Το μεγαλύτερο όπλο του ΠΑΟΚ είναι η σιγουριά στο πλάνο του, στο ποδόσφαιρο του. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Στα πρώτα λεπτά κάθε παιχνιδιού περπατάει ράθυμα, θαρρεί κανείς ότι κόβει βόλτες στο γήπεδο σαν ένας πραγματικός βαδιστής. Είναι ο δικός του τρόπος να «διαβάσει» το παιχνίδι, να κόψει φάτσες, να ζυγίσει τους αντιπάλους, χωρίς καν να ιδρώσει.
Είναι ο τρόπος που επιλέγει να παίζει ο Λιονέλ Μέσι. Είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, που αυτό που ψάχνει να βρει είναι την αδυναμία, τον φόβο, την τακτική ατέλεια του αντιπάλου.
Υπάρχει ένα παράξενο στατιστικό που χαρακτηρίζει τον φετινό ΠΑΟΚ. Θα περίμενε κανείς να μπαίνει με ορμή, με φούρια, με το πόδι πατημένο στο γκάζι και να κάνει κατηφορική Τούμπα σε κάθε παιχνίδι.
Αμ, δε! Η πιο παραγωγική επίθεση, δεν έχει πετύχει ούτε μισό γκολ στο πρώτο τέταρτο των παιχνιδιών της εντός έδρας στο φετινό πρωτάθλημα!
Ο ΠΑΟΚ δεν μπαίνει σαν αλαφιασμένος στο γήπεδο. Δεν μπαίνει με το μαχαίρι στα δόντια. Μπαίνει, πρώτιστα για να «διαβάσει» τις συνθήκες, τον αντίπαλο, τα δεδομένα.
Και με την σιγουριά που πια έχει ως ομάδα, ζυγίζει μετά τι πρέπει να κάνει. Αυτή τη φορά, ειδικά στο πρώτο μέρος, δεν έκανε σχεδόν τίποτα από όσα κάνει συνήθως!
Δεν ανέβασε σχεδόν καθόλου τα μπακ του. Δεν κυκλοφόρησε την μπάλα στο τελευταίο τρίτο, όπως κάνει συνήθως. Δεν θέλησε καν να έχει για πολύ ώρα την μπάλα. Δεν έκλεψε ψηλά. Δεν πρέσαρε καν με πολλούς παίκτης ή μεγάλη ένταση.
Έκανε τα αυτονόητα. Και περίμενε. Περίμενε, όπως ο υπομονετικός κυνηγός το θήραμα του. Περίμενε το παραμικρό λάθος.
Το πρώτο λάθος ήταν ανεπαίσθητο, σχεδόν ασυναίσθητο. Ένα εύκολο, αχρείαστο φάουλ που έδωσε ο Μαντσίνι, σε θέση που θα μπορούσε να προκαλέσει συναγερμό στην περιοχή. Το χτύπημα του Μουργκ ήταν τέλειο, αλλά το γκολ του Κουλιεράκη ακυρώθηκε για μερικά εκατοστά.
Ο ΠΑΟΚ είναι πια τόσο σίγουρος για το παιχνίδι του, που δεν… πνίγει τον αντίπαλο. Δεν το επιδιώκει. Δεν το θέλει. Ίσα-ίσα, το αντίθετο. Του επιτρέπει όσο οξυγόνο θέλει. Με τον τρόπο του είναι σαν να τον προκαλεί κιόλας: Παίξτε! Ανεβείτε! Πιστέψτε το! Ξανοιχτείτε μπροστά! Δώστε λίγο χώρο!
Την πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός ανέβασε την άμυνα του στην μεσαία γραμμή, μάζεψε και την μπάλα από τα δίχτυα του. Ο Τάισον πάτησε το τούρμπο, για μία ακόμα κούρσα 50 μέτρων, πήδηξε από πάνω από τον Αράο, ο οποίος προσπάθησε να τον «φυτέψει» κάπου στην σέντρα, τα τρεξίματα του Μουργκ και του Ντεσπόντοφ του έδωσαν επιλογές, τα αργά πόδια της τελευταίας γραμμής άμυνας του Παναθηναϊκού είχαν εκτεθεί, το σχέδιο του Λουτσέσκου είχε βγει στο έπακρο.
Η μεγάλη διαφορά του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό αυτή την στιγμή δεν είναι η ατομική ποιότητα στα ρόστερ τους. Είναι το feeling που υπάρχει στο εσωτερικό τους, η αύρα που ρέει.
Ο ΠΑΟΚ δέχθηκε την ισοφάριση από ένα κρύο πέναλτι στην γωνιά της περιοχής και με τον αντίπαλο πλάτη στην εστία, όμως μέσα στο επόμενο πεντάλεπτο είχε προλάβει να σκοράρει δύο ακόμα σεμιναριακά γκολ.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου, πατώντας εδώ
