Η Μπριζ ήταν όλη την χρονιά μια βαριά «άρρωστη» ομάδα και πήρε τα πιο ακραία μέτρα λίγο πριν τα παιχνίδια με τον Δικέφαλο.
Υποτίθεται ότι θα ήταν μία πανηγυρική συνέντευξη τύπου. Εξάλλου, ο σύλλογος είχε να φτάσει 9 χρόνια στα προημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και το έκανε την Πέμπτη με πειστική ανατροπή, με ένα γεμάτο 3-0, που έδειξε χαρακτήρα, αντίδραση, σφυγμό.
Τα πάντα πήγαιναν… προβλεπόμενα με κλισέ ατάκες όπως: «φυσικά θέλουμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος του δρόμου και να κατακτήσουμε το Conference League» ή «είναι κάτι που ονειρευόμουν από μικρό παιδί, αλλά δεν είχε πετύχει ποτέ στην προπονητική μου καριέρα».
Μέχρι που ήρθε εκείνη η ερώτηση. Εκείνη η ερώτηση που ήταν σαν σπίρτο που πετάχτηκε μέσα σε μία αποθήκη που είχε μέσα μπαρούτι και κάθε λογής εκρηκτικά:
– Ο Σιμόν Μινιολέ είπε πως πριν από το ματς είπατε στους παίκτες ότι δεν έχουν κανέναν λόγο να παίξουν για εσάς…
– Εσύ που το ξέρεις αυτό;
– Ο Σιμόν το είπε στην μικτή ζώνη…
Κάπου εκεί, ο Ρόνι Ντέιλα απασφάλισε. Είδε όλη την σεζόν να περνάει μέσα από τα μάτια του. Τώρα, μετά την πρόκριση επί της Μόλντε, ήταν η δική του ώρα να τα χώσει σε όλους.
«Ρώτησες το ίδιο και τον Ούγκο (Βέτλεσεν) χθες. Οι παίκτες δεν μπορούν να ασχολούνται με κάτι τέτοιο. Είμαι 48 ετών. Ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Οι παίκτες πρέπει να παίξουν για την πρόκριση στα προημιτελικά, όχι για μένα. Το μήνυμα μου ήταν: Απολαύστε το και αδράξτε την ευκαιρία. Εδώ και μερικές εβδομάδες υπάρχει μία… σκ@τοθύελλα από παντού. Όλοι ψάχνουν τον υπαίτιο για τα άσχημα αποτελέσματα. Είναι εύκολο να χάσεις την αυτοσυγκέντρωση σου και ο ένας να δείχνει τον άλλον. Τώρα όλοι δείχνουν εμένα γιατί εγώ είμαι ο υπαίτιος. Οι παίκτες δεν χρειάζεται να απασχολούνται με αυτό. Έκαναν φοβερή δουλειά. Πάντα με υποστήριζαν και δίνουν τα πάντα σε κάθε ματς».
«Μπορώ να αποκαλέσω τον Βασιλιά μ@λ@κ@»
Μόνο που ο Νορβηγός της Μπριζ είχε πάρει φόρα, δεν είχε καμία διάθεση να πατήσει φρένο: «Είμαι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Πάντα λέω αυτό που αισθάνομαι και αυτό που θέλω να πω. Στην Νορβηγία δεν δίνουμε σημασία στην ιεραρχία. Δεν έχει καμία σημασία ποιος είσαι. Ακόμα κι αν βρεθώ δίπλα στον Βασιλιά της Νορβηγίας μπορώ να του πω στο πρόσωπο ότι είναι μ@λ@κ@ς. Έτσι λειτουργεί στην Νορβηγία, εδώ μπορεί να είναι διαφορετικά. Για μένα, ο σεβασμός έχει να κάνει με το να δείχνεις ποιος είσαι και να έχεις αξίες.
Διαβάζω συνέχεια ιστορίες για την ομάδα μου στα Μέσα. Δεν είναι όμως συνεντεύξεις. Οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τις φράσεις: «Πιστεύουμε ότι…», «Μάθαμε ότι…», «Είπε κάποιος στα αποδυτήρια».
Είναι η πρώτη φορά που βιώνω κάτι τέτοιο στην ζωή μου. Και έχω δουλέψει σε πολλές και δύσκολες ομάδες. Ακόμα και στην Σέλτικ. κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε ούτε κατά διάνοια. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην βγαίνει προς τα έξω σε αυτή την ομάδα».
«Διώξτε με»!
Παύση. Μικρό διάλειμμα. Είναι τόσο δύσκολη ομάδα η Κλαμπ Μπριζ για έναν προπονητή; Όχι. Αλλά είναι μία ομάδα εξαιρετικά αυστηρή στις κρίσεις της. Από την ημέρα που ο εξαιρετικά «συμβατός» Φιλίπ Κλεμάν παράτησε τους Φλαμανδούς στα κρύα του λουτρού λίγο μετά την πρωτοχρονιά του 21 για να αναλάβει με την Μπριζ, δεν στέριωσε άνθρωπος.
Ο Ολλανδός Άλφρεντ Σρόιντρερ, έμεινε τέσσερις μήνες και έφυγε για να αναλάβει τον Άγιαξ. Ο παλιός άσος του συλλόγου, Καρλ Χόεφκενς άντεξε μισή σεζόν. Ο Άγγλος Σκοτ Πάρκερ μόλις 68 ημέρες.
Το καλοκαίρι, οι Φλαμανδοί πίστεψαν ότι ο Ρόνι Ντέιλα θα μπορούσε να γίνει εκείνος που θα τρέξει ένα μακρόχρονο πρότζεκτ. Για να τον πάρουν από την Σταντάρ Λιέγης του έδωσαν ένα κλειστό τριετές συμβόλαιο, όμως σύντομα κατάλαβαν ότι η φιλοσοφία του, το στωικό του στιλ, η μαλθακότητα του, δεν ταίριαζε με τις απαιτήσεις τις διοίκησης και την ψυχοσύνθεση του κόσμου.
Επιστρέφουμε στο πρωτοφανές ξέσπασμα του Νορβηγού μερικές ημέρες πριν απολυθεί. Τα λόγια του στην συνέντευξη τύπου μετά την πρόκριση επί της Μόλντε ήταν σαν φώναζαν δύο λέξεις: «Διώξτε με»!
«Τι κάνω εγώ εδώ»;
«Μετά την νίκη επί της Λέουβεν είπα στα αποδυτήρια, ότι όλα είναι καλά και όλοι έπεσαν να με φάνε: «Πως λες ότι όλα είναι καλά; Είμαστε η Κλαμπ Μπριζ». Όλα αυτά με κάνουν να γελάω. Τι έπρεπε να πω δηλαδή δύο μέρες μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι με την Μόλντε;
Ναι, ήμουν θυμωμένος, έξαλλος με την απόδοση μας, αλλά δεν μπορώ να μπω στα αποδυτήρια και να τους βρίσω όλους, έτσι δεν είναι; Αν το πιστεύετε, τότε δεν έχετε ιδέα από ποδόσφαιρο. Ή πως να διαχειρίζεστε ανθρώπινο δυναμικό. Πρέπει να χτίσεις την αυτοπεποίθηση των παικτών. Ναι, η Λέουβεν δεν είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, το παραδέχομαι. Αλλά δεν ήταν εύκολο παιχνίδι, μετά από μία τέτοια απογοήτευση στο Μόλντε. Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες στην Ευρώπη που μπορούν να αντιδράσουν σε μία τέτοια κατάσταση. Γι’ αυτό κάνω αυτή τη δουλειά. Επειδή ξέρω να φέρομαι σε παίκτες. Το να τους πατήσεις το κεφάλι ακόμα πιο μέσα, δεν τους κάνει καλύτερους.
Όταν προσβάλλεις τους παίκτες, δεν τους κάνεις καλύτερους. Ναι, δεν παίζουμε φανταστικά, το βλέπω και εγώ. Αλλά με ενοχλεί όταν διαβάζω ότι απαγορεύεται να πανηγυρίζουμε νίκες μας. Αναρωτιέμαι καμιά φορά: Τι κάνω εγώ εδώ;
Ελάτε, δεν είναι έτσι η ζωή. Πρέπει να δουλεύουμε σκληρά, αλλά να το απολαμβάνουμε και λιγάκι. Ως οικογένεια πρέπει να είσαι αυστηρός με τα άλλα μέλη, αλλά όχι πάντα. Δεν πιστεύω ότι η πίεση και η τρομοκρατία μέσα στο κλαμπ ωφελεί σε κάτι. Είναι ένα γκρουπ γεμάτο νεαρούς παίκτες. Χρειάζονται αυτοπεποίθηση».
«Underachievers»
Η Μπριζ του Ντέιλα από την αρχή της σεζόν είχε κολλημένη μία λέξη δίπλα της: underachievers. Ποιοι σημαίνει μία ομάδα που βγάζει στο γήπεδο, που πετυχαίνει λιγότερα από όσα προκύπτουν από την ατομική ποιότητα του ρόστερ της.
Κάποιες ατάκες του Νορβηγού μετά από ήττες όπως η φλεγματική «It is what it is», έκαναν έξαλλους του Φλαμανδούς, που ήθελαν λύσεις και όχι απάθεια. Η φετινή Μπριζ ήταν μέχρι στιγμής μια ομάδα γεμάτη από ατομικό ταλέντο, αλλά ασυντόνιστη, άνευρη, ασύνδετη.
Επιστρέφουμε στο ξέσπασμα…
«Και κάτι ακόμα. Η κριτική είναι ότι δεν βάζω τον Νούσα (σ.σ. 18χρονος εξτρέμ που είδε την μεταγραφή του ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ να χαλάει στα ιατρικά) και προτιμάω τον Ζινκερνάγκελ. Πως να βάλω τον Νούσα τώρα; Αφού μονίμως πονάει. Ποτέ δεν είναι υγιής, 100%. ποτέ. Να λέτε ότι θέλετε για μένα, αλλά να είναι αλήθεια, έτσι; Ποιος δεν θα ήθελε να μπορεί να βάζει τον Νούσα; Πρέπει να τον προστατέψουμε. Σήμερα του έδωσα 10 λεπτά για να βρει ρυθμό. Όταν ήταν να πωληθεί για 37 εκατομμύρια ευρώ τον χρησιμοποιούσα σωστά; Το ίδιο και με τον Ιγκόρ Τιάγκο. Ελάτε τώρα. Κάποιοι άλλοι λένε ότι δεν βάζω πολλούς νεαρούς παίκτες. Κοιτάξτε γύρω σας. Πιστεύετε ότι η Ουνιόν και η Άντερλεχτ που είναι από πάνω μας χρησιμοποιούν περισσότερους; Γελάω. Δεν βγάζουν νόημα όλα αυτά».
Λίγο πριν το φινάλε, έγινε μία τελευταία ερώτηση…
– «Όλα αυτά που είπατε έχουν αποδέκτες τους δημοσιογράφους ή την διοίκηση»;
– «Σε όλους», είπε με γενναιότητα ο Νορβηγός.
Τρεις ημέρες αργότερα, η ομάδα του ήταν ξανά άνοστη απέναντι στην Σιντ Τρούιντεν και η ήττα με 2-1 τον έστειλε στο ταμείο ανεργίας.
Δεν μπορούσε να περιμένει λίγο τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ; Τέτοια ηλεκτροσόκ πάντα φέρνουν αντίδραση, τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες…
