Όταν βασίζεσαι και έχει ως ατού την καλή, ορθολογική και οργανωμένη ομαδική λειτουργία, ακόμα κι αν κάποιο από τα γρανάζια δε δουλέψει σωστά καλύπτεται από το σύνολο. Τι γίνεται όμως όταν 90% των βασικών εργαλείων είναι ελαττωματικά; Η απάντηση ήρθε με την πικρή της μορφή απόψε στην Κροατία.
Χωρίς ο ΠΑΟΚ να είναι απαραίτητα κακός συνολικά, χωρίς να δείχνει ότι υστερεί ιδιαίτερα από τον αντίπαλό του, έφυγε με μια φτηνή ήττα, με φτηνά γκολ και φτηνή παραχώρηση του τίτλου του φαβορί.
Όλα αυτά γιατί ήταν αδύνατον να πάρει αποτέλεσμα έχοντας τόσους πολλούς βασικούς ποδοσφαιριστές σε τόσο πολύ κακή βραδιά. Αναπάντεχα, ανεξήγητα, απροσδόκητα, σχεδόν σοκαριστικά σε κάποια διαστήματα. Έτριβες τα μάτια σου για να σιγουρευτείς ότι το όνομα που γράφει πίσω η φανέλα ταιριάζει με το σώμα, τα πόδια και το μυαλό που τη συνοδεύει.
Η Ντινάμο δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να εκμεταλλευτεί τα λάθη του Δικεφάλου. Τόσα πολλά και εύκολα λάθη που δεν επέτρεψαν στον ΠΑΟΚ ούτε να δημιουργήσει, ούτε να έχει ρυθμό, ούτε να απειλήσει ουσιαστικά, ούτε να έχει αμυντική ισορροπία σε επιθέσεις των Κροατών.
Χωρίς να χρειάζεται να μπούμε σε συγκεκριμένη ονοματολογία, ο Ράζβαν Λουτσέσκου είδε την πλειονότητα των αγωνιστικών στηριγμάτων του στο χορτάρι σε φάση ημικατάρρευσης. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα πρέπει να έκαναν ταυτόχρονα το χειρότερό τους φετινό παιχνίδι με την ασπρόμαυρη φανέλα.
Τόσες αψυχολόγητες και αναποτελεσματικές αποφάσεις, τόσες ακατανόητες κι άστοχες επιλογές με την μπάλα στα πόδια, δε γινόταν να μη στοιχίσουν σε συνοχή και σε συγκέντρωση.
Από τέτοιες καταστάσεις προέκυψαν τα δυο γκολ του Πέτκοβιτς, από τέτοιες καταστάσεις άργησε να απειλήσει ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ, από τέτοιες καταστάσεις βρέθηκε πλέον με την πλάτη στον τοίχο.
Όσο αδύνατον είναι όμως να πάρεις αποτέλεσμα με τόσους πολλούς παίκτες τόσο πολύ κάτω από τη βάση, άλλο τόσο αδύνατον είναι να επαναληφθεί ένα τέτοιο φαινόμενο στη ρεβάνς της Τούμπας.
