε: «Κράτα την αυτοπεποίθηση της ομάδας για το τελευταίο παιχνίδι και τον τελικό του Κυπέλλου». Εκεί του απάντησα: «Αφεντικό πρώτα πρέπει να πάω στον καθρέφτη μου μου να ρίξω δύο χαστούκια στο πρόσωπο μου να ξυπνήσω. Πριν τρεις μέρες κερδίσαμε το πρωτάθλημα, σήμερα προκριθήκαμε στον τελικό του Κυπέλλου και νιώθω πως είμαστε στη ζώνη του υποβιβασμού». Τότε γύρισε χαμογελώντας ικανοποιημένος πως έβαλε αρκετή πίεση για να είμαστε σοβαροί στα τελευταία παιχνίδια. Όταν τελείωσε το μίτινγκ ήρθε και με αγκάλιασε λέγοντας «παρακαλώ κράτησε ψηλά την αυτοπεποίθηση και τις εμφανίσεις, διότι είμαστε ένα μικρό βήμα πριν την ιστορικότερη επιτυχία του συλλόγου».
