Με δεδομένη την απουσία οπαδών στις κερκίδες, ήταν βέβαιο ότι αυτό που θα παρακολουθήσουμε στο Χαριλάου δε θα είναι ένα Άρης-ΠΑΟΚ σαν όλα τα άλλα. Οι παράπλευροι παράγοντες έλλειπαν, οι διαιτητές δεν είχαν μεγάλη ή εξόφθαλμη επιρροή στην εξέλιξη (πέραν κάποιων καρτών), έτσι οι δυο ομάδες επιδόθηκαν σε μια καθαρή μάχη τακτικής. Εκεί ακριβώς όπου έγειρε η πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων.
Η βραδιά ήταν απογοητευτική για τον Ράζβαν Λουτσέσκου ή, για να μην αδικούμε τον νικητή, ήταν θριαμβευτική για τον Άκη Μάντζιο. Ο Έλληνας τεχνικός ήταν αυτός που σχεδόν όρισε τη μορφή του αγώνα. Με βάση τις αδυναμίες του και τις δυνατότητες του αντιπάλου. Η παρτίδα σκάκι δεν ξεκινούσε επί ίσοις όροις καθώς η διαφορά δυναμικότητας είναι – και παραμένει – αναμφισβήτητη.
Οι “κίτρινοι” λοιπόν έδωσαν από την αρχή την κατοχή της μπάλας στους παίκτες του ΠΑΟΚ, κάτι που βέβαια – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – ήταν σχεδόν αναμενόμενο να γίνει. Οργάνωσαν καλά την ανασταλτική τους λειτουργία και ουσιαστικά κατάφεραν να “κοιμίσουν” τους φιλοξενούμενους προσφέροντάς τους την ψευδαίσθηση μιας εύκολης υπόθεσης που κάποια στιγμή θα μετουσιωθεί σε γκολ. Στην ουσία βέβαια, ο ΠΑΟΚ δεν έφτασε ούτε κοντά σε αυτό για 45 λεπτά.
Δίνοντας μέτρα στον αντίπαλο, ο Άρης βρήκε πολλά διαθέσιμα στις αντεπιθέσεις. Εκεί ήταν που ήθελε να χτυπήσει, εκεί ήταν που απείλησε, εκεί ήταν που βρήκε τα γκολ του. Πάντα στοχευμένη φόρτωση στην αριστερή πλευρά των Βιεϊρίνια-Ντεσπόντοφ, πάντα με γρήγορο τρανζίσιον που χαλούσε την ισορροπία της “ασπρόμαυρης” άμυνας.
Το γρήγορο και προφανώς αναπάντεχο 1-0 στο 45’25’’ ήταν απλά η προειδοποίηση ότι αυτή η παρτίδα σκάκι επιφυλάσσει κινδύνους. Όχι μόνο για να μην κερδίσεις, αλλά για να μη φτάσεις ούτε στην ισοπαλία. Κάτι που επιβεβαιώθηκε στο 2-0. Πάνω-κάτω στην ώρα που ο Λουτσέσκου αποφάσισε να κινήσει τη βασίλισσά του και να ρίξει στο ματς τον Κωνσταντέλια. Ο 20χρονος μεσοεπιθετικός προσπάθησε σχεδόν μόνος του να καθαρίσει τη σκακιέρα αλλά δεν είχε ανάλογους συμπαραστάτες.
Με γεμάτο και αλληλοκαλυπτόμενο άξονα από τον Άρη, το βάρος έπεσε στις κινήσεις των αξιωματικών και των πύργων. Ούτε όμως ο Ντεσπόντοφ μπόρεσε να βγάλει μία ατομική ενέργεια στο “ένας εναντίον ενός”, ούτε ο Τάισον βρήκε τους χώρους, ούτε ο Μουργκ είχε εμπνεύσεις.
Το γκολ του Μπάμπα στο 75’ ανανέωσε το ενδιαφέρον της παρτίδας. Και όντως ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία. Μεταξύ μας όμως, δε θα το άξιζε ούτε ποδοσφαιρικά ούτε… σκακιστικά.
Μια κακή βραδιά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Για όλους. Το χαστούκι είναι χρήσιμο όταν… κουνά λίγο τον εγκέφαλο και αφυπνίζει. Ο δρόμος είναι μακρύς και τα τουρνουά μεγάλα. Ο Βασιλιάς που θα μείνει, θα κριθεί στο τέλος.
