Μάτια βουρκωμένα, στήθη φουσκωμένα από περηφάνια, ψυχή και μυαλό εκτεθειμένα, στο εκρηκτικό ποδοσφαιρικό κοκτέιλ που «σέρβιραν» το βράδυ της Τετάρτης στην Τούμπα, ο Ραζβάν Λουτσέσκου και οι παίκτες του. Γράφε ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Η νίκη του Δικεφάλου επί του Παναθηναικού σε συνάρτηση με την ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό, έφεραν τον ΠΑΟΚ στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, να κρατά την τύχη στα χέρια του στην υπόθεση του τίτλου.
Το γεγονός, η επική ανατροπή δηλαδή που πέτυχε το ασπρόμαυρο ποδοσφαιρικό γκρουπ στο φινάλε της σεζόν, ενώ η πλειοψηφία θυμίζω πως τους είχε ξεγράψει, προκάλεσε έντονα συναισθήματα σε όσους νιώθουν από ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα αν παρακολουθούσαν το παιχνίδι από τις κερκίδες της Τούμπας ή από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.
Άλλωστε, τι είναι ο ΠΑΟΚ; Ένα συναίσθημα είναι, που κουβάλησαν μαζί με τα ελάχιστα υπάρχοντα τους οι πρόσφυγες παππούδες μας, το έφεραν στην Ελλάδα και το συντήρησαν μεταλαμπαδεύοντας το στις επόμενες γενιές. Ο ΠΑΟΚ του ξεριζωμού και των αλησμόνητων πατρίδων, άνοιξε τα φτερά του στη Θεσσαλονίκη, ένωσε πρόσφυγες και ντόπιους, δημιουργώντας ένα πολυπολιτισμικό πάζλ ανθρώπων (πολλοί εκ των οποίων ζούνε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Θεσσαλονίκη), που 98 χρόνια μεγαλώνει χωρίς να στηρίζει την ανάπτυξη του και σε τίτλους και επιτυχίες.
Αυτό είναι ο ΠΑΟΚ. Ένα έντονο συναίσθημα χωρίς απαραίτητα λογική εξήγηση. Γι αυτό το βράδυ της Τετάρτης, έτρεξαν αυθόρμητα δάκρυα συγκίνησης από χιλιάδες μάτια. Πήρε το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ; Όχι βέβαια. Κανένα πρωτάθλημα δεν πήρε. Κέρδισε όμως με το σπαθί του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους την καταξίωση και πέτυχε την αναγνώριση των φιλάθλων των ομάδων, που συναγωνίζονταν όλο το χρόνο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Αυτό από μόνο του, είναι μια τεραστίων διαστάσεων επιτυχία για όσους αγαπούν τον ΠΑΟΚ και μένουν πιστά δίπλα στην ομάδα, πολεμώντας επίμονα την τοξικότητα των social media που έχει εξελιχθεί σε αντίπαλο μεγαλύτερο και από την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναικό μαζί!
