Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για τα μέτρα της κυβέρνησης, η οποία επέλεξε να… πετάξει την μπάλα στην εξέδρα.
Με λύπη διαπιστώνω πως για άλλη μια φορά, η πολιτεία αντιμετωπίζει με ελαφρότητα που δεν αρμόζει στην περίσταση, το θέμα της βίας στον αθλητισμό. Δεν την χαρακτηρίζω οπαδική βία, καθώς θεωρώ πως η βία τα τελευταία χρόνια, είναι κοινωνικό φαινόμενο και αποτελεί λάθος προσέγγιση να τις δίνουμε χαρακτηρισμούς.
Η απόφαση αποκλεισμού των Ελλήνων φιλάθλων από τα γήπεδα, δεν θα προσφέρει καμία απολύτως λύση στο πρόβλημα. Περιστατικά βίας θα εξακολουθήσουν να καταγράφονται, στις πλατείες, στα σχολεία, στους δρόμους και φυσικά πίσω από καλά σφραγισμένες πόρτες σε οικογενειακές εστίες όπου σε πολλές περιπτώσεις έχουμε δράματα.
Η σχολική βία, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας κατά την προσωπική μου άποψη. Καθημερινά σχεδόν ενημερωνόμαστε για απίστευτα γεγονότα μεταξύ μαθητών και σε πολλές περιπτώσεις ανατριχιάζουμε διαβάζοντας ρεπορτάζ για διάφορα περιστατικά.
Έκλεισε κάποιοι σχολείο με αφορμή περιστατικό βίας; Έκλεισε κάποια πλατεία μετά από καταγεγραμμένο περιστατικό βίας; Εκλεισε κάποιος δρόμος μήπως για τον ίδιο λόγο; Η μήπως απαγορεύτηκαν οι γάμοι για να περιοριστούν τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας που αυξάνονται όλο και περισσότερο;
Τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν συνέβη. Με ποια λογική λοιπόν αποφάσισαν να αδειάσουν τα γήπεδα; Ο αποκλεισμός των φιλάθλων από τα γήπεδα, δεν πρόκειται να προσφέρει καμία απολύτως λύση. Αποτελεί απόφαση χωρίς λογική που τιμωρεί την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων για τις παραβατικές συμπεριφορές μιας μικρής μειοψηφίας. Παράλληλα τιμωρεί τις ομάδες που έχουν ανάγκη και την οικονομική ενίσχυση που προσφέρει στα γήπεδα η παρουσία φιλάθλων τους αλλά και την στήριξη τους.
